August Burns Red - Interview

Interviews:Nederlands
 Filip Vanhoof    4 augustus 2016

August Burns Red is metalcore met een Christelijke achtergrond.   Deze band uit Pennsylvania is gevormd door een groep vrienden op de middelbare school in the middle of nowhere.  Ze zijn een buitenbeentje in de metalcore doordat ze verschillende muzikale invloeden in hun geluid weten te vewerken.  Op Graspop mochten ze dit jaar op vrijdag de Jupiler Stage headlinen.  Een mooie plaats voor een band die al een tiental jaren flink aan de weg timmert.  Bassist Dustin Davidson schoof bij aan den toog.

 


Ik ken de band eerlijk gezegd niet zo goed gezien metalcore mijn specialiteit niet is binnen de muziekwereld.  Doch ging ik graag in op het aanbod voor een interview.  Hoewel het een stijl is die me over het algemeen niet ligt moet ik bekennen dat ik na het luisteren van jullie materiaal tijdens mijn uitgebreide preview van Graspop Metal Meeting toch onder de indruk was van de gebrachte kwaliteit.  In een review las ik overigens dat August Burns Red het type metalcore brengt dat een voorbeeld zou moeten zijn voor al de anderen.

Ik denk toch graag dat we iets doen dat out of the box is.  We hebben uiteraard de breakdowns en melodieuze stukken maar we proberen toch zaken uniek in het genre in onze muziek te steken.  We gebruiken bijvoorbeeld country in één van onze nieuwe songs Identity en in Majoring In The Minors hoor je oude westernmuziek.  Andere oude songs zoals Internal Cannon bevat Mexicaanse salsa.  Het is dus niet dat we een voorbeeld moeten zijn van metalcore.  We brengen metalcore met een twist en willen er wereldmuziek in verwerken. 

Metalcore is moeilijk te beschrijven als genre.  Wanneer een leek het hoort gaat hij er meteen van uit dat het een hoop geschreeuw is waar de muziek ondergeschikt lijkt te zijn aan de vocalen.  Het komt voor hen zeker vrij agressief over, gemixt met soms toch slechte cleane zang.

Wij willen tonen dat het veel meer is dan dat. We willen niet in dat hokje blijven zitten.  Het is niet enkel breakdowns, screamen en stevig riffen.  Je kan echt wel unieke zaken in de stijl injecteren.  Trompetten, contraba en heel wat andere zaken.  We proberen anders te zijn.

Misschien is het daarom dat de review het beschouwt als een betere standaard voor het genre.

Ja, misschien, ik vind het in ieder geval leuk om te horen!

Jullie hebben al enkele platen uitgebracht, hoe is het allemaal begonnen?  Ik las dat jullie nog allemaal op school zaten toen de band werd gevormd.

Haha, dat klopt ja.  We hebben nog opgetreden op het traditionele Battle Of The Bands.  De band is gevormd in 2003 in het kleine Lancaster in Pensyllvania en de line up zoals die nu is is ontstaan in 2006.  We zijn dus al tien jaar in dezelfde bezetting bezig. 

Een groep locals uit een klein Amish Amerikaans dorpje, nu stel ik me voor dat jullie in een huis op een gigantisch open vlakte konden repeteren?

Haha, ja in de schuur!  We zijn wel erg klein en lokaal begonnen.  In 2005 kregen we een contract aangeboden en de eerste jaren hebben we dus erg lokaal opgetreden.  In 2008 kregen we de kans om in Europa op te treden wat op zich toch al vrij snel ging dus. 

Kan je zelf inschatten wat jullie positie is in de scene ?

We hebben vrij hechte fans die ons op veel plaatsen volgen.  Ik zie veel mensen vaak terug.  Michaela, een Sloveens meisje, reisde zelfs naar Budapest om ons daar te zien optreden. Machtig dat je weet dat men dat voor je over hebt.  Dat was trouwens de vijftiende keer dat ze ons zag!  Een andere fan die we vaak zien is iemand die al 26 keer is komen kijken.  Ongelooflijk.  De fans groeien ook op met ons. 

Terwijl velen metalcore associeren met jonge mensen.

Klopt ja, onze fans zijn echter vaak mensen tussen 25 en 30 jaar oud.  Ze gaan gewoon mee verder met ons en we zien weinig jongere mensen dan dat op onze shows.  Dus we doen vast iets goed, haha!

Misschien is het voor de jongere mensen moeilijk om een band als August Burns Red te waarderen omdat ze de invloeden die jullie in de muziek verwerken nog niet echt als vertrouwd beschouwen.

Ik denk dat het goed is om die verschillende sounds in onze muziek te verwerken zoals bv de Mexicaanse salsa.  We willen echt vermijden dat we steeds dezelfde plaat uitbrengen.  Bands waar ik naar luisterde als puber brachten naar mijn mening steeds weer hetzelfde materiaal uit en op dat moment is dat niet erg maar op den duur wil je toch wel wat vooruit. 

Een beetje zoals Disturbed.  Die krijgen nogal eens de stempel dat ze telkens dezelfde plaat uitbrengen.

Ja precies, iets dat we zeker willen vermijden.  We houden het graag interessant. 

Keeping it frensh!

Ja, inderdaad, keeping it fresh!  Misschien dat we daardoor het success hebben dat we nu kennen en dat onze fans mee blijven gaan met ons.  Zo blijven de fans ook naar onze optredens komen met hetzelfde enthousiasme als in het begin. 

Hebben jullie een vaste songwriter of schrijven jullie het materiaal in groep?

Onze gitaarspeler JB (Brubaker, FV) is onze vaste songwriter en schrijft ongeveer 90% van de songs of geeft in ieder geval de aanzet.  Als groep beslissen we of dit goed is of er verbetering nodig is en komen we uiteindelijk tot een werkbaar nummer.   Ikzelf schrijf elke plaat ook wel een nummer.  JB is echter de perfectionist en alles zal toch nog door zijn handen gaan.  Ik heb hem vandaag nog zien werken aan een nieuw nummer.  Het ijzer smeden als het warm is.  Het is echter geen moeilijk persoon om mee samen te werken.  We zijn geen jammende band. We komen niet samen om te zeggen “laten we nu even wat nummers schrijven”.  Zo werken we niet.  We jammen echter wel op bepaalde stukken waarbij we de invloeden verwerken buiten de traditionele metalcore. 

Wordt er dan momenteel aan een nieuwe plaat gewerkt tijdens jullie tour ?

Niet echt neen, we doen vaak kerstcovers.  We hebben een kerstalbum, Sleddin' Hill.  Er zijn enkele originele nummers en covers van bv Frosty the Snowmen.  Elke keer met Kerst brengen we een nieuw nummer uit.  In 2012 beslisten we om een hele cd daaraan te wijden. 

Kerstnummers, iets dat ik niet meteen zag aankomen.  Het doet me denken aan Trans Siberian Orchestra!

Ja, exact!  We coveren ook één van hun nummers, Carol Of The Bells, het eerste kerstnummer dat we uitbrachten.  Het had onmiddellijk succes en we vonden het zelf ook erg leuk om te doen en toen was de trein vertrokken.  We schreeuwen ook helemaal niet in die nummers.  Het is erg instrumentaal.  Er is hier en dan wel samenzang te horen.  Dus in dat opzicht is het muziek voor mijn grootmoeder die dit heel erg leuk vindt haha!

Dat ga ik is moeten opzoeken want het is juist het schreeuwerige dat me weg houdt van metalcore in het algemeen.  Ik mis het melodieuze aan dat soort vocalen.  Je hebt bijvoorbeeld grunten in Death Metal en screams in Black Metal maar bij die twee stijlen wordt dat toch nog vaak op een melodieuze manier gebracht. Snap je?

Dat kan ik wel begrijpen.  Het is zeker en vast niet voor iedereen.  In een live setting is het nog moeilijker om het vanaf dag één te appreciëren.  Ik raad je aan om eens wat nummers met je hoofdtelefoon uit te proberen en je echt open te stellen voor deze type vocalen. 

Jullie treden straks nog op op de Jupiler stage.  Een prima podium voor jullie gezien dit op de weg ligt tussen twee andere podia en je waarschijnlijk wel nieuwe fans zal kunnen winnen.

Cool! Hopelijk is het niet aan het regenen dan.

De regen gaat helemaal geen invloed hebben, nobody cares.

Haha, ik kijk er al naar uit! We zijn erg blij dat we daar mogen headlinen.

Veel succes !

Dank je wel! En bedankt voor het interview.  We komen hopelijk nog vaak terug naar Europa!