Het nieuws gisteren kwam als een donderslag, en toch weer niet. Lou Reed stierf zondagmorgen (lokale tijd) in New York aan complicaties na een levertransplantatie. Dat het met de gezondheid van Lou Reed sterk achteruit gingmerkten we al vorig jaar in AB, Lou moest worden geholpen om op een stoel te gaan zitten. Een grimas van pijn kon er wel af en ergens bracht hij een steengoed concert, maar mede door de muzikanten die hem de nodige steun gaven. Toen had ik als fan al het gevoel ''het gaat niet goed met mijn grote idool''
In dit persoonlijk artikel wil ik dus een ode brengen aan een van mijn grootste idolen. Sinds jaar en dag was Lou Reed een inspiratiebron voor de verdere ontwikkelingen van mijn muzikale smaken. Naast David Bowie en Bryan Ferry (Roxy Music). Toen ik hem de eerste keer live zag op Torhout/werchter 1989 hing er magie in de lucht, adembenemend mooi concert, maar alles begon met die plaat Berlin en de single Walk on the wild site. Later ontdekte ik ook Velvet Underground, en zo kreeg ik plots een heel andere kijk op de muziekwereld. Naast Bowie en Roxy Music zorgde Lou Reed voor een hele verandering in mijn muzikale smaken, die nog steeds blijft nazinderen. Dat Lou Reed op het scherp van de snee heeft geleefd, met drugs en drankproblemen beseffen we wel. Maar dit neemt niet weg dat het verlies te vroeg en te snel is gekomen.
Ik wil hier eindigen met een heel persoonlijke noot gericht aan Lou Reed zelf:
Lou, ik zag u vorig jaar in AB te Brussel. Een wegkwijnende oude man, die op een stoel moest worden geholpen. Met een pijnlijke grimas groette je het publiek. Het was geen onvergetelijk concert, maar de minzame manier waarop de songs werden gebracht lieten je toch met een glimlach achter. De toonvastheid van jou was niet altijd even schitterend, maar de emoties dreven er telkens af. We herinneren ons de magic & loss tour, nog steeds een sterk onderschatte tour, die je bracht naar het koninklijk Circus in Brussel, over magisch en intens gesproken! Of die keer op marktrock Leuven
De herinneringen blijven komen en ik heb er een gedicht over geschreven, speciaal voor u Lou:
Helden sterven niet, ze blijven eeuwig in ons hart
Helden sterven niet, zolang hun stem blijft klinken
Helden sterven niet, we voelen hen voor altijd in ons midden
Helden sterven niet, hun woorden zullen ons blijven troosten
Helden sterven niet, ze verwarmen ons als we droevig zijn
Helden sterven niet, ze verzachten die eeuwig durende pijn
Helden sterven niet, zo lang ze in ons hart en ziel blijven leven
Beste Lou, het was leuk je te hebben gekend, je concerten waren niet allemaal memorabel. Maar de leegte die je nu achterlaat zal nooit meer worden opgevuld, het gaat je goed daarboven of waar dan ook! It was such a perfect day, glad i spend it with you!!
RIP Lou Reed
Vanwege een fan voor het leven, Erik Van Damme
