Een jaar vliegt zo voorbij en dan zijn daar natuurlijk de klassieke eindejaarsoverzichten. Mijn persoonlijk overzicht draait rond muzikale emotie want geef toe: kippenvel krijgen tijdens een steengoed concert is toch heerlijk!
Oude bekende maar nog nooit live kunnen aanschouwen. De hele zaal keek uit naar deze headliner en vanaf de eerste noot walste de groep over het publiek. Qua raw power kon dit tellen!
Een van de eerste bands op de IeperFest afsluitingsdag en het verbaasde me bij het binnenkomen van de tent dat iedereen rustig op de grond zat. Vijf minuten later wist ik waarom en ik zal het niet snel vergeten. De lome, loodzware riffs gecombineerd met fantastische drumlijnen zorgden voor een fascinerende sfeer waarbij iedereen rustig zat te genieten. Mijn persoonlijke ontdekking van het jaar!
Een paar jaar terug trad ze op als afsluiter op de eerste dag van het Dour Festival. Geen idee wie ze was, mijn vrienden ook niet, maar we besloten toch om een kijkje te gaan nemen. Een uurtje later nam ze dankbaar afscheid van een volle wei waar iedereen bleef dansen tot het einde en dit ondanks de meer dan stevige regenbui die tijdens het concert over het festival trok. Dit jaar kwam ze opnieuw naar Dour waarbij ze nogmaals zonder problemen het aanwezige publiek meesleepte in een stevig feestje. Wat een stem heeft die vrouw!
Geen foto’s. De heren besloten om het optreden uit te voeren in een volledig donkere tent. Op zich was dit geen probleem want het vormde een ideale omgeving om je te laten onderdompelen in de complexe soundscapes en van de pot gerukte drumlijnen. Samengebracht in geschifte ritmes werd de zaal meegevoerd in een muzikale ontdekkingsreis. Al enkele malen live gezien en nog nooit teleurgesteld achtergebleven. Sprakeloos.
Deze groep was een onbekende voor mij en nietsvermoedend strompelde ik tijdens de vierde dag Dour een concerttent binnen. De sustain van het eerste power chord deed mijn maag draaien, het tweede akkoord blies, o.a., mijn vermoeidheid weg! Loodzwaar, extreem traag en luid!
Ik moet eerlijk toegeven dat ik geen superfan ben. Een volledig concert uitzien lukt me meestal niet maar elke keer weten ze me te verbluffen met hun no-nonsense rechttoe rechtaan Rock & Roll. Ook deze keer voelden de eerste nummers aan als een fijne mokerslag!
Oude rotten in het vak verpakt in een nieuw kleedje. Weinig woorden aan vuil te maken: hard, snel, opzwepend, algemene ambiance, power. Schitterend.
Op Dranouter speelde AmenRa dit jaar een akoestische set. Prachtig hoe ze hun uiterst zwarte muziek zo broos en breekbaar kunnen spelen.
