De Zweedse band Smash Into Pieces profileert zich als een band die een nieuwe vorm van rock-'n-roll brengt in de voetsporen van typische Amerikaanse groepen als bijvoorbeeld Creed. Smash Into Pieces, die bestaan uit zanger Chris Adam Hedman Sörbye, gitaristen Benjamin Jennebo en Per Bergquist, drummer Isak Snow en bassist Viktor Vidlund, boekten al enig succes met de single Colder. Deze song werd in Zweden uitgeroepen tot 'doorbraak van het jaar'. Hun carriere kwam eigenlijk al op dreef in 2009 toen ze deel namen aan het televisie programma 'Sweden's Got Talent'. Onder het label Gain/Sony Music brachten ze hun debuut album Unbreakable op de markt.
Openen met een topnummer? Het is een heel goede zet eigenlijk, de hit Colder geeft de toon aan van het gehele album. Een stevige, strak opgebouwde song volledig in de sporen van helden als Creed of ook Alter Bridge. Toch is Smash into Pieces niet zomaar een kopie van deze bands. De opbouw is op veel momenten zelfs erg melodieus te noemen. Liefhebbers van typische 'nieuwe' Amerikaanse rock zullen smullen van deze plaat.
Het stemgeluid van zanger Sörbye is een meerwaarde voor band en album die niet te onderschatten valt. Meer nog: zijn vocale capaciteiten hebben een emotionele impact op het totaalbeeld van Unbreakable. De titel van het album zegt eigenlijk al veel, want inderdaad klinkt zijn stem vaak breekbaar, zowel in de kalme als snellere nummers. Heroes (As We Are) en Crash and Burn zijn daar mooie voorbeelden van. Chris Adam Sörbye schreeuwt als het ware zijn pijn en machteloosheid uit . De opgekropte frustraties zitten verwerkt in deze songs, maar ook in het gehele plaat.
Daarmee zijn we aan een ander pluspunt gekomen aan deze plaat : tempowisselingen. Het is dus niet zo dat alles op diezelfde strakke lijn ligt. Here to stay klinkt zelfs heel ingetogen, en laat weer een heel andere aspect van de band zien, dat we best kunnen appreciëren. De zachte gitaar vloeit perfect in de kippenvel bezorgende stem van Chris Adam, die hier zijn meest breekbare en intiemste kant laat zien. Een prachtige ballad tussen al het straatgeweld in dus. Meteen ook het bewijs dat Smash Into Pieces veel aankan.
Maar er moet me ook iets van het hart. Ondanks de fijne productie en het schitterend stembereik, lijkt de plaat zo in elkaar gestoken dat het gewoon een succes moét worden. Ik mis diepgang in de songs; grenzen durven verleggen is er niet bij. Er wordt ook niet tegen heilige huisjes gestampt, of muren afgebroken. En net dat is een beetje jammer, want nu klinkt het dus allemaal een beetje te braafjes en oppervlakkig . Zonder van hun lijn af te wijken slagen ze er echter wel in een technisch sterk album in elkaar te boksen. Maar we blijven wat met een gevoel zitten: zat hier niet meer in?
Laat deze uitspraak u niet tegenhouden u dit album aan te schaffen. De Zweden slagen erin een debuut album samen te stellen dat een heel ruim publiek zal aanspreken. Vooral liefhebbers van de nieuwe strekking van Amerikaans metal zullen in Unbreakable zeker en vast hun gading vinden. Het rockgehalte ligt daadwerkelijk hoog en de gitaarpartijen zijn snedig en vaak snel. Luister maar naar afsluiter, Fading. De gitaren gaan heel strak de hoogte in, waarop Chris nog eens een laatste keer zijn longen uit zijn lijf schreeuwt, als een bol emoties die worden uitgespuwd.
Tracklist:
1. Colder
2. Heroes (As We Are)
3. A Friend Like You
4. Crash and Burn
5. Here to Stay
6. Unbreakable
7. Rockstar
8. Come Along
9. I Want You to Know
10. My Enemy
11. Fading
