Atriarch - An Unending Pathway

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
  Erik Vandamme    30 december 2014

De uit Amerika afkomstige, in menig biografie omschreven als -Blackened /Death Rock Doom- band Atriarch ontstonden in 2009. Inhoudelijk gaan hun teksten over duisternis, dood, vernietiging, vrede, liefde en haat. Dat resulteerde in platen waar de huiver en emoties tot een absoluut hoogtepunt worden verheven. Op zich hebben wij daar uiteraard geen probleem mee, integendeel zelfs. An Unending Pathway , uitgebracht op het label Relapse Records, is de laatste worp van deze Amerikanen. Wij gaven het plaatje enkele luisterbeurten.


Het meest opvallende is de muzikale omlijsting. Die gaat nergens geluidsmuren afbreken, of te zeer de hoogte in. En toch is er een dreigende ondertoon aanwezig, die de luisteraar zeker rillingen zal bezorgen. De haast fluisterende stem, zorgt bovendien voor een heel spookachtig gevoel. Zoals bij het betreden van een heel oude ,schijnbaar verlaten,  kasteel bijvoorbeeld. Waar de deuren nog piepen bij het openen. Geesten en spoken liggen op de loer, slapen is er dan zeker niet bij. Dat gevoel van angst dat je dan overvalt, zo kun je het het beste omschrijven? Zo voelt An Unending Pathway ook ongeveer aan.

Het unieke echter aan de muziek van Atriarch is het overvloedige gebruik van synthesizers binnen hun sound. Dit vermengd met doom en andere donkere metal, zorgt voor een heel zwaar aanvoelend geluid. Alle registers worden telkens opnieuw open getrokken, om de aanhoorder van deze plaat vooral te doen nadenken. De teksten gaan dan ook niet over zeemzoete onderwerpen, maar eerder de harde realiteit. In het leven worden mensen vaak geconfronteerd met dood, haat en diep verdriet. Het zit allemaal verweven in de heel doordringende muziek op deze plaat.

Elk van de songs kent een opbouw waardoor je als luisteraar in een diep verzonken trance terecht komt. De soort gothic stijl die je ook terug zal vinden in pure black of death metal, al zijn de grunts en screams op An Unending Pathway zeker niet alles overstijgend te noemen. Dat is een pluspunt, want daardoor blijft de donkere, huiveringwekkende sfeer overeind. Rust en kalmte zijn de drijfveer doorheen dit album, maar dus niet het soort dat ons in slaap wiegt.

Luister maar naar het meesterlijke mooie Entropy waar een teneergeslagen intro de voorbode is voor een heel donkere, zelfs vrij deprimerende tocht doorheen de donkerste gedachten van ons hart. Maar, en dat is belangrijk, nergens krijgen we een depressief gevoel te verwerken. Ook is er niets religieus of komt er satanisme aan te passen. Het zijn gewoon die dagelijkse moeilijke momenten, waar elk mens mee wordt geconfronteerd, dat hier uit de doeken wordt gedaan door Atriarch.

Bovendien heeft elk van de songs een soort rustgevende, intensieve uitwerking op ons, zoals we die waarnemen bij bands als bijvoorbeeld, om het in eigen land te houden, Amenra. Diezelfde diepgang, datzelfde gevoel van totale ontreddering overvalt ons bij het luisteren naar deze door doemscenario's doordrenkte prachtplaat. An Unending Pathway bevat zeven songs die ons inderdaad doen uitkomen op een oneindig pad, waar geen uitweg meer mogelijk blijkt te zijn. De begane wegen worden trouwens verder bewandeld bij de volgende songs Collapse, Revenant tot Veil. Het uiteindelijke sluitstuk aan deze heel donkere plaat.

Lekker deprimerend horen we u al zeggen? Nu, dat is inderdaad wel het geval. Nergens zien we de zon fictief opkomen, en nee ook achter de wolken blijkt ze niet te schijnen. Maar we krijgen wel een spiegel voorgehouden, zo รฉรฉn die we nodig hebben om met beide voeten op de grond terecht te komen. Doorheen het album lijken al de songs diezelfde elan te volgen. Net door die voornoemde diepgang, blijf je geboeid luisteren en vooral genieten, tot tranen toe gedwongen zelfs.

Daarom is An Unending Pathway de perfecte plaat om even tot gemoedsrust te komen, de pijn in je leven een plaats te geven wellicht, en daarna verder te gaan. Een inktzwarte parel, die we ten sterkste kunnen aanraden. Na het beluisteren van dit album hebben we behoefte aan een stevige drink, om al deze emoties door te spoelen. Tijd voor het nieuwe jaar?

Tracklist:

1. Entropy
2. Collapse
3. Revenant
4. Bereavement
5. Rot
6. Allfather
7. Veil