De top van de Poolse Extreme Metal-scène mag dan dunbevolkt zijn, de concurrentie is er niet minder om. Zowel Behemoth, Decapitated, Vader als Hate geven al geruime tijd het beste van zichzelf. Toen ik als jonkie in aanraking kwam met het album Demigod van Behemoth, was ik meteen verkocht. Mijn voorliefde voor Nergal en co., zorgde ervoor dat ik de andere Poolse groepen ietwat links liet liggen. Veel beter dan Behemoth zou het toch niet worden, dacht ik. Dat laatste mag misschien waar zijn, dit betekent allerminst dat Behemoth het alleenrecht heeft wat betreft Poolse Metal. Neem nu Hate als voorbeeld. De kruistocht van deze (Blackened) Death Metal groep begon ruim een kwarteeuw geleden. Zanger/gitarist Adam “ATF Sinner” Buszko – vandaag het enige overgebleven originele lid - richtte de groep op te Warschau in 1990. Twee jaar later was de eerste demo – Abhorrence – een feit. Op een internationale doorbraak was het wachten tot het nieuwe millennium. Hate tekende in 2000 bij de Amerikaanse platenfirma World War III Records en begon gestaag met het winnen van zieltjes. Dat de veroveringstocht van de groep niet over rozen liep, is een understatement. Noch de aaneenschakeling van personeelswissels, noch het overlijden van bassist Sławek "Mortifier" Archangielskij in 2013 kon echter het voortbestaan van Hate bedreigen. Afgelopen maand bracht Napalm Records het negende studioalbum van de Poolse groep uit: Crusade:Zero.
Het nieuwste album van Hate kon niet beter beginnen. De filmische intro Vox Dei (A Call From Beyond) creëert een episch sfeertje dat de luisteraar voorbereidt op de satanische kruistocht die te gebeuren staat. Bij het beluisteren van Lord, Make Me An Instrument Of Thy Wrath! – het tweede instrumentale nummer op een rij – overviel mij een licht dèja vu-gevoel. Het album mocht wat mij betreft reeds helemaal losbarsten. Genoeg getreuzeld, met Death Liberator kan de strijd eindelijk beginnen! De imposante strot van brulboei ATF Sinner, was het eerste dat me opviel. Een krachtig stemgeluid dat geen gevangenen neemt, zo zou ik het proberen te omschrijven. De puike wisselwerking tussen gitaren en drums tijdens de niet gezongen passages is ook een eervolle vermelding waard. Leviathan dan, een nummer dat een stuk trager opbouwt dan diens voorganger. Na exact zestig seconden krijgen we die allesverwoestende stem van Adam Buszko wederom voorgeschoteld. Het staat nu al buiten kijf, het geluid dat Hate ons voorschotelt is het equivalent van een baksteen tegen de schedel! “Heavens Lie at Your Feet” wordt tijdens het nummer meerdere malen herhaald. Als Hate dit niveau weet aan te houden, dan zou deze uitspraak wel eens van toepassing kunnen zijn op de Polen in kwestie. Doomsday Celebrities levert weinig verrassingen op, het is simpelweg een prima verderzetting van wat we tot nog toe te horen kregen. Hate Is The Law breekt lichtjes met de traditie. Het gitaarspel kort voorbij de minuut is verfrissend en doet wat genrevreemd aan. Voorts vormt Hate Is The Law het meest ritmische nummer op het album. Valley of Darkness bevat voldoende soleerwerk en melodische momenten. Dit komt overigens vaker voor gedurende dit album, slaan en zalven gaan nu eenmaal hand in hand. Tijdens de woorden “I bring fire, I bring salvation” overviel me een kippenvelmoment. Het is ondertussen de beurt aan het titelnummer: Crusade:Zero. Voornamelijk het gesproken gedeelte tijdens dit nummer wist mijn aandacht te trekken. Door middel van het instrumentale intermezzo The Omnipresence, wordt een broodnodige rustpauze ingelast. Veel meer dan een rustmoment houdt het echter niet in. Rise Omega The Consequence komt relatief rustig op gang. Geen nood, lang duurt het niet vooraleer de luisteraar andermaal wordt weggeblazen. Wat had je gedacht? Dawn of War is het laatste volwaardige wapenfeit van het album. Bij momenten dragen het melodische gitaarspel samen met de blastbeats, die Pawel Jaroszewicz uit diens drumstokken tovert, bij tot de creatie van een heel bijzondere sfeerschepping. Het drumspel van Jaroszewicz doet overigens doorheen het album bijna militair aan! Wie dacht dat met The Omnipresence de vaart uit het album was verdwenen, is eraan voor de moeite! Black Aura Debris dan tot slot. De kruistocht zit erop en dat horen we door middel van deze eerdergenoemde outro.
Het is eventjes geleden dat een album me op deze manier wegblies. Crusade:Zero werd een zelden aflatende muzikale tornado. Een overweldigend – bijna angstaanjagend - stemgeluid, prima drumwerk en dito gitaarspel: Hate wist me moeiteloos te overtuigen! Twee minpuntjes moeten me desalniettemin van het hart. Zoals ik eerder al zei, is het geluid van Hate erg intens. Een nadeel is dit zeker niet, al draagt dit natuurlijk bij aan obligatoire vergelijkingen met het eveneens Poolse Behemoth. De albumhoes vormt voor ondergetekende wel een domper. Een oerdegelijk plaat als Crusade:Zero verdient beter! Wie de uit Warschau afkomstige groep live aan het werk wil zien, kan op 22 maart in de Hasseltse Muziekodroom terecht. U bent alvast gewaarschuwd!
Tracklist:
01. Vox Dei (A Call From Beyond)
02. Lord, Make Me An Instrument Of Thy Wrath!
03. Death Liberator
04. Leviathan
05. Doomsday Celebrities
06. Hate Is The Law
07. Valley Of Darkness
08. Crusade:Zero
09. The Omnipresence
10. Rise Omega The Consequence!
11. Dawn Of War
12. Black Aura Debris
