15 jaar na hun grote doorbraak met Last Resort laten de californische bandย Papa Roach hun achtste album los op de wereld. Met dit schijfje heeft men geprobeerd om het schrijfproces ietsje anders aan te pakken, gewoon de studio intrekken zonder enig songmateriaal in handen. Dit heeft geleid tot een ietsje frissere sound maar over het algemeen blijft men trouw aan de radio gerichte songs.
Trouwe fans van Papa Roach zullen evenwel niet ontgoocheld zijn, hoewel ik ze geen geen gat in de lucht zie springen voor dit schijfje en nieuwe fans zullen ze er niet met bijwinnen, daarvoor blijft men een beetje teveel uit hetzelfde vaatje tappen. Slecht is dit schijfje zeker niet en ik heb me er meermaals op betrapt dat ik aan het meedoen was met de groove van de nummers.
Bij een song als Warriors kan je niet stil blijven zitten, zeker met de electronics erbij is dit heel geslaagd te noemen. Hope for the hopeless en Fear hate love zijn een beetje meer up-tempo nummers en voelen dan ook beter aan dan de meeste andere nummers omdat het meer ballen heeft. De begin riff van Fallen Apart doet me zelfs een beetje denken aan djent, helemaal niet slecht dus.
Gravity is dan weer specialer, mede door de rap die start bij het nummer, Eminem en Linkin Park komen hier eventjes om de hoek loeren, met de bijhorende vocals van In This Moment's Maria Brink wordt dit toch een van mijn favoriete songs van het album. Over de andere songs kan men vrij kort zijn, niet slecht maar ook niet meer dan dat, zeg maar typisch Papa Roach van de laatste jaren.
Productiegewijs is er niks op aan te merken, keigoede muzikanten, arrangementen en een kei van een zanger, die me ook al meermaals live heeft verrast. Dit is zeker geen slecht schijfje en ik zie dit dan ook opduiken als achtergrondmuziekje bij de werkjes die liggen wachten op de ontluikende lente .
Tracklist:
Face Everything And Rise
Skeletons
Broken As Me
Falling Apart
Love Me Til It Hurts
Never Have To Say Goodbye
Gravity
War Over Me
Devil
Warriors
Hope For The Hopeless
Fear Hate Love
