Het moet ergens 1975 geweest zijn toen ik Raymond Van Het Groenewoud voor het eerst live zag in de toenmalige Hallen, nu Xpo te Kortrijk. Er waren zeer veel studenten en Raymond speelde met Louisette, De Millionaires of waren het de Centimeters de “balpannen” van het dak, niet in het minst dank zij een meer dan volle set covers van alle toenmalige bekende bands maar ook “Maria, Maria, ik hou van jou”. Je moest eens weten hoe gelukkig Raymond toen was. En de aanwezige studenten ook want het bier vloeidde in die jaren rijkelijk.
Intussen heb ik honderden bands gezien –waaronder ook Raymond vele malen- , werden de pinten ingewisseld voor Duvels en heeft Van Het Groenwewoud duizenden keren zijn eigen nummers kunnen zingen maar is het aangename gevoel van een artiest aan het werk te zien nog steeds aanwezig. Ook Raymond Van Het Groenewoud weet dit uiteraard. Enkele van die studenten van toen waren ook vanavond weer present, zij het nu allen met een 5 of 6 vooraan. Maar dat geeft niet want Raymond Van Het Groenewoud is er intussen ook 65 geworden. Toevallig ook de naam van de concertreeks. Tuurlijk niet toevallig en dat weet Raymond ook. Nog geen 2 nummers ver laat hij reeds vallen dat “optreden in een jeugdclub” steeds gezellig is.
De Kreun is dan ook een zeer gezellige club maar deze avond lijkt het publiek mij toch iets ouder dan dat van een jeugdclub. Gelukkig maar dat nog zovelen de weg vinden naar deze Vlaamse onnodig voor te stellen rasartiest! Ik weet niet of ik nog naar concerten van Raymond Van Het Groenewoud zal trekken maar zolang hij dergelijke uitstekende concerten blijft geven zou ik begot niet weten waarom niet. In De Kreun kan je indien gewenst helemaal vooraan staan en dat had ik nu net gedaan. Misschien daarom dat het mij achteraf een meer dan geslaagd concert leek? Raymond Van Het Groenewoud kan om heel veel lachen en doet dat ook tijdens zijn nummers. Hij heeft natuurlijk een oeuvre om u tegen te zeggen maar draait zijn hand niet om, om zichzelf te relativeren. Liefde Voor Muziek, Meisjes en Je Veux De l ’Amour zijn natuurlijk fantastische nummers maar als hij zijn muzikanten aan de kant zet en aan zijn rustige nummers begint hoor je hoe goed hij is. Zelfs zijn ode aan Claude François ‘Zoals Gewoonte’ was heerlijk om horen. Je hoopt dat hij zijn stem blijft houden want bij momenten vrees je toch wel even maar Raymond heeft stand gehouden. Vooral naar het einde van het nummer toe ben je helemaal in de ban van die ouwe slungel op dat podium. Als hij daarna een fijn gitaarstukje weggeeft is een concertmens als ik helemaal gelukkig. Pas op, Raymond is niet de man van ellenlange meesterlijke gitaarsolo’s maar dat hoeft ook helemaal niet. Hij kan het. Net als zijn zoon Leander overigens die zowel zang, percussie als keyboard voor zijn rekening nam. Cesar Janssens aan de drums heb ik ook wel eventjes in de gaten gehouden. De man drumt er een aardig stukje op los. Pieter van Bogaert speelde Hammond en Mich Verbelen bas. Heel fijn om die mannen zo bezig te zien.
Wat mij betreft zaten er ook aardig wat niemendalletjes tussen maar de zaal leek alle nummers te smaken. Toen halfweg de dwarsfluit en trompet mochten meespelen kwam er aardig wat feest in de buurt. Een 5 tal feestnummers die de zaal in beweging bracht. Dat Raymond zijn ouders geboren en getogen Amsterdammers waren zal wel ergens aan de basis liggen van deze uitzonderlijke Vlaming maar het is en blijft één van onze uitzonderlijke talenten. Hij heeft zichzelf veel gerelativeerd maar nooit belachelijk gemaakt. Hij springt nog wel even van links naar rechts, zijn malle lijf schokt nog evenveel dooreen als een 40 jarige (soms beter dan dit) maar hij gaat evenveel even zitten om het concert helemaal om te gooien. Iets later geeft hij Carlo met de trompet vrije ruimte waarbij de ganse zaal staat te heupwiegen. Heerlijk. Toch blijft hij voor mij de man van de rustige nummers. Het hoeft niet altijd feest te zijn. “Gelukkig zijn” als hij “Ik doe niet mee” brengt. Wat wil een mens meer. Op de site van Raymond Van Het Groenewoud staat dat hij zijn eigen weg gaat, het niet groot of sjiek moet zijn, als het maar klikt met zijn publiek. Dat heeft het zeker gedaan in De Kreun. Raymond, u bracht ons deze avond een moment van gelukzalig genieten in het midden van deze barre en koude tijden, u liet een jeugdhuis vollopen met een publiek zonder leeftijd, u liet zich gaan als een veertigjarige die net het bier ontdekt heeft, U maakte deze avond compleet.
