Bloodrocuted + Ramming Speed + D.R.I. - JH Zenith (Dendermonde) - 20/07/2015

Review:Concerten
  Erik Vandamme    23 juli 2015

De avond voor onze Nationale Feestdag, gingen wij naar een heel ander feestje. In JH Zenith stonden drie bands die dit laatste heel hoog in hun vaandel dragen. De ene heeft hiermee al meer ervaring dan de andere. De organisatie, een samenwerking tussen vzw Rock 'n Load Concerts en vzw Hambiance, mocht bovendien het bordje 'SOLD OUT' boven de deur hangen. Naderhand zagen we inderdaad een bomvol jeugdhuis, met zwetende lichamen en temperaturen die leken op te lopen naar een kookpunt. Dit alles ging door in vooral een gemoedelijke, kameraadschappelijke sfeer. D.R.I. hoeven ondertussen niets meer te bewijzen, maar staan nog steeds als een huis. Ramming Speed sloeg, door middel van een technisch hoogstaande show, wild op zich heen. Bloodrocuted tenslotte, ontpopte zich tot de perfecte opwarmer voor deze feestelijke avond.  Ons verslag:


Bloodrocuted, zijn een vrij nieuwe parel binnen het Belgische metalwereldje. Hoewel ze al aan de weg timmeren sinds medio 2010, lijken deze heren nu op een boogscheut te staan van de grote doorbraak. Hun laatste album Disaster strikes back, kreeg overal heel goede recensies. Daarover ook bij ons op snoozecontrol.be, meer in een toekomstig artikel. Ook op het podium bewezen Bloodrocuted ondertussen uit het goede hout gesneden te zijn. Zo stonden ze op Antwerp Metal Fest waar het publiek werd weggeblazen door de energieke show van deze heren. De band mag nu op tournee met D.R.I. en zullen ook enkele optredens geven in UK. Maar eerst in eigen land , in Dendermonde, het beste van zichzelf geven. In het begin van de set stond er nog bitter weinig volk. Ook had Bloodrocuted wat af te rekenen met technische problemen. Maar dit alles kon de feestvreugde niet temperen, integendeel zelfs. Het combineren van snoeiharde gitaren, een basgitarist die zich ontpopt als mede frontman, en een zanger die met zijn stem de haren op je armen doet rechtkomen. Meer hadden we niet nodig om overtuigd te zijn van deze jongens hun kunnen. Maar ook willen we een pluim op de hoed steken van de gloednieuwe drummer. Zijn inbreng kan gezien worden als een meerwaarde binnen het geheel, het geeft de band nog meer vuurkracht dan ooit. Was het publiek in het begin wat afstandelijk. Naarmate de set vorderde, kwam iedereen toch wat dichter bij het podium staan. Bovendien gingen ze zelfs wat meer gaan bewegen. Waar doorgaans een eerste act zorgt voor een waakvlammetje, waarbij de fans even achter een pint gaan. Zorgde Bloodrocuted door middel van een krachtdadige set en de nodige vuurkracht, er zelfs voor dat het lont werd aangestoken, om de boel geheel te laten ontploffen. Daardoor ontpoppen ze zich dan ook tot de perfecte opwarmer van wat nog moest komen.

Bij Ramming Speed stond de zaal plots overvol. Deze Amerikaanse band timmert al sinds 2005 aan de weg. Ondertussen bracht de band enkele EP's op de markt en drie full albums. In september komt een nieuwe plaat op de markt: Epitaphs. Deze is al vooruit te bestellen via bandcamp: https://rammingspeed-official.bandcamp.com/album/no-epitaphs. Ramming Speed slagen er met een heel bewegelijke en energieke set inderdaad in het dak er te laten afgaan. Opvallend aan deze band is de bewegelijke bandleden die als gekken over het podium stuiven, van de ene naar de andere kant en terug. Dit heeft uiteraard zijn uitwerking op het publiek, dat uitzinnig tekeer ging. Ramming Speed spelen ook een technisch hoogstaande set. Bovendien blijken de nieuwe nummers even sterk te zijn als de al iets oudere songs, dat beloofd voor de komende plaat. Net dat combineren van perfect de instrumenten kunnen bespelen, en een zot feestje bouwen op het podium? Het zorgt er uiteindelijk voor dat we een hoogstaand concert hebben meegemaakt van deze heren. Een band om in het oog te houden, en te koesteren, deze Ramming Speed.


Dirty Rotten Imbeciles, beter bekend onder de afkorting D.R.I. is een Amerikaanse Crossover rock band. Ze ontstonden in 1982, en mogen gezien worden als levende legendes binnen het genre thrash metal tot Crossover. Sinds hun ontstaan hebben ze vooral een ijzersterke live reputatie weten uit te bouwen. Waarbij provoceren en heilige huisjes omver stampen, telkens schering en inslag bleek te zijn. Bovendien brachten ze songs en albums uit die mogen gezien worden als ware klassiekers binnen de scene. Violent Pacification, Dealing with it, Crossover tot Thrash zone . Het zijn één voor één platen die elke fan van het genre crossover tot thrash metal in zijn platenkast zou moeten hebben staan.
Maar toch kregen deze heren nooit  de erkenningen die ze echt verdienen. Het zal hen echter worst wezen. D.R.I legden vanaf het luidkeels meegezongen Who Am I, de lat heel hoog. Vanaf die eerste noot tot de allerlaatste, werd het publiek opgejut om te moshen, crowdsurfen tot eender welke stevige pit. Kort en krachtige nummers, die je gemakkelijk kan meebrullen en waarop stil staan onmogelijk is. Dat was vroeger het handelsmerk van D.R.I., dit blijkt ook nu nog altijd het geval te zijn. Thrashhard, Against Me, Wages of Sin tot het overweldigende In don't need Society. het deed jong en oud hard mee brullen en dansen ver naar achter.

Ondertussen was de zaal tot de nok gevuld. De temperaturen gingen zowaar nog wat meer de hoogte in, maar D.R.I. gunde ons geen seconde rust. Als een bulldozer daveren de band over de hoofden van de fans heen, geen enkel medelijden leken ze te hebben. De fans genoten zichtbaar en waren bereid hier een lang feestje te bouwen. Bijna twee uur lang, de bisnummers bij gerekend, hield D.R.I. in een stevige houdgreep, en liet geen spaander meer heel van het jeugdhuis. Zo zien we het graag. Deze band bewees bovendien dat zoveel jaren dienst , niet per se wil zeggen dat dient over te worden gegaan naar een routineuze klus. Het vuur brand nog steeds bij D.R.I , dat werd vlug duidelijk.

Badende in het zweet, met een dolgedraaid hoofd en een brede glimlach verlieten we de zaal na de laatste noten van Violent Pacification - de ultieme kers op de taart - en het sluitstuk The Five Year Plan. Om buiten nog even na te genieten, en het feest gewoon verder te zetten tot de vroege uurtjes.

Setlist:

Who Am I  // Slumlord  //Dead in a Ditch  //Suit and Tie Guy  //Argument Then War  //I'm the Liar  //How to Act //Commuter Man  //Thrashard  //As Seen on T.V.  //Against Me  //Anonymity //Probation  //Wages of Sin // Snap  //I'd Rather Be Sleeping //Syringes in the Sandbox  //Mad Man  // Couch Slouch  //Equal People  //Yes Ma'am  //The Explorer  //Karma  //Acid Rain  //Dry Heaves  //Nursing Home Blues  //I Don't Need Society  // ENCORE:  //All for Nothing //Manifest Destiny  //Beneath the Wheel  //Abduction  //Violent Pacification  //The Five Year Plan