Ongeveer een kleine week geleden stak ik voor de laatste keer mijn kop naar buiten, drijfnat van het zweet, om mijn festivaltent te verlaten en te genieten van een eiland vol wonderbaarlijke festiviteiten. Op zaterdag 8 augustus kwam ik er aan, vol verwachtingen, en ik voelde mij als een kind in een snoepwinkel. Een fervent festivalganger die eindelijk op Sziget belandt, het voelt voor iedereen als thuiskomen. Negen volle dagen heb ik er mogen rondlopen en mogen genieten van bands, randanimatie, zon, zee en Sziget Beach. Een verslag over de wonderbaarlijke sfeer en alle randactiviteiten volgt later nog, maar eerst is het noodzakelijk om even ons licht te laten schijnen op de artiesten.
Het Szigetfestival barst volledig los op woensdag – het is ook daarom dat de organisatie de festivalgangers de kans biedt om 5dagen tickets aan te schaffen – waardoor de eerste twee dagen kunnen worden beschouwd als de aperitiefhapjes van het riante artiestenmenu. Toch stonden er al enkele kleppers op het programma. Zo treden op dag -1 en dag 0 zowel Robbie Williams, Florence + The Machine en Kensington op. Daarnaast passeerden we op dag 0 ook nog op de concerten van Babylon Circus, Asaf Avidan en The Lighthouse. De dagen op Sziget worden ook altijd afgesloten met een waar feest. Op dag 0 zakten we daarvoor af naar het Colosseum en op dag 1 naar de Tribute Stage voor optredens van Marley 70 (Bob Marley Tribute) en AB/CD (AC/DC Tribute Band).
Robbie Williams
Als voorgerecht een klepper van formaat serveren, het is alleen op Sziget mogelijk. Robbie Williams sloot dit jaar op sublieme wijze TW Classic af en was naar Boedapest af gezakt om op het podium rond te dartelen als een jong veulen van twintig. Een hit zoals Let Me Entertain You live aanhoren, is een unieke ervaring, ook voor de mensen die geen fan zijn van Robbie. In het publiek entertainen is hij ook gewoon één van de beste van de wereld. Een dame uit het publiek vissen, voorlezen uit een biografie, zelfkritisch en ironisch naar zijn eigen leven kijken en dollen met zijn kont om de vrouwen van de wijs te brengen het waren maar enkele tricks uit de doos van de heer Williams.
Heer en meester op het podium en terwijl gewoon de hitjesmachine aanzwengelen, zo simpel kan een optreden soms zijn. Rock DJ, The Road To Mandalay, Angels en Feel, het is pas op een live-optreden dat je merkt hoeveel hits één man kan maken. Millenium bracht hij dan ook nog eens doorspekt met 99 problems en Royals van Lorde waardoor het echt één van de smaakmakers van zijn show werd. Robbie was naar Sziget gekomen om een show af te leveren en hij zag, kwam en overwon alle vrouwenharten aanwezig. Missie volbracht en tijdig afgerond om Apollonia nog te zien schitteren in het Colosseum.
The Lighthouse
De allereerste Belgische band die op Sziget mocht optreden was The Lighthouse. Via de wedstrijd van 014 kwamen ze op The Europe Stage terecht, een podium dat kansen biedt aan jong Europees talent. En dat is wat de mannen van The Lighthouse zeker bezitten, een hoop talent. De muziek klinkt live bijzonder strak en het genre dat ze brengen kan worden omschreven als zweverige rock met een elektronische toets. Het grote probleem met dit soort muziek is dat het algauw aanvoelt als commerciële doorbraakmuziek, maar bij The Lighthouse is dat minder het geval. In België zijn er weinig bands die hetzelfde doen, hopelijk volgt dan ook binnenkort de echte doorbraak in ons land.
Babylon Circus
Een circus vol Franse gekken die dansbare muziek door de boxen proberen te knallen, zo kan je Babylon Circus het best omschrijven. Voor het eerst op dag 0 werd er stevig gedanst, zonder scrupules en met een pintje in de hand lekker met de billen schudden op Franse muziek, wat kan een mens nog meer wensen. Babylon Circus verzorgde het eerste optreden in de A38 Stage en de tent werd – naast door de temperatuur van 36 graden – ook volledig verhit door het enthousiasme van deze Fransmannen. De volgende keer als ze op Couleur Cafe staan moet je zeker naar daar afzakken, het zal de moeite zijn!
Asaf Avidan
Een stemgeluid dat door merg en been gaat, gecombineerd met heerlijke aanstekelijke deuntjes als eerste mainstageconcert van mijn dag. Ik ben altijd een fan geweest van artiesten met een stemgeluid met een bepaald poeier in, de greine zoals Alex Callier het altijd zegt. Je kan dat terugvinden bij verschillende van mijn favoriete bands met als beste voorbeelden The National en Alt-J.Asaf heeft ook een stem als een klok, maar het straffe is dat er op zijn zang geen maat te plakken valt. Hij bereikt onnoemelijke hoogtes en in de Israëliër zijn stem zit er een soort van kwinkslag waar je het tijdens een optreden bijzonder warm van krijgt. Over My Head was zo een nummer waar ik het op Sziget oprecht warm van kreeg en waardoor ik er echt geen spijt van had dat ik naar het concert was afgezakt.
Kensington
Op een zeer korte tijd doorbreken in Vlaanderen, de hitlijsten overspoelen met Riddles en verschillende concerten geven tot in het pittoreske Ieper, als er één ding zeker is dan is het dat het de Nederlandse band Kensington voor de wind gaat. Ze zijn al jaren aan de weg aan het timmeren en zijn het grootste bewijs dat geduld in de muziekwereld soms een schone deugd is. Na een kleine tien jaar bezig te zijn brachten ze met hun laatste album Rivals en de single Riddles twee parels uit. Nu stonden ze voor een volle tent op Sziget en speelden ze eerder deze zomer de wei van Pinkpop volledig plat. Eerlijk toegeven ook in Boedapest was het publiek aan de A38stage vooral van Nederlandse origine, maar dat kon de pret niet bederven.
Florence + The Machine
Dat Florence Welch een publiek kan bespelen dat werd direct duidelijk tijdens haar shows op Glastonbury en Rock Werchter. Ze kan bestempeld worden als de enige vrouwelijke headliner van het moment – toch voor poprockfestivals – in heel Europa. Het niveau dat deze Venitiaanse blonde dame aan de dag legt tijdens een liveoptreden kan door weinig acts worden geëvenaard.
Dat Sziget ze als allereerste festival effectief geprogrammeerd hebben als headliner zegt veel over de kunde van de programmatie van de organisatie. Na haar optredens in het begin van de zomer was er echter geen twijfel meer mogelijk dat ze het aanwezige publiek zou omverblazen en dat ze ook. Veel concerten hebben Florence en haar machines al in de benen, maar haar energie valt niet te stillen. Ze bleef ook op Sziget rondspringen als een enthousiast duracelkonijn, gooide met glitter in het rond, sprong in het publiek om het te omhelzen en zelfs te kussen. Al die liefde, al die Welch al die Florence.
Al haar hits passeerden ook op Sziget weer de revue met Ship To Wreck, So Big, So Blue, So Beautiful en Dog Days Are Over op kop. Het repertoire aan hits waar de band uit kan putten op een liveoptreden wordt met elke festivaltour groter en dat maakt een concert van Florence alleen maar nog beter. Of ze nu begint met Shake it Out of met A Kiss With A Fist het zou allemaal goed aflopen.
Het is al lang duidelijk dat ik bijzonder hard onder de indruk ben van deze dame en dat wil wat zeggen. Er staan al heel wat festivals op mijn conto en omvergeblazen wordt ik niet meer al te vaak door een band, maar door deze topartieste wel en daarvoor doe ik oprecht mijn hoed af. De overwinning van deze blootvoetse verschijning was misschien nog groter dan op Werchter en dat kwam grotendeels door de oprechte headlinerpositie en de unieke sfeer op het festival. Één ding is wel al zeker in december vind je mij terug in het sportpaleis en ik kan iedereen aanraden om hetzelfde te doen.
Of Mice & Men
Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015
