Er was een tijd dat ik reikhalzend uitkeek naar de verschijning van een nieuw Slayer-album. Ik zal meer zeggen, als ik op muzikaal vlak iets aanbad dan waren het Tom Araya en de zijnen wel. Vanwege hun intense liveshows en een meesterwerk als Reign in Blood op het conto, kon Slayer op meer dan mijn sympathie rekenen. Matige albums als Christ Illusion of Diabolus in Musica veranderden bitter weinig aan mijn liefde voor de groep. De tijden zijn echter drastisch veranderd… Na het trieste overlijden van Jeff Hanneman - niet enkel een fantastisch gitarist maar ook een begenadigd tekstenschrijver - en het (al dan niet gedwongen) vertrek van Dave Lombardo, raakten mijn gevoelens voor de groep stevig bekoeld. Met Gary Holt en Paul Bostaph, werden dan wel twee klasbakken ingelijfd, Slayer was in mijn ogen dood en begraven. Op een objectieve manier een recensie schrijven over Repentless – het elfde studioalbum van het Californische gezelschap – was allerminst eenvoudig. Ik deed er echter alles aan om het nieuwe werk zonder vooroordelen te beoordelen.
Wie Repentless oplegt – en de afgelopen jaren onder een rotsblok vertoefde – zou initieel wel eens kunnen denken dat er weinig aan de formule veranderd is. Als vanouds gooit Slayer er stevig de beuk in. Na de rustig opbouwende intro Delusions of Saviour, wordt de luisteraar al meteen op een hoogtepunt getrakteerd: over het titelnummer Repentless heb ik het dan. Het snelle instrumentale werk in combinatie met de bijtende vocalen van Tom Araya: dit is Slayer ten voeten uit! Met Take Control en Vices – twee degelijke nummers – lijken de meeste twijfelaars eraan voor de moeite. Het sterke begin van Repentless slaagt er echter niet in om zich door te zetten. Langzaam maar zeker lijkt de fut wat uit het album te verdwijnen. Neem nu You Against You en Cast The First Stone als voorbeeld. Slechte nummers zijn het allerminst maar op creatief vlak stellen ze wat teleur. Is Repentless dan een totale mislukking? Zeker niet, positieve punten zijn er genoeg al bleef ik als luisteraar niet compleet voldaan achter. Tom Araya heeft het tijdens het refrein van Take Control over zijn afkeer tegenover middelmatigheid (“I despise the mediocrity!”). Helaas overstijgt Repentless maar sporadisch diezelfde middenmoot. Nogmaals: over een slecht album kan geen sprake zijn, al mocht het naar de normen van Slayer gerust wat meer zijn!
Tracklist:
1. Delusions of Saviour
2. Repentless
3. Take Control
4. Vices
5. Cast The First Stone
6. When The Stillness Comes
7. Chasing Death
8. Implode
9. Piano Wire
10. Atrocity Vendor
11. You Against You
12. Pride In Prejudice
