Afscheid nemen, het doet altijd pijn. Als helden van een generatie ermee ophouden, pinken we dan ook even een traantje weg. Jonge twintiger zijnde stond ik hevig te dansen op songs als The Fashion party, Nion of TV Treated. Songs trouwens, die werden gedraaid in dancings waar ik in principe van mijn ouders niet mocht komen. Nu, circa dertig jaar later nemen we dus afscheid van The Neon Judgement. Wat echter niet wil zeggen dat beide heren Dirk DaDavo en TB Frank, ophouden met muziek maken. Integendeel zelfs, vlak na het concert kregen we een foldertje in de hand gedropt over de band Vuduvox. Die brachten een album uit met als co-producer Dirk DaDavo. Alle informatie over deze plaat, Vaudou Electrique , vinden jullie ook via deze link. http://www.ekproduct.com/releases/vaudou-electrique/.
Dit even terzijde. Op voorhand hadden we vernomen dat er nog tickets waren te verkrijgen voor dit concert, maar bij het betreden van de zaal merkten we toch dat die tot de nok gevuld bleek te zijn. Was het concert uiteindelijk toch uitverkocht geraakt? In elk geval er was geen doorkomen meer aan, dus schoven we wat naar achter in de zaal.
The Neon Judgement had er duidelijk zin in. Ze waren van plan hier een afscheidsfeestje te geven, dat in de geschiedenisboeken zou terecht komen. Iets meer dan twee uur werd de lat heel hoog gelegd, en kregen we de ene mokerslag na de andere te verwerken. Sister Sue, Voodoo Nipplefield, Right to Reject. Een voor één parels van songs, zaten al vrij vroeg in de setlist. Hoewel het publiek niet altijd even enthousiast reageerde, hadden we de indruk, slaagde The Neon Judgement er uiteindelijk toch in de massa aan het dansen te krijgen..
Net als op Pukkelpop zette The Neon Judgement een verschroeiende set neer, die de haren op onze armen deed rechtkomen. Maar ook de gehele tijd deed aanzetten tot dansen, dansen en dansen. Ergens begrijpen we niet goed waarom ze ermee ophouden, want ze doen het dak er nog steeds afgaan. Maar net dat is misschien een reden om ermee te stoppen. Op een hoogtepunt. Vooraleer je als artiest of band een parodie op jezelf dreigt te worden. Dat laatste zal met The Neon Judgement geen enkel probleem zijn. Dreigend als jonge wolven, die hun prooi willen verscheuren, dreven ze het tempo telkens opnieuw naar omhoog. Naast klassiekers als Tv Treated , Tommorow in the Papers tot Nion - dat eigenlijk het sluitstuk was van de eerste bisronde- bleken er ook enkele smakelijke verrassingen te zitten binnen de set. Songs als The Right To Reject, Facing Pictures of 1313 kom je niet dan ook niet op elk optreden tegen.
Naast dit alles waren er ook enkele gastoptredens. Zo liet Luc Van Acker (Arbeid Adelt) zich weer van zijn beste kant zien bij o.a. Concrete. Bij The Fear in My Heart sprong hij zelfs , als een volleerde stagediver, in het publiek. Ook Jean Marie Aerts (TC Matic) mocht zijn kunsten komen tonen. Bij Schizofrenic Freddy kregen The Neon Judgement gezelschap van Radical G. Al deze gasteoptredens, vooral de performance van luc van Acker was heel opvallend, zorgden voor een meerwaarde binnen het geheel.
Alsof concert nog niet genoeg verrassende wendingen kreeg, ging Frank bij het begin van de bisnummers op zijn eentje met enkel een gitaar en zijn stem, ons in vervoering brengen. Hij bracht een intieme, kippenvel moment bezorgende cover van Johnny Cash - The Folk Singer. Waarbij 'the master himself' van hierboven vermoedelijk ook een traantje weg pinkte. Knappe performance, tot een intensief moment genieten kregen we hier voorgeschoteld. Het bewijst nog maar eens dat zowel Dirk als Frank nog heel veel in hun mars hebben, naar de toekomst toe.
Na de bisronde zomaar ermee stoppen? Dat kon toch niet. Terwijl sommige al de zaal verlieten brachten The Neon Judgement , als kers op de taart, nog een zonder meer subliem slot met Please, Release Me, Let Me Go-Go. We waren gelukkig niet met de trein gekomen, anders hadden we die vermoedelijk wel gemist. De band liet bovendien ook niet na iedereen uitvoerig te bedanken die doorheen die jaren, voor en achter de schermen, The Neon Judgement mee groot heeft gemaakt. Het dynamisch duo Frank en Dirk hebben hier in elk geval een gedenkwaardig afscheidsconcert neergezet, dat nog lang zal nazinderen in onze oren en hart.
Setlist:
Army Green
Factory Walk
Sister Sue
Too Cold to Breathe
Right to Reject
I Wish I Could
The Man
Voodoo Nipplefield
13.13
Miss Brown
Tomorrow in the Papers
Schizofrenic Freddy (Met Radical G)
Awful Day
Facing Pictures
The Fashion Party
STLG (Met Luc van Acker)
Concrete - N.Y., Stoney Wall Doll (Met Luc van Acker)
Chinese Black
Encore:
The Folk Singer (Johnny Cash cover)
TV Treated
The Human Fly (The Cramps cover)
The Fear in My Heart (met Luk Van Acker)
Nion
Encore 2:
Please, Release Me, Let Me Go-Go
