Files, ze zijn een onoverkomelijk probleem waar iedereen wel mee te maken krijgt. Er zijn door de jaren heen politieke discussies over geweest, verschillende onderzoeken en dergelijke meer. Maar veel aarde aan de dijk hebben die niet echt gebracht. Een knelpunt is en blijft de Antwerpse Ring. Dat ondervonden we nog maar eens zelf toen we vrijdag 9 oktober afzakten naar TRIX voor de tweede editie van Desertfest. Circa drie uur rijden over een afstand die we in normale omstandigheden op amper een half uur doen, het zorgde ervoor dat we niet alleen de vijf eerste concerten van de avond hebben gemist, maar ook een interview met Stoned Jesus - gelukkig bestaat er iets als e-mail om deze alsnog af te nemen. Dit terzijde, binnengekomen in TRIX voelden we ons weer thuis komen. De zalen en omtrekken daarvan waren al aardig vol gelopen, niet onlogisch met zo een sterk programma. Maar ook nodigt de zaal TRIX gewoon uit om zulke evenementen te organiseren.
Wij starten de avond dus helaas niet zoals gepland met Planet at Zeus maar met Moon Duo. Over hun aantreden, vorig jaar in Ancienne Belgique, schreven we: Wijzelf waren wel redelijk onder de indruk, net door dat combineren van bezwerende drones met die integrerende visuals slaagde Moon Duo er uiteindelijk toch in ons over de streep te trekken. Het was zeker een zware bevalling deze keer, maar eens het mysterie ontrafelt. Nu de heren en dame wisten nu ook weer ons te overtuigen. De hypnotiserende beelden laten je wegvaren naar een heel andere wereld, waarna hoog opgaande drones je nog dieper in een trance doen belanden. Moon Duo, die met drie op het podium staan, laten vooral de muziek en totaalbeleving voor zich spreken. Daardoor ook weinig interactie met het publiek. Maar eerlijk is eerlijk, dat zou ervoor zorgen dat de bedwelmende sfeer waarin we als luisteraar nu terecht kwamen, teniet zou worden gedaan. Als je lang genoeg naar de beelden met hypnotiserende cirkels stond te staren voelde je als het ware alsof je ziel het lichaam verliet. De aantrekkingskracht van de muziek met beelden, die Moon Duo tentoon spreiden, ligt hem in het feit dat je eens het mysterie is ontrafelt inderdaad in een heel andere wereld bent terecht gekomen.
Terug naar de harde realiteit? Nee, dat lijkt onmogelijk op een festival als Desertfest. De gemoedelijke, kameraadschappelijke sfeer alleen al. De altijd vriendelijke medewerkers, barpersoneel en security. Het zorgt ervoor dat je als mens je thuis voelt komen, in een wereld ver van oorlogen, vluchtelingenproblemen en besparingen. In de Vulture Stage was het reeds over de koppen lopen, als je achteraan staat zie je dan ook weinig; het podium staat immers op de grond. Dus gingen we op ons gehoor, en buikgevoel af toen we Wucan aanschouwden. Deze band omschrijven zichzelf als Slaves to the Groove. Kraut-fueled Heavy Flute Rock. Deze uiteenzetting werkt uiteraard heel uitnodigend. Wij waren vooral onder de indruk van de vrije, toch redelijke unieke, inbreng van de fluit als instrument binnen het geheel. Doorheen de typische krautrock sound, zorgde dit instrument dat alles naar een heel andere dimensie werd doorverwezen. Wucan beschikt bovendien over een heel knappe frontvrouw die je met stem en blaasinstrument tot hogere sferen weet te brengen. Te vergelijken met de gekende Sirenes die door hun magische stem zeelui tegen de klippen deden varen. Niet dat wij dat ook deden, maar wederom werden we gehypnotiseerd door onwerelds mooie klanken die ons als luisteraar deden zweven boven de wolken. Krautrock is sowieso een muziekgenre waarbij je ziel en al je genen worden aangesproken. Maar, zonder afbreuk te doen aan de geweldig mooie inbreng van de overige muzikanten, was het toch die unieke inbreng van de frontvrouw die ons naar adem deed happen. Maar vooral zorgen Wucan ervoor dat we toch iets vrij 'unieks' mee hebben gemaakt binnen dat Krautrock-wereldje.
We hadden dolgraag op voorhand al eens gesproken met de jongens van de Oekraïense band Stoned Jesus. Zeker na wat we hebben meegemaakt in Cayon Stage. Gelegen op de bovenverdieping, en beter gekend als TRIX Club. Die zaal was alvast overvol gelopen. Uiteindelijk sloten zij de stage af, de DJ aftershow party na 23u30 buiten beschouwing gelaten. - Deze afterparty gaat bovendien vandaag (zaterdag) en morgen (zondag) ook door op diezelfde locatie van half twaalf tot drie. Stoned Jesus hadden er duidelijk zin in. Met snoeiharde uithalen, en subtiele gitaarlijnen verdoven ze ons van begin tot einde. De vocale aankleding, als kers op de taart, doet ons wat denken aan Ozzy van Black Sabbath, maar we doen niet aan hokjesdenken en weigeren we hun muziek in die richting te duwen. Want Stoned Jesus zijn niet zomaar een zoveelste Black Sabbath kloon, wel integendeel. Uiteraard voel je bij hun muziek diezelfde vibes, die we ook terugvinden bij bovengenoemde iconen. Van de ene bedwelmende sfeer naar de andere worden we blijkbaar gedreven op deze avond. Al vanaf de eerste noten bemerkten de heren van de band dat ze het publiek gemakkelijk uit hun hand konden doen eten. Onder de indruk van zoveel applaus, hevig headbangende tot zelfs moshpit-inzettende fans, legden de heren de lat nog hoger. Het enthousiasme vóór het podium had dus ook duidelijk zijn uitwerking op het podium zelf. De gitarist en frontman werden er zelfs zowaar nog beweeglijker van en zetten hun stomende set voort, gerugsteund door een meesterlijk spelende drummer. Met die ene bedoeling het dak er volledig te laten afgaan, wat hen dan ook zonder problemen leek te lukken. Het publiek en de band werden steeds maar wilder, zelfs crowdsurfers kwamen er aan te pas. Als klap op de vuurpijl bleken de fans veel teksten gewoon te kunnen meezingen, ook als ze het even overnamen van de zanger zelf was dat geen enkel probleem. De frontman was nog maar eens danig onder de indruk, en besloot in navolging van de vele crowdsurfers en stagedivers, zelf in dat publiek te springen met gitaar in aanslag. Waarop de gitarist net hetzelfde deed. Maar ook puur muzikaal wisten Stoned Jesus diepe gensters in ons hart te slaan. Er wordt uiteraard gegrasduind doorheen het jaren '70 hardrock/metal aanbod, of in die richting, maar dit alles wordt in een heel fris en monter kleedje gestoken. Als er één band in geslaagd is om zonder visuele effecten, zonder al teveel 'show verkopen'. Maar gewoon de muziek voor zich laten spreken, en gensters slaan. Het dak er volledig te laten afgaan, en elke aanhoorder van vooraan tot ver achteraan verweesd achter te laten, badende in het zweet na zoveel headbangen en dansen? Dan is het Stoned Jesus wel geweest.
Moeilijk om te overtreffen. We waren in elk geval nog diep onder de indruk van het voorgaande concert toen we de Desert Stage, het grote podium van TRIX en voormalige Hof Ter Lo, betraden. Dozer omschreven we in onze preview als volgt: De Zweedse stoners van Dozer timmeren al sinds 1995 aan de weg. Doorheen de jaren bouwden ze, zowel op plaat als live, een ijzersterke reputatie op. Ze werden dan ook zonder schroom in één adem vernoemd met andere grootheden uit deze muziekstijl zoals Kyuss of Monster Magnet. Met wisselend succes bleven ze platen uitbrengen, maar hielden er in 2009 toch even mee op. De leden van de band werkten aan andere projecten, tot in 2012 het bericht kwam dat Dozer terug zou gaan optreden. We durven het woord 'legendarisch' boven halen, als we spreken over deze band. Het is dan ook heel logisch dat ze headliner mogen zijn op de eerste festivaldag op de Desert Stage. Dozer, de leden zien er uit als bonkige beren die elk moment hun publiek zullen verscheuren, slaagden er met een hard en meedogenloze set iedereen te bewijzen waarom ze zo een sterke reputatie hebben opgebouwd. Hoewel de beelden op de achtergrond de sfeer aansterkten, laten Dozer, die hun naam duidelijk niet hebben gestolen, de muziek voor zich spreken. Want inderdaad daverden ze met hun muziek, de rauwe, brutale aanpak als een bulldozer over de hoofden van de aanwezigen heen, tot er geen spaander geheel blijft van de gehele zaal. Hier wordt niet teveel show verkocht, maar wel worden gensters geslagen door middel van diepsnijdende gitaarriffs, mokerslagen-uitdelende drums en die verdomd ruwe stem doen. Dozer gewoon wat aangehaalde voorbeelden als Kuyss ook doen, of deden. Het publiek bij de strot grijpen vanaf de eerste noten, en compleet murw slaan van begin tot einde. De aanwezigen genoten hiervan met volle teugen, en gingen nog één keer volledig mee in deze stormachtige wervelwind die over de hoofden heen werd gedreven. Na deze mokerslag 'in the face' hadden we ons dosis 'geweld' wel gehad en leek het tijd om naar huis te gaan?
Toch niet volledig, in het gezellige TRIX café - voor de gelegenheid omgetoverd tot Vulture Stage - lieten we ons nog één keer meedrijven naar psychedelische sferen, met een laatste frisse pint (cola) in de hand. Carlton Melton. De muziek van Carlton Melton doet je meedrijven naar een heel andere wereld, ver van de realiteit. Bij het beluisteren van hun laatste meesterwerk, Out to Sea, voelden we ons ondergedompeld worden in een heel bedwelmende sfeer. Als in een soort trance, die ons tot volstrekte rust leek te brengen, zweefden we als het ware door de huiskamer. Neem het van mij aan, ik was hierbij niet onder invloed van enige geestenverreikende middelen. Schreven we in de preview van het festival. Neem het van ons aan, ook op het podium slagen Carlton Melton erin ons weer in een soort trance te vertoeven, een wereld waar we niet willen uitstappen. We lieten ons gewillig meedrijven op klanken die onze ziel lieten bloeden, ons hart verwarmden en uiteindelijk met een brede glimlach de frisse nacht lieten binnen treden. Ook Carlton Melton heeft geen overdreven poses of lichtshows nodig om je als luisteraar in diepe vervoering te brengen. Enkel die bedwelmende, magisch mooie muziek doen je wegdromen en tot volstrekte rust komen. Niet alleen in de huiskamer, maar ook op het podium zorgt de muziek van deze Carlton Melton ervoor dat we tot een vorm van volstrekte rust en vrede komen, zonder onder invloed te zijn van geestenverreikende middelen. Knappe afsluiter van een uiteindelijk, na al die file perikelen, heel geslaagde avond!
Ook vandaag - zaterdag 10 oktober - zullen we aanwezig zijn op Desertfest. Aanraders? De volledige affiche, omgeving , foodtrucks, merchandiser omgeving, de bars, de bands.. kortom de totaalbeleving van dit festival, maakt het de moeite waard om naar TRIX af te zakken. Voor de lezers die nog moesten twijfelen, er zijn nog tickets beschikbaar op desertfest.be/tickets! Voor de prijs van 55 euro (dagticket) of 69 euro (combi).
Op zaterdag 10 oktober treden nog aan: Pendejo, Progerians, Belzebong, Deville, Banda de la Meurte, Monomyth, Sunder, Vandal X, Greenleaf, Batsheba, Mars Red Sky, Orange Goblin, USA out of Vietnam, Causa Sui, Earth, Harsh Toke. En voor de nachtraven die nog een feestje willen bouwen is er tot drie uur DJ Aftershow party.
Op zondag 11 oktober treden nog aan: Black Bone, Crystal Head, Glowsun, Feverdog, Tangled Horns, Valient Thorr, Maudlin, Papir, Ufomammut, 3rd Ear Experience, Siena Root, Bongzilla, Child, Fatso Jetson, Goatsnake, Wheel of Smoke. Ook op deze avond is er ter afsluiting een Aftershow party tot de vroege uurtjes
Voor meer informatie verwijzen we jullie graag door naar de website.
