Blijkbaar hadden Sinners de meeste fans mee, of toch bijna, want plots stond er zelfs vrij veel volk voor het podium. De zanger, met blauwe hanenkam, sprak alvast tot de verbeelding en heeft een stem als een klok. Neem daarbij de puur onversneden punk sound en je krijgt een concertje zoals er meer zouden mogen zijn. Een meer dan overtuigende set brachten ze naar voor die niet zou misstaan op eender wel punk/hardcore feestje. Dit is wat we schreven over het aantreden van Sinners op de fonnefeesten , 2012, na het uitbrengen van slechts enkele split-albums. Maar na vooral zichzelf te bewijzen door menig podium plat te spelen, werd het tijd voor een full album. Dead Conscience kwam reeds in 2014 op de markt, maar het is nooit te laat om keigoede muziek eens onder de loep te nemen. Zeker niet als het gaat om een plaatselijke band. Net als uw recensent is Sinners namelijk ook afkomstige uit het Waasland. Onze bevindingen.
Spit it Out geeft de toon van dit album aan. Mokerslagen worden uitgedeeld. Zowel instrumentaal als vocaal lijken gensters geslagen te worden in onze ziel. Ongestoord lijken Sinners als wilden om zich heen te slaan. Skate and Destroy, Ratrace Society, The Odds. Elk van hen razen over onze hoofden heen, maar vertellen ook een boodschap. Onze maatschappij is rot tot de bot, en dat mag geweten worden. Binnen dit alles is de onderligende boodschap ook duidelijk. Hoog tijd om rondom ons heen te kijken, in de spiegel te durven kijken met harde hand de heilige huisjes flink omver stampen.
Sinners verzetten zich tegen fascisme, racisme en alles wat 'haat' naar voor brengt tegenover zogenaamde minderheden in onze maatschappij. In Hatred and disgust spuiten ze hun gal nog wat meer uit. Maar dat lijkt ook de rode draad te zijn doorheen het volledige album. Sinners laten er geen gras over groeien. Nee, het is geen rozengeur en maneschijn, hoog tijd dat we van dat roze wolkje naar beneden komen en de realiteit onder de ogen zien is de boodschap. De snelle en knallende manier waarop de songs op ons worden afgevuurd laten ons niet alleen verweesd achter. We worden telkens opnieuw murw geslagen. Maar veel tijd om tot rust te komen krijgen we ook niet.
De ene mokerslag in het gezicht is nog maar pas weggeveegd, of we krijgen al de volgende lading donderwolken over ons heen. We are What We Own heeft wederom een duidelijke boodschap. Nergens zien we de zon door de wolken schijnen, maar Sinners wil ons met hun muziek zeker niet in een depressie doen belanden. De bedoeling is eerder om samen met hen de aanval in te zetten, en wild om je heen te blijven stampen tegen de oneerlijke praktijken in onze maatschappij blijven ingaan. Vaak tegen beter weten in.
Ook bij de volgende songs blijven Sinners op diezelfde elan doorgaan. Warchild, Warriors, Hate the State tot afsluiter Paint it Black blijven diepe gensters in onze ziel slagen. In een razend temp worden de songs als vuurpijlen op ons afgeschoten. Met een spervuur van gitaar- en drumgeweld, en vocalen die je de strot dicht knijpen. Tot een krop in de keel bezorgen. Zonder enig medelijden met de luisteraar worden steeds diepere gensters geslagen. Tot we complee murwn zijn geslagen. Nog maar eens.
Dit is de punk attitude waardoor ik ooit naar deze muziekstijl ben beginnen luisteren, ergens eind jaren '70. Een oprechte en eerlijke aanpak, die ik ook terug vind in de muziek van Sinners, medio 2014. Die met deze plaat ons een spiegel voorhouden, en die ene boodschap. Schop wild om je heen, laat niemand over je heen lopen. Nu niet, gisteren niet, nooit niet. Maar vooral. Punk is not DEAD! Dat bewijzen Sinners met deze knappe plaat nog maar eens.
Tracklist:
Spit it Out
Skate and Destroy
Ratrace Society
Flag Desecration
The Odds
Annoying and Brash
Hatred and Disgust
Guilty
We Are What We Own
Depressions
Warchild
Salesman
Warriors
Hate the State
No future Pricks
Gogogogogo
Paint It Black
