De Finse postrock band Slowrun zijn onlangs toegevoegd aan de affiche van Dunk!festival. Slowrun begon medio 2010 als een solo project, maar werd vrij vlug omgevormd tot een band. In 2013 brachten Slowrun uiteindelijk hun eerste plaat Prollogue op de markt. De band kwam enkele weken geleden uit met nieuwe plaat Resonance, via het label Dunk!records. Hoog tijd om deze eens onder de loep te nemen.
Postrock met Ambient invloeden. Het is al zoveel voorgedaan, dat we ook kunnen stellen dat Slowrun niets origineel brengt, of onontgonnen wegen bewandeld. Maar we kunnen deze eerder negatief aanvoelende stelling, direct naar de vuilbak doorverwijzen. Slowrun weet parels van songs voort te brengen, die binnen de muziekstijl bekeken, zeker de juiste snaar weten te raken.
Ascent , met een duurtijd van circa zeven minuten, geeft reeds de toon aan. Nee, er worden geen geluidsmuren omver geblazen. Ook krijgen we geen soundscapes te verwerken die ons doen opschrikken. Maar binnen de zwevende klanken die Slowrun weten voort te brengen, voelen we wel een zekere gemoedsrust over ons neerdalen. Een gemoedsrust die we bovendien ook terugvinden bij Blinding Light, Remeber, Fragments tot First Hour.
Doorgaans beginnen platen waarop elke song dezelfde weg op gaat, na een tijdje vervelen. Maar net door de rustgevende uitwerking van Resonance voelen we eerder de drang ons te laten meedrijven door de zachte bries. Die doet ons in een diepe trance belanden, tot even de realiteit rondom ons heen vergeten.
Als we dan toch een sticker op deze plaat kunnen kleven is het zeker en vast het label ''schitteren in eenvoud''. Resonance bevat songs die je één voor één kan bestempelen als eenvoudige postrock met links en rechts ambient invloeden, zoals er wellicht heel veel zijn. Maar het zijn zulke bands en platen die er telkens opnieuw voor zorgen dat we naar deze muziekstijl teruggrijpen. Waarom? Omdat we hiervan een heel warm gevoel krijgen vanbinnen, zo één waardoor we als mens even de zorgen in het leven opzij zetten. Zonder meer voelen we ons ook bij Resonance, bij het sluiten van de ogen, hoog boven de wolken zweven, waar alleen het twinkelend geluid van fluitende vogels en de wind in onze haren die stilte doorbreken.
Ooit al in een luchtballon gevlogen? Het gevoel van vrij zijn, van even weg te zijn van drukke wegen. Van drukke wegen met vooral veel fileleed. Gewoon even , compleet 'zen' zijn, en het leven letterlijk 'opsnuiven'. Dat zelfde gevoel krijgen we dus ook bij het beluisteren van Resonance. Duizend keer voorgedaan door andere bands en artiesten, maar telkens opnieuw net die snaar raken waardoor je weer maar eens overslag gaat.
Dat is nu net wat de muziek van Slowrun met ons doet. We zijn er nu al zeker van, binnen het intieme kader dat we op Dunk!festival krijgen aangeboden, zal dit zorgen voor een geestenverkijkende trip, om nooit meer te vergeten. Schitteren in eenvoud, het kan zorgen voor onontgonnen parels waar je nooit genoeg van krijgt. Dat is weer eens bewezen. Dit, en dit alleen zorgt ervoor dat we uiteindelijk over de streep werden getrokken door deze klasse plaat. Een aanrader voor de globale postrock fan, die het niet te ver wil zoeken, deze Resonance.
Tracklist:
1. Ascent - 06:50
2. Blinding Light - 07:25
3. Remember - 06:46
4. Fragments - 04:06
5. Introspection - 07:34
6. First Hour - 05:38
7. The Way - 04:10
