Dour 2016 Zondag

Review:Festivals
 Florian Cassier    20 juli 2016

Op de laatste dag begint de vermoeidheid bij de meeste mensen zijn tol te eisen. Het is nog steeds even warm en de typische festivalgeur van bier, pis en zweet dringt in je neusgaten, maar dat zijn geen redenen om op je lauweren te rusten. Vooral vandaag stond er veel jong geweld hun melodiën te verkondigen in het ochtendgloren. En ja, 13h20 is ochtendgloren onder een festivalbioritme.


Het beste voorbeeld van een veelbelovend project is dat van Stikstof. Dit Belgische rapensemble afkomstig uit Brussel is meer dan het vermelden waard. Het is moeilijk om echt hoge kwaliteit te vinden binnen de Nederlandstalige rap/hiphop cultuur in België. Stikstof is hier de uitzondering op. De groep vrienden die zich op het podium bevonden, rappen over hun dagdagelijkse bezigheden in de hoofdstad en wat hun dwars zit. Zij waren meer dan klaar om op een festival als Dour te staan en hadden zelfs om elf uur ’s avonds de tent nog steeds plat gespeeld.


Andere bands waren dan weer nog niet rijp genoeg om op een festival te staan. Twee voorbeelden daarvan waren Double Veterans en Cocaine Piss. Vooral Cocaïne Piss dat nog geen materiaal heeft om het volle half uur te spelen, liep een beetje verloren. Deze female fronted punkband heeft een enorm potentieel en is heel aanstekelijk, maar ze zijn voorlopig nog niet volwassen genoeg om zo’n podium kapot te spelen. Iets wat ze wel doen in kleine zalen. Ik heb het gevoel dat deze band zo gehypet wordt dat hun enige gevaar is dat de mensen hen al lang beu kunnen zijn op de moment dat ze pas echt een muzikaal hoogtepunt gaan bereiken.

Het echte hoogtepunt van de dag kwam er al rond vier uur met Ho99o9 (uitgesproken als Horror). Voor sommigen waarschijnlijk wel het beste optreden van heel Dour. Het is moeilijk te beschrijven wat voor een band ze eigenlijk zijn of welke muziek ze maken.Om hen te begrijpen moet je ze gewoon zien. Zelfs hun albumversies zijn lang niet zo krachtig als wanneer ze het live brengen. Ho99o9 is gewoon Ho99o9. De beste beschrijving kan misschien wel met hun eigen lyrics: “So I let them do their job and let them take it down”. Het minste wat je van hen kan zeggen is dat ze geluid maken. Een combinatie van punk, electro, noise en nog zoveel meer maken van ho99o9 een zeer explosieve cocktail. Hier hoort u nog van!

Een druk bepakte namiddag zou je nog bijna doen vergeten dat er deze avond weer een nostaligische klepper op het programma stond. Niemand minder dan de Pixies mogen de festivaldag afsluiten waarna Dour in nachtmodus gaat. De Pixies zijn altijd al een beetje een vreemde band geweest. Hun uiterlijk doet denken aan een brave band als Simple Minds, maar onderschat de ruigheid van hun muziek niet. De schuurpapieren stem van Black Francis staat nog steeds op punt en de al reeds derde basiste Paz Lenchantin speelt evengoed als haar voorgangers. Hoe kan het ook anders als je ooit bij A Perfect Circle hebt gespeeld? De band die er al een langere comeback heeft opzitten dan zijn initiële carriere, speelde al hun bekendste nummers. Ze kwamen traag op gang, maar het afbrokkelen van de tempel dat we dachten waar te nemen, bleek maar een zintuigelijk verschijnsel te zijn wanneer nummers als Here Comes Your Man, Monkey Goes to Heaven, Debaser, La La Love You en Where is My Mind? aan bod kwamen.

Opmerkelijk is wel de beredeneerdheid van hun spelen. Sinds hun reünie hebben ze bijna niet stilgezeten en zijn ze ondertussen een geoliede machine geworden. Geen woord werd gewisseld met het publiek, maar ook niet onderling op één klein gebaar van Francis naar gitarist Santiago na. Op het einde werd er afgesloten met een buiging zoals acteurs na een toneelstuk. Toch betwijfel ik niet dat ze het wel nog graag doen. Het is gewoon een eigenaardige maar steengoede band.

Zoals gewoonlijk op Dour werd daarna de knop omgedraaid en komen de ravers uit hun tenten gekropen en begeven zich naar het festivalterrein. Grootste naam van de avond? Ben Clock natuurlijk. Met zijn dansbare en donkere beats deconstrueert hij de elektronische muziek tot zijn essentie. Een geweldige afsluiter van een onvergetelijke editie van Dour

Kleine note aan de organisatie van Dour: Na enkele jaren wordt het wel tijd dat de PA en soundsystem iets beter geregeld worden. Elk optreden heeft zijn kleine kantjes wat de geluidsregeling betreft en de boxen van de Dubcorner kraakten bij het produceren van zijn beats.


Of Mice & Men

Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015