De Zweedse band startte hen project oorspronkelijk als een death metalband maar zijn op korte periode uitgegroeid in het progressieve genre. Ze debuteerden eerder al met de EP Fevre Dream dewelke door diverse media als positief onthaald werd. Daarnaast brachten ze als eerde debuutalbum The Window Purpose uit. Zowat het enige album waar je nog enkele oude genre kon weervinden maar waar algauw duidelijk werd dat ze eerder richting het progressieve aan het werken waren.
De band bestaat trouwens al sinds 1995 en werd oorspronkelijk gevormd door Stefan Zell en Marcus Losbjer. Nog geen 4 jaar later, in 1999 deden ze switch naar het uitverkorene genre van nu. Tot en met 2011 brachten ze geregeld albums uit en toen werd het stil. Nu, 5 jaar later, releasen ze hen zesde studio album dewelke in Denemarken werd opgenomen.
Het album warmt ons instrumentaal op en later worden er toevoegingen gedaan van de vocalist, met name Sefan Zell. Veel progressieve bands komen sloom op gang en trekken de boel lichtjes naar zich toe maar hier is er een mooi evenwicht opgebouwd tussen het instrumentale en vocale. Sommige instrumenten krijgen zelfs een meerwaarde toegewezen en worden meer op de voorgrond gebracht dan andere. Heel erg leuk dit! Ik had het eerder al over het feit dat heel wat prog albums traag op gang komen en dat het hier anders was. Meestal is het pas bij de laatste tracks dat er schot in de zaak komt maar hier is dat al na track 5 dat de band ervoor koos om wat meer schwung in het geheel te steken. Ééntonig wordt het hierdoor zeker niet. Des te leuker gaat het echter klinken wanneer Jonas Jansson zijn gitaarsolo op gang trekt. Tijd om het gat te gaan schudden en lekker loos te gaan op dit muzikale wonderstukje.
Conclusie? Zweden weten van aanpakken. Een geluk dat ze verandert zijn van death metal naar progressieve rock want anders weet ik niet wat er van deze band ging geworden zijn. Hoewel dit album vooral genre gerelateerd is en de doorwinterde rockfan zeker niet zal aanspreken hebben ze toch een mooie mix kunnen brengen tussen de wat slomere kanten van het genre en de stevige intermezzo’s om op te bewegen. Machina Viva brengt een onderscheid tussen eigen kunsten en een doorwinterde progressieve band.
Links:
http://www.wolverine-overdose.com/
