Wandelend door de smalle en gezellige straatjes van Brugge, het Venetië van het Noorden, mijmerde ik over hoe we ooit in aanraking gekomen zijn met het muziekgenre Jazz. De platenkast van mijn vader was, en is nog steeds, een schatkist waar parels van grootheden als Louis Armstrong me telkens een krop in de keel, in tranen achterlaten tot kippenvelmomenten bezorgen. Jazz doet me ook denken aan rokerige pubs waar een pianist of trompetspeler betoverende klanken op zijn of haar publiek loslaat en een mens in heel andere oorden doet aanbelanden. Jazz leeft nog steeds, en dat zou later op deze avond blijken. Met dank aan het label De Werf - http://www.dewerf.be/ - die parels van nieuwe talentvolle artietsten, de kans geeft hun favoriete muziekstijl verder uit te bouwen, tot zelfs grenzen te verleggen binnen het genre. Deze labelnight, onder de noemer, 'Feest van de Belgische Jazz' ging door in het al even gezellige Concertgebouw te Brugge, ons verslag.
Reeds bij het betreden van de inkomhal mochten we ons al laven aan de bronnen van het Jazz gebeuren met Estiévenaert/Delannoye Quartet. Jean-Paul Estiévenaert is een veelzijdige jazz muzikant, die zowel solo als in samenwerking met andere begenadigde artiesten, reeds zijn sporen heeft verdiend. In samenwerking met al even beklijvende saxofoon speler Steven Delannoye zorgt hij voor een magische kruisbestuiving tussen sax en trompet. Bovendien laten de heren zich omringen door al even grote klasse instrumentalisten: Bert Cools op gitaar en Mark Schilders op drums. Dit zorgt voor een, zo typisch aan het genre, bedwelmende sfeer waarbij je een warme gloed over je heen voelt neerdalen. Buitengewoon daarbij is het - bij wijze van spreken - gevecht dat geleverd wordt tussen knappe saxofoon klanken en al even hemels mooi trompetgeschal, waarbij je ziel verwarmd wordt en je hart sneller gaat slaan. Zonder meer een warmhartige welkom nog voor je de zalen betreed. Dat boden Estiévenaert/Delannoye Quartet ons aan.
Een opkomend talent, tot grensverleggend, binnen het genre Jazz zijn het bijzondere duo SCHNTZL. Met hun gelijknamige debuut cd onder de arm - http://www.dewerfrecords.be/nl/catalogus/schntzl -zorgden deze ambitieuze jongens voor een overvol gelopen Kamermuziekzaal. Helaas hebben we dit concert gemist, maar we hadden een heel leuk gesprek met de heren Hendrik Lasure en Casper van De velde na hun optreden. Meer daarover in een ander artikel.
Het was ons reeds opgevallen dat het concertgebouw aardig vol was gelopen voor deze toch wel heel bijzondere avond. Een artiest om naar uit te zien, en die bijgevolg zorgde voor een al even volle concertzaal, was Chris Joris 'Home' Project Feat. Naima Joris. Nu, zo verwonderlijk is dit niet. Chris Joris wordt omschreven als een pionier wat betreft de versmelting tussen beide muziekstijlen, Jazz en Wereldmuziek. Niet alleen viel hij daardoor al regelmatig in de prijzen. Bijvoorbeeld een prijs als beste CD bij Klara. Alsook werd hij genomineerd als 'beste jazz componist' op de Zamu Awards. Bij zijn nieuwste project, laat Joris zich bijstaan door zijn dochter Naima. Binnen de globale muziekwereld is deze artieste bekend als lid van o.a. Isbells. Wederom kregen we onaards mooie kruisbestuivingen - een woord dat we nog veel zullen gebruiken in deze recensie - waarbij opvalt dat elk van de artiesten op het podium een dosis spelplezier tentoon spreiden. Dat uiteraard zijn uitwerking heeft op het publiek. Die zichtbaar genieten van zoveel schoonheid.
Percussie, in al zijn vormen en kleuren. Een vocale aankleding die harten breekt. De indrukwekkende contrabas klanken, en inderdaad die typische Jazz schoonheid meesterlijke combineren met wereld muziek klanken. Doen ons toch wel iets heel bijzonder meemaken in het concertgebouw te Brugge. Grensverleggend? Zeker en vast. Vooral lijkt alles naadloos perfect in elkaar te vloeien, er is geen speld tussen te krijgen. Maar gelukkig zorgt die perfecte kruisbestuiving tussen uiteenlopende muziekstijlen niet voor een routineuze karwei. Maar voelen we dankzij de spontaniteit van elk van de artiesten een golf van kippenvel en warmte over ons neerdalen. Chris Joris 'Home' Project Feat. Naima Joris zorgen hierdoor voor een onwaarschijnlijk hoogtepunt.
We kunnen dan ook besluiten, Chris Joris heeft die titel 'Pionier wat betreft de versmelting tussen jazz en wereldmuziek' zeker niet gestolen. Vaak voelden we ons, mede door de 'tam tam' percussie. Prompt deed vertoeven in Afrikaanse sferen. Echter was dit alles mooi verweven met dan weer typische ingrediënten van pure Jazz. Als perfectie bestaat tussen beide muziekstijlen, zijn in het concertgebouw op zaterdagavond 8 oktober wederom grenzen verlegd.
Saxofonist Ben Sluijs en pianist Erik Vermeulen zijn uitgegroeid tot een vaste waarde binnen het Jazz gebeuren in ons land. Sinds de jaren '90 timmeren ze al aan de weg. Hoe productief ze zijn? Alleen al voor W.E.R.F.-label werkte Ben Sluijs mee aan 13 titels, waaronder 9 als (co-)leader. Erik Vermeulen mag er zo 11 op zijn conto schrijven, waarvan 6 als (co-)leader. Binnen het kader van Jazz hebben deze heren elkaar steeds blindelings gevonden, Dit aantreden als duo Sluijs/Vermeulen Duo is wederom zo een magische kruisbestuiving, tussen al even begenadigde artiesten binnen het Jazz gebeuren. De Kamermuziekzaal werd prompt verdoofd tot betoverd door zwevende, en warme pianoklanken. Telkens samengesmolten met dat typische, je hart verterende, saxofoon geluid. De heren tonen bovendien enorm veel respect voor elkaar, dat voel je gewoon maar zie je ook. Telkens Erik een magistrale piano solo uit zijn instrument toverde zag je Ben geëmotioneerd en diep onder de indruk daarop reageren. Maar ook het omgekeerde was het geval.
Deze wederzijdse waardering voor elkaars werk, het zorgt inderdaad voor weer eens een kruisbestuiving die grenzen verlegd, harten sneller doet slaan en zielen verwarmd. Sluijs / Vermeulen Duo bewijzen dat jarenlange vriendschap, diep respect voor elkaars werk, en spelplezier langs beide kanten. Kan zorgen voor onvergetelijke momenten, binnen een intieme omkadering. Met veel liefde bespeelden ze hun instrumenten, waardoor we als luisteraar in een deugddoende roes belanden. Buitengewoon indrukwekkend.
Drummer Lander Gyselinck. Wereldreiziger en Saxofonist/Fluitspeler Nathan Daems vormen samen met Contrabas virtuoos Marco Bardosica het onwaarschijnlijke trio Ragini. We citeren even de introductie op de website van De Werf: Voor wie denkt dat jazz en Indische klassieke muziek weinig met elkaar te maken hebben, is er Ragini Trio om het tegendeel te bewijzen. Jazz en Indische muziek hebben net wél raakvlakken omdat ze geënt zijn op hetzelfde muzikale moederconcept, nl. improvisatie. Laat dit nu net het sleutelwoord zijn binnen het concert in de overvolle inkomhal. Improviseren met knappe drumgeluiden, ze laten samenvloeien met de al even magische contrabas noten. En daarbovenop hemelsmooie, typische saxofoon tot fluit klanken. Het zorgt voor een klankenpaneel dat weer eens grenzen verlegd binnen toch wel uiteenlopende genres. Waardoor we kunnen stellen, dat eerder genoemde stellingen in het begin van onze recensie 'Jazz Leeft' wel degelijk blijkt te kloppen. Vooral omdat bands als Ragini zich niet vastpinnen op dit ene genre, en al de gedoodverfde ingrediënten daarva . Echter, met veel liefde voor de muziekstijl, voegen ze experimentele ingrediënten daar aan toe. Wat dit optreden naar een enorme hoogte toe opstuwen.
Pianist Bram De Looze is uitgegroeid tot één van de meest beloftevolle piano virtuozen in ons land. In samenwerking met Sander De Winne, een begenadigde vocalist wiens stem wordt omschreven als 'uniek binnen het Jazz' gebeuren '. Vormen ze het duo Sander De winne /Bram De Looze Duo. In de heel intieme zaal Studio 1 brengen ze een al even intieme set. Waarbij het stemgebruik van Sander ons vol bewondering een krop in de keel bezorgt. Enerzijds haast fluisterend, maar vaak ook gebruik maken van bevreemdende geluiden, tot diezelfde stem tot een onweerstaanbare hoogte opstuwen. Hij kan het allemaal.
Onder begeleiding van een pianist die zijn klavier bewerkt met een op een enorm, eenzaam hoog niveau. Voelen we als luisteraar ons wegdrijven naar verre oorden. Zonder meer is het vooral de variatie binnen de set die ons op het puntje van de stoel laat zitten, en genieten met volle teugen. Enerzijds dus in heel verstilde, haast fluisterende mooie sferen. Maar ook vaak binnen een climax van geluiden die ons hart doen bonzen in de keel. Dit duo verstaat vooral de kunst om met hun instrumenten iets magisch moois te doen, dat moeilijk onder woorden te brengen is. De stem als instrument gebruiken, het heeft ons al meerdere keren met verstomming geslagen. Maar wat Sander dus doet met zijn vocale capaciteiten, dat kan alleen maar grensverleggend genoemd worden. Of hoe de eenvoud van een stem en een piano kan zorgen voor iets magisch tot onaardse schoonheid.
Het bonte gezelschap MikMâäk even voorstellen? We citeren:
FLUIT : PIERRE BERNARD | TROMPET : LAURENT BLONDIAU | TROMBONE GEOFFROY DE MASURE | TROMPET JEAN-PAUL ESTIÉVENART | PIANO FABIAN FIORINI | KLARINET YANN LECOLLAIRE | DRUMS JOÃO LOBO | TROMPET BART MARIS | SOUSAFOON, EUPHONIUM MICHEL MASSOT | SAXEN GUILLAUME ORTI | TUBA PASCAL ROUSSEAU | CONTRABAS CLAUDE TCHAMITCHIAN | BARITONSAX GRÉGOIRE TIRTIAUX, BO VAN DER WERF | EUPHONIUM NIELS VAN HEERTUM | TENORSAX JEROEN VAN HERZEELE
Pure Jazz, improvisatie, hedendaagse muziek, wereldmuziek en alternatieve rock. Je vindt het allemaal terug binnen de muziek van MikMâäk. Met als orgelpunt de blaasinstrumenten als Saxofoon, trompet, Sousafoon en Tombone. Tot andere 'sax' instrumenten. Telkens krijgen we echter een samenvoeging met al even beklijvende percussie, tot een begeleidende piano klankenbord. Elk onderdeeltje is echter even belangrijk binnen het geheel, maar de heren brengen niet zomaar een routineuze set. Bovendien blijken ze over een gezonde dosis humor te beschikken, en zitten er subtiele kwinkslagen verwerkt binnen de set. Waardoor je als aanhoorder niet zomaar een optreden piano/drum/blaasinstrumenten voorgeschoteld krijgt. Trouwens is de gezonde mix tussen die uiteenlopende muziekstijlen een extra pluspunt binnen het geheel. Het Belgisch-Franse collectief is zodanig perfect op elkaar afgestemd, dat je als het ware van de ene emotie naar de andere wordt gedreven. Bovendien mag je het onderdeel 'improvisatie' letterlijk nemen. Als één van de leden meedeelt dat er een fout is geslopen in de partituren, vragen we ons af of dit echt was of ook geïmproviseerde. In elk geval, wat daarna gebeurt is niet meer als een magische trip, van uiteenlopend kaliber, waarbij elk haartje op onze armen recht komt te staan.
MikMâäk zorgt voor een onbeschrijfelijk mooi sluitstuk van deze Label Night in de Concertzaal. En bewijzen nogmaals - dat blijven we herhalen - dat Jazz leeft! Vooral lijken binnen de muziekstijl ook hier weer nieuwe wegen te worden ingeslagen, in de vorm van uiteenlopende improvisaties en bijvoegingen van al even uiteenlopende 'andere muziekstijlen'. Het zorgt voor een buitengewone, indrukwekkende totaalbeleving.
De 'afterparty' in de inkomhal werd verzorgt door het Gentse collectief Compro Oro. De combinatie tussen Vibrafoon, Contrabas met aanstekelijke gitaar lijnen en knetterend percussie en drums zorgen voor een magische kleurenpallet. Waarop stilstaan onmogelijk bleek, want dit was dus eerder dansbare tot experimentele Jazz. Waarbij we denken aan bands als STUFF. Niet dat Compro Oro muzikaal in dezelfde verlengde liggen. Maar de 'experimentele aanpak, die voornoemde ook naar voor brengen, het is iets uniek dat Compro Oro ook plegen te doen met het globale Jazz gebeuren. Waardoor we een afsluiter krijgen die zowaar meer dan grenzen lijkt te verleggen binnen het genre.
Ze zijn een collectief dat de muziekstijl heruitvindt, en dat kom je dus niet elke dag tegen. Net doordat hun muziek enerzijds boeiend en verrijkend is, maar ook heel dansbaar, zouden deze heren een enorm groot publiek hiermee kunnen aanspreken. Net zoals een band als STUFF. dit ondertussen ook doet. Op de website van De Werf lezen we het volgende: Compro Oro brengt muziek die de zinnen beroert, die dansbaar is en tegelijkertijd boeiend blijft. Live-optredens zijn een feest voor heupen, oren en geest Dit stelling blijkt naderhand compleet te kloppen. We beleefden inderdaad een waar feest voor heupen, oren en Geest om een bijzonder gevarieerde, interessante en onweerstaanbaar magisch mooie Jazz avond met brio af te sluiten.
Wil je meer weten over De Werf Label, surf gerust naar hun website voor het adembenemende mooie aanbod: http://www.dewerfrecords.be/nl
