Breng twee uitzonderlijke talenten samen, laat hen beide hun ding doen. En er ontstaat iets magisch moois, dat met geen woorden is te omschrijven. Het Canadese duo, multi-instrumentalist JF Noël (Land Of Nubia, Native Cooper) en zangeres Valérie Murray, vormen samen Cornicula. Sinds 2015 timmert het duo aan de weg, wat resulteert in een debuut EP die ons een krop in de keel bezorgt. Van begin tot prille einde. We namen deze parel van een EP On the way onder de loep, en pinkten menig traan weg, en bleven totaal verweesd achter.
Dat JF Noel van enorm veel markten thuis is, wisten we al. Maar integenstelling tot de vaak harde tot ruwe uithalen bij zijn andere projecten, laat de man zich deze keer van zijn meest breekbare kant zien. Na het wonderbaarlijke mooie, en donkere instrumentale Bells of the Snake is Sandana een mooi voorbeeld van de magie die ontstaat wanneer je zo begenadigde artiesten, die muziek brengen vanuit het diepste van hun hart, samen brengt. De kruisbestuiving tussen zalvende, soms zwevende instrumentale aankleding met een onbeschrijfelijk mooi stembereik van Zangeres Valérie verdoven ons volledig. En dan zijn we nog maar aan het begin gekomen van deze adembenemende mooie trip, doorheen een landschap vol hartverwarmende soundscapes, en vocalen die heel diep de ziel beroeren.
Omgeven door een waas van duisternis, zonder angstaanjagend te klinken. Voelen we een zwaarmoedige rust over ons neerdalen bij Divine Tree. Nee, geluidsmuren worden niet afgebroken. Ons hart ligt daarentegen telkens op de vloer aan gruzelementen, als Valerie ons diep raakt met haar allesomvattende, hartverscheurende stem. Gerugsteund door een instrumentale aanpak, die je hart uiteindelijk volledig lijkt te doorboren. Ook bij Soul Strong blijft de lat hoog worden gelegd, om ons binnen een weemoedige omkadering te laten vertoeven in een diepe trance. Daarbij klinkt die stem van Valerie hypnotiserend mooi, en krijg je niet alleen een eerder vernoemde krop in de keel maar ontstaan ware golven van kippenvelmomenten. Tot je als luisteraar uiteindelijk, in tranen uitbarst bij zoveel opgekropte pijn en smart die naar boven lijkt te komen bij elk van de songs.
Ombra Raya bewijst nog maar eens dat dit bovendien een gevarieerde plaat is geworden, waar alle aspecten van neofolk/alternatieve muziek tot experimentele huzaren stukken compleet uit de doeken wordt gedaan. Daarbij voel je telkens een, binnen donkere omkadering, gemoedsrust opborrelen. Waarbij je enerzijds dus een traan wegpinkt, maar ook een glimlach van puur geluk niet kan onderdrukken. Cornicula spelen met On the Way duidelijk met emoties, die hoogoplopen en je ziel van pure ontroering doen bloeden. Daarbij voel je ook aan dat deze twee artiesten met volle overgave hun muziek brengen, zowel instrumentaal als vocaal komt het duidelijk vanuit het diepste van hun hart. Elk van de hartverwarmende mooie songs, brengen de luisteraar in diepe ontroering en laten hem/haar verweesd achter.
Dit duo brengt met On the Way intensieve duisternis, zonder angst te willen aanjagen. Maar het soort duisternis dat wel telkens die gevoelige snaar heel diep weet te raken. Cornicula bieden vooral een EP aan boordevol magische, onaards mooie, duistere schoonheid. Die met geen woorden te omschrijven is. Is onze eindconclusie over deze parel binnen het Experimentele Neonfolk gebeuren.
Tracklist:
1. Bells of the Snake 02:26
2. Sandana 04:25
3. Divine Tree 05:55
4. Soul Strong 04:50
5. Ombra Raya 04:02
