Eerder op het jaar volgde een opmerkelijke aankondiging: Metal grootheden Obituary, Exodus en Prong besloten om samen de bühne op te gaan. Onder de noemer Battle of the Bays, wordt in het najaar het hele Europese continent aangedaan. Halverwege de tournee hield de karavaan halt in Antwerpen: Muziekcentrum TRIX te Borgerhout om precies te zijn. De benaming Battle leek wel erg letterlijk genomen te worden: de aanwezigheid van het leger aan de ingang en het doorkammen van de zaal voor aanvang liggen hier voor aan de basis. Hoe het Belgische luik van de strijd der baaien verliep, leest u verder in deze terugblik.
Toen het Australische King Parrot het podium betrad was het publiek nog niet in groten getale aanwezig. De afwezigen kregen ongelijk: het aanschouwen van deze maffe bende loonde zeker de moeite. Het visuele aspect was opvallend: een drummer gehuld in een Smurfenshirt en een zanger die met ontblote bierbuik het podium doorkruiste. Op muzikaal vlak bleek de bizarre mengelmoes van genres niet volledig mijn ding, om de nekspieren op te warmen bleek King Parrot echter wel een goede keuze als opener. Het zijn overigens drukke tijden voor het vijftal onder leiding van de energieke brulboei Matt Young. In het voorjaar trok de groep namelijk nog de baan op in het kielzog van Soulfly. Het zijn unieke kansen om een groot publiek aan te boren!
De zaal was aardig gevuld toen Tommy Victor en co. op het podium verschenen. Het in New York City opgerichte Prong, moest het met een krap bemeten tijdslot stellen. Op persoonlijk vlak was het voornamelijk genieten geblazen toen Turnover, Beg to Differ en afsluiter Snap Your Fingers, Snap Your Neck de revue passeerden. Kort, krachtig en verdomd groovy: het lijkt me de beste manier om de passage van Prong te omschrijven. Kwamen ondermeer ook aan bod: Unconditional, Ultimate Authority en Whose Fist is this Anyway.
Co-headliner Exodus kan met trots terugblikken op een rijke geschiedenis. Van het debuutalbum midden jaren tachtig tot de dag van vandaag: weinig groepen slagen erin om zo relevant te blijven. De terugkeer van verloren zoon Steve “Zetro” Souza resulteerde in een setlist waarin het oudere werk centraal stond. Zoals gewoonlijk kwam debuutalbum Bonded by Blood (And Then There Were None, Piranha, Bonded by Blood en afsluiter Strike of the Beast) goed aan bod. Ook Tempo of the Damned (Blacklist en het aan wijlen Lemmy opgedragen War is my Shepherd) en Blood In, Blood Out (Body Harvest en het titelnummer) kregen de nodige aandacht. Exodus zette een goede prestatie neer, al vielen er ook minpunten te melden. De afwezigheid van drijvende kracht Gary Holt en de overmatige (cliché) bindteksten van Souza lieten een bittere nasmaak achter.
Het uit Tampa afkomstige Obituary genoot de eer om de avond af te sluiten. Dit legendarische Death Metal gezelschap beschikt over voldoende materiaal om uit te putten. Klassiekers als Find the Arise, Don’t Care en Turned Inside Out, gingen probleemloos over in kleppers als Intoxicated of Visions in my Head. Het publiek genoot met volle teugen van wat de Tardy broers te brengen hadden. Op de tonen van Slowly We Rot kwam stipt volgens schema een einde aan het Belgische luik van de Battle of the Bays. Een geslaagde avond met Obituary als welverdiende overwinnaar!
Of Mice & Men
Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015
