De Noorse muzikant Lars ‘Leiðólfr’ Jensen , woonachtig in Finland, bracht met zijn eenmansband Myrkgrav ongeveer tien jaar geleden een opvallend debuut uit. Trollskau, Skrømt og Kølabrenning is dan ook een folk metal plaat van eenzaam hoog niveau. Lars heeft echter besloten zijn project voor onbepaalde tijd op non-actief te zetten. Maar niet vooraleer ons een nieuw meesterwerk voor te schotelen. titel Takk og Farvel; Tida er Blitt ei Annen. Wat niet meer of minder betekend als 'Bedankt en vaarwel: de tijden zijn veranderd'. De man grijpt op deze plaat terug naar het debuut, en voegt daar wat aan toe. We legden ons oor te luisteren, en vinden het bijzonder jammer dat dit zijn afscheid is van Myrkgrav. Al denken, en hopen we, dat er binnen enkele jaren weer een nieuw meesterwerk zal worden uitgebracht. Wedden?
Skjøn jomfru (Norwegian version)doet je terugkeren naar tien jaar geleden, jawel het concept blijft nog steeds overeind staan. Maar ook datzelfde gevoel iets onaards, tot indrukwekkend mee te maken blijft na al die jaren stevig overeind staan. Binnen het folk metal gebeuren komen we zelden zulke parels tegen. Dat er een combinatie is tussen In het Noors en Engels gezongen versies, en enkele instrumentale huzarenstukken, versterkt deze opinie alleen maar. Bij dit nummer bijvoorbeeld, wordt bovendien de dunne lijn tussen pure folk, met alles erop en eraan, en keiharde metal bewandeld. Nog iets dat we alleen maar kunnen toejuichen.
Telkens opnieuw voelen we een donkere walm over ons neerdalen, die aanvoelt als het wandelen door een donker bos waar angstaanjagende wezens op punt staan je elk moment te verscheuren. Griezelverhalen, sage en legendes die mensen de bibber op het lijf halen, worden uit de doeken gedaan. Takk og farvel; tida er blitt ei annen staat boordevol onvolprezen kunstwerkjes, dat blijkt weer eens bij songs als Vonde auer, het instrumentaal overweldigende stukje Bakom gyrihaugen. Dat ons doet schipperen tussen angstvallig over onze schouder heenkijken, en een lekker folk dansje plaatsen. Zonder meer is dat de grote meerwaarde aan Myrkgrav, schipperende tussen uiteenlopende emoties. Van angst en vertwijfeling, naar hoop op betere tijden.
Bovendien moeten songs van die eerste plaat, die ook op de nieuwe zijn terecht gekomen, niet onderdoen voor het jongere werk. Om å danse bekhette bezorgt je ook na tien jaar een krop in de keel, waarom we ons afvragen wat Myrkgrav heeft doen besluiten zijn project in de koelkast te stoppen? Want deze song klinkt fris, monter tot lekker duister. Daarbij bezorgt die grafstem van Lars je koude rillingen tot de bot, binnen een al even donkere omkadering. Black metal invloeden nemen we ook waar binnen vele songs als Soterudsvarten, Spålsnatt.
De rode draad doorheen het geheel: Ultieme duisternis, binnen het vertellen van epische verhalen, uit de Noorse mythologie. Een mythologie die genoeg ingrediënten bevat om schrijvers en dichters inspiratie te geven. Zo is dat ook op muzikaal vlak, en Myrkgrav brengt alle aspecten van die duistere tijden, samen binnen één geheel. Met deze , laat ons maar stellen, verzamelaar aangevuld met nieuwe songs, bewijst Lars dat zijn concept nog steeds staat als een huis. We hopen uit de grond van ons hart dat hij van idee veranderd, want zo een hoogstaande folk metal plaat? We komen het niet elke dag tegen. Pure klasse, van begin tot bitter einde!
Tracklist:
1.Skjøn jomfru (Norwegian version) 04:20
2. Vonde auer 06:15
3. Bakom gyrihaugen 05:21 instrumental
4. Soterudsvarten 04:49
5. Om å danse bekhette (10th anniversary edition) 04:59
6. Spålsnatt 06:27 instrumental
7. Tørrhard 03:59
8. Finnkjerringa (10th anniversary edition) 04:39
9. Østa glette 05:17 instrumental
10. Sjuguttmyra 04:30
11. Uttjent 03:58
12.Tviom! 04:14 instrumental
13.Skjøn jomfru (English version) 04:19
14. Takk og farvel 01:26
