De muziek van Thought Forms zou je kunnen omschrijven als een trip doorheen verschillende stijlen. We herkennen shoegaze, postrock en drones in de sound van deze band. In 2009 brachten ze een debuut album uit. Over hun in 2014 uitgekomen plaat Ghost Mountain schreven we het volgende: Ghost Mountain is een kunstwerkje om te koesteren, als je er echt een inspanning wil voor doen. Thought Forms brengt ook anno 2016 nog steeds muziek met een hoge experimentele ondertoon. Songs about Drowning kwam begin november op de markt. Tijd om deze eens onder de loep te nemen. Onze bevindingen:
Anno 2016 schotelen Thought Forms dus nog steeds geen hapklare brokken vlees voor, en dat kunnen we alleen maar toejuichen. Forget My Name bevat psychedelische soundscapes, lekker loos gaande tussenstukken, tot 'riffs' die je in een diepe trance doen belanden. Wat reeds aangeeft, dat deze band een bonte variatie aan instrumentale tot vocale huzarenstukken blijft aanbieden waarvoor de luisteraar inderdaad een inspanning moet doen, maar eens je het snapt? Ontstaat er wel degelijk iets magisch. Woolf Music, The Bridge, Aeae - met een subtiele maar indrukwekkende percussie - geven verder de toon aan.
Binnen atmosferische sferen worden, zoals we aangaven, ook subtiele vocalen naar voor gebracht. Die je zelfs nog meer doen zweven boven weemoedige sferen. Inland bevat bovendien intensieve drones, die het midden houden tussen oorverdovend en je hart beroeren. Missouri start op een zalvende , zelfs deugddoende, ondertoon. Tot bittere weemoedigheid, waarbij je een traan wegpinkt. Zowel vocaal als instrumentaal wordt de song tot een hoge climax gedreven, waarna je verweesd achter blijft. By the Stars - de naam zegt het zelfs - doet je door middel van integrerende drones opstijgen naar de sterrenhemel. Nog meer inmense schoonheid, die de haren op de armen doen recht komen van puur innerlijk genot? We krijgen het voorgeschoteld met Drawn en de magisch mooie afsluiter The Lake.
We kunnen dan ook besluiten. Thought Forms brengen een gevoelsplaat uit, maar niet zomaar één. Hier worden grenzen verlegd tussen hartverscheurende, tot verstilde schoonheid. Maar ook oorverdovend hard je trommelvliezen doen barsten, van eveneens opper innerlijk genot, zit verweven op deze schijf. Dit alles vaak binnen diezelfde weemoedige ondertoon. Zowel vocaal als instrumentaal drijven elk van de songs ons tot diepe innerlijke gedachten, waarbij we menig traan wegpinken en een krop in de keel krijgen. Maar, en dat is belangrijk, Songs about Drowning is zo een plaat die je vooral niet 'zomaar moet beluisteren, maar moet 'voelen'. Typisch aan deze muziek is dus dat je, met het verstand op nul, de klanken gewoonweg op u moet laten afkomen om het echt te begrijpen. Pas dan ontstaat iets magisch moois, dat met geen woorden valt te omschrijven. Net de kruisbestuiving tussen doorgedreven percussie, zalvende tot hartverwarmende klanken, en die stem die je als luisteraar in diepe ontroering brengt. Zorgen ervoor dat we hier weer een plaat voorgeschoteld krijgen die tot kunst wordt verheven, in de ruime zin van dat woord.
TRACKLIST:
01 Forget My Name 03:40
02 Woolf Music 04:34
03 The Bridge 04:58
04 Aeaea 06:08
05 Inland 03:59
06 Missouri 05:40
07 By the Stars 03:52
08 Drawn 05:37
09 The Lake 05:29
