Jazz leeft, ook anno 2016. Dit merkten we onlangs nog toen we afzakten naar de W.E.R.F. Labelnight in Brugge. Het volledige verslag daarvan, kunnen jullie hier nog eens nalezen. JazzLab Series is een organisatie die met de regelmaat van de klok onontgonnen talenten binnen het globale Jazz gebeuren de nodige speelkansen wil geven. Meer informatie vinden jullie via hun website: http://www.jazzlabseries.be/ In CC Belgica te Dendermonde, een gezellig en pittoresk zaaltje, was een mooie mengeling van ouder en jong publiek komen opdagen. Kortom, grensverleggende jazz, herleid tot kunstvorm, een intieme setting en artiesten die hun muziek brengen vanuit het hart van die voornoemde muziekstijl? Alle ingrediënten om hier een topavond te beleven, waren voldoende aanwezig. Ons verslag van SCHNTZL/Loriers-Postma-Thys , vinden jullie verder in dit artikel.
We houden niet van de door onze strot geramde 'hype' te doen opleven. Eerder verkiezen we om artiesten en bands, die door menig media de hemel worden in geprezen, zelf te ontdekken om er een oordeel over te vellen. Met een zekere sceptische kijk op de zaak, hadden we daarom eerder dit jaar het debuut van SCHNTZL onder de loep genomen en schreven daarover:
"Grensverleggende schoonheid, dat is wat SCHNTZL ons aanbiedt. Op zo jonge leeftijd, de jongens zijn nog net geen twintig jaar, reeds zoiets magisch mooi naar voor brengen dat we doorgaans tegenkomen bij bands met jarenlange levenservaring? Het doet ons met verstomming zitten luisteren, en vooral genieten.. Genieten, tot het diepste van onze ziel. Buitengewoon indrukwekkend!"
Hoe dat op het podium klinkt? We zien een duo dat met een gretigheid staat te spelen van een sportman die aan een marathon begint. Gespannen zenuwen verdwijnen na de eerste pianoklank en beklijvende drumsalvo. Hendrik Lasure (Piano) en Casper Van De Velde (Drums) verstaan de kunst om, dankzij een enorme drang naar improviseren, de sound van de statige en elegante vleugelpiano te combineren met een grillige drumsound. Die schippert tussen zalvend je hart raken en knallende mokerslagen uitdelen. Beide artiesten zijn bovendien zodanig goed op elkaar ingespeeld, dat de perfectie wordt benaderd. Gelukkig blijft binnen die omkadering de jeugdige spontaniteit overeind staan waardoor we geen routineus concert voorgeschoteld krijgen. Eerder kunnen we spreken van een unieke Jazz beleving die ons met verstomming slaat. Maar ook een beetje raar doet opkijken, en verweesd achterlaat.
Kortom kunnen we stellen dat SCHNTZL het stempel 'Jazz' geven, hen eigenlijk tekort doen is. Dit duo verlegt grenzen binnen deze muziekstijl, ook op het podium. Uiteraard zijn er nog groeimogelijkheden, mits meer podiumervaring opdoen en verder groeien. Kunnen deze jongens echter nog ver geraken, en niet alleen in het globale Jazz gebeuren. Is onze uiteindelijke conclusie na dit klasse concert.
Breng begenadigde artiesten samen, laat hen een plaat uitbrengen en vooral hun respectievelijke talenten ten volle openbloeien. En je krijgt een hemels mooie kruisbestuiving, in al zijn vormen en kleuren. Pianiste Nathalie Loriers is een veelzijdige artieste, die sinds eind jaren '90 is uitgegroeid tot de 'leading lady of Belgian Jazz'. Naast het uitbrengen van heel succesvolle platen, werkte ze ook mee aan tot de verbeelding sprekende projecten zoals het internationaal vermaarde Brussels Jazz Orchestra. Zo werkte ze ook samen met Tineke Postma, een Nederlandse Jazz saxofonist, met wereldfaam. Om maar te zeggen, het gerenommeerde Amerikaanse Jazztijdschrift 'Down Beat' plaatste haar in 2012 op nummer 5 in hun ''Rising Star''- ranglijst. Bovendien mocht ze aantreden op de laatste internationale Jazzday waar ze samen met de Amerikaanse saxofonist Wayne Shorter in New York op het podium stond. De samenwerking tussen beide artiesten resulteerde in de meesterlijke plaat Les Peuple Des Silencieux.
Tijdens deze tournee werken beide dames samen met bassist Nic Thys. Deze klasse artiest is ondertussen uitgegroeid tot één van de meest gevraagde bassisten in België, en wordt zowat over heel de wereld enorm gewaardeerd. Deze samenwerking zorgde bovendien voor de knappe plaat We Will Really Meet Again. http://www.dewerfrecords.be/nl/catalogus/we-will-really-meet-again
In CC Belgica zorgde deze wonderbaarlijke kruisbestuiving tussen iets magisch moois. Moeilijk met woorden te omschrijven. In elk geval mochten elk van hen ten volle hun talenten naar voor brengen. Zo waren we diep onder de indruk van de hemelse pianoklanken, die ons een ultieme krop in de keel bezorgde. Of de al even bedwelmende saxofoon geluiden, waarbij de een traan wegpinkten van puur innerlijk genot. Waarna de beklijvende contrabas sound, je tot diepe innerlijke rust bracht. Telkens opnieuw. Uiteraard werd daarbij uitvoerig gegrasduind doorheen die eerder genoemde plaat We Really Meet again.
Net als op deze plaat, worden we dus ook 'live' meegenomen op een melancholische trip, die je als mens tot volledige 'zen' brengt. Echter is het niet één aspect dat boven een ander uitsteekt, maar net die eerder genoemde kruisbestuiving tussen elk van hen, die ons telkens naar adem doet happen. Elke sprankelende piano klank, hartverwarmende saxofoon geluid tot zwevende contrabas toon. Brengt ons als luisteraar tot een vorm van intense ontroering. Vanaf het begin tot het prille einde van de set. Ook stijgt geen enkele song uit boven de andere, het is het totaalpakket dat je hart verwarmd en de ziel tot innerlijke rust en kalmte brengt.
Uiteraard heeft deze heel interessante 'Double bill ' ook plaats in verschillende andere zalen. Voor een volledig overzicht van het aanbod verwijzen we jullie graag door naar volgende link. Een aanrader voor de globale Jazz liefhebbers onder onze lezers
