Twaalf jaar wachten om uiteindelijk je debuut op het publiek lost te laten? Daarover moet toch lang nagedacht zijn dan. Echter in het geval van de Franse 'female fronted symfonische metalband Veil of Mist had dit eerder te maken met veel line-up wissels en dergelijke meer. Bovendien is de huidige zangeres Amandine Rosselle pas in 2013 toegetreden tot de band. De ervaring die de band doorheen de jaren heeft opgedaan, is mooi verweven met een dosis jeugdige spontaniteit. Je voelt aan dat Veil of Mist klaar is om de wereld te veroveren. Disenchantment is dan ook een, binnen het female fronted metal gebeuren, typische plaat geworden. Daar is niets mis mee, totaal niet en dat is dan ook onze eindconclusie.
Uniek klinken songs als Fané, Scarecrow tot Sham Existence dus niet echt. Maar wie maalt daarom, als je bij elke vocale inbreng van Amandine koude rillingen over je rug voelt lopen, en een krop in de keel krijgt. Of als de vlijmscherpe riffs je de strot oversnijden, telkens opnieuw. Wij waren in elk geval onder de indruk van songs als Heiress to Melancholia. Die - zoals de titel aangeeft - inderdaad ons onderdompelt in een bad van pure melancholie. Met een weemoedige instrumentale tot vocale aankleding, voelen we ons wegdrijven naar een totaal andere wereld. Dit is maar een mooi voorbeeld van hoe Veil Of Mist ons met een aanpak die duizenden keren is voorgedaan, heel diep weet te raken.
Laat dit nu net de reden zijn waarom we uiteindelijk vallen voor de plaat en de band. Zij klinken zeker en vast niet als een flauw afkooksel of een doorsnee bandje, meer nog ze moeten totaal niet onderdoen voor de wereld acts binnen het typische female fronted genre. Elk van de songs baden bovendien in een donkere waas van eerder genoemde weemoedigheid, maar elk met hun eigen unieke inbreng. Zo wordt ook Ghost of Winter gedragen door die wonderbaarlijke, wat vreemde stem van Amandine, maar drijven lekker loos gaande riffs je eveneens tot opperste waanzin. Of dat nu een herhalingsoefening is of niet, als het je raakt? Dan zijn wij de laatste om daarover te zeuren.Een bijzondere song, die er toch wat uitspringt is Shareholder of Your Ruin. Deze zit boordevol grunts, zogenaamde 'hars vocals' tot zelfs keyboardgeluiden die het nummer een heel angstaanjagende ondertoon bezorgen. Maar deze song geeft aan dat de band ook andere onontgonnen wegen wil inslaan. Datzelfde onheilspellende vinden we bovendien ook terug bij I Shall not die Alone.
Nog niet overtuigd? Luister eens naar het prachtige Death in Your Eyes. Waarbij zonder meer de haren op je armen zullen recht komen te staan, bij de eerste duivelse gitaarriff. Waarna de vocale aankleding je in diepe vervoering brengt, tot je in een al even diepe trance terecht komt. Ver verwijderd van de realiteit. Laat ons eerlijk zijn, een gevoel dat je - zelfs al heb je het zoveel meegemaakt - telkens opnieuw wil beleven en herbeleven. Toch? We kunnen dan ook besluiten. Veil Of Mist tasten de grenzen van het genre af, en raken gevoelige snaren of dompelen je onder in een badje van diepe duisternis. Daardoor verdwijnt elke kritische kijk op de zaak, wat ons betreft, met de noorderzon. Disenchantment is een debuut dat je hart raakt, je ziel doet bloeden en een parel van een plaat waar elke liefhebber van het genre zich totaal zou moeten in vinden. Wij waren alvast overtuigd.
Tracklist:
01. Fané
02. Scarecrow
03. La Cohorte des Esseulés (Bonus Track)
04. Sham Existence
05. Weight of Regrets
06. Heiress to Melancholia
07. Ghosts of Winter
08. Pretium Doloris
09. Death in Your Eyes
10. Shareholder of Your Ruin
11. I Shall Not Die Alone
