Met Zeal & Ardor is de black metal scene een speciaal geval rijker. De band is het hersenspinsel van ene Manuel Gagneux die zijn muziek op facebook laat omschrijven als 'American Slave & Black Metal'. De ongewone omschrijving wekt meteen de interesse waardoor het album “Devil Is Fine” met plezier wordt klaargezet.
Zoals de titel al doet vermoeden, wordt een stukje duivelse duisternis afgestoken... maar niet op de klassieke manier. De manier waarop de van oorsprong ‘zwarte’ muziekgenres zoals blues en negro-spiritual de ruggengraat van de plaat vormen, is op zijn minst opmerkelijk en uniek te noemen. Jawel, blues en negro-spiritual muziek. Via een opener van Afro-Amerikaanse slavengezangen (uit dewelke voornoemde genres historisch zijn ontstaan) wordt voor één keer geen goddelijk, maar wel een duivels ritueel geopend. Deze historisch incorrecte wending mag volledig op het conto van de fantasie van hogepriester Gagneux worden geschreven. Vanaf In Ashes doen de gitaren hun intrede waardoor het ritueel ook instrumentaal een demonische dimensie aanneemt.
In tegenstelling tot de verwachte black metal, spelen gitaren slechts de tweede viool en moeten ze vooral de duistere sfeer vanaf de zijlijn voeden. De bluesy en negro-spirituele gezangen die we op een krakende CD uit het begin van de vorige eeuw zouden verwachten, vormen het kern van het album. Voor wie deze vreemde combinaties allemaal wat te intens worden, zorgt Gagneux tussendoor voor enkele elektronische interludiums genaamd Sacrilegium, om de deelnemers aan zijn ritueel toch even naar adem te laten happen .
De soms brutale overgangen tussen zwarte blues en negro-spiritual enerzijds en zwarte metal anderzijds zijn een uitdaging voor elke luisteraar. Toch is er organisatorisch nog voldoende balans en evenwicht terug te vinden. Het mooiste voorbeeld hiervan is Blood In The River waar demonische screams en de bluesy gezangen in duel gaan, doch samen de climax vormen. Het ongemakkelijke gevoel die van het hele concept uitgaan, besluiten we na enige aarzeling toch maar omarmen. Nieuwe grenzen opzoeken doe je uiteindelijk niet zomaar, maar eens je er bent, is de duivel best wel fine.
CONCLUSIE: Zeal & Ardor is een buitenbeentje die het begrip ‘zwarte metal’ of bij uitbreiding ‘zwarte muziek’ een totaal nieuwe invulling geeft. “Devil Is Fine” een uniek ritueel gecreëerd door een durver en voor een publiek van durvers. De ritualistische interactie tussen spirituele muziek en demonische metal is zeker geen hapklare brok, maar zal zich gewenst of ongewenst in eenieder weten te nestelen.
TRACKLIST:
