Een kleine introductie: The Black Atlantic en I Am Oak zijn beide afkomstig uit Nederland. Al jaren zijn ze eigenlijk fan van elkaar, het is dus niet verwonderlijk dat deze samenwerking tot stand kwam. Op deze Split -EP Black Oak staan zes nummers, die een mooi overzicht geven van waar beide bands voor staan. The Black Atlantic is het project rond singer-songwriter Geert van der Velde. De band bracht ondertussen een debuut album op de markt, Reverence for Fallen Trees (2009) en twee EP's Darkling, I Listen (2012) en Enshrine (2013 ). I Am Oak is dan weer de band rond een andere singer-songwriter uit Nederland : Thijs Kuijken. Ook zei brachten enkele albums op de markt: Sou Ka EP(2008), On Claws (2010), Oasem (2011), Nowhere Or Tammensaari (2012) en heel recent ook een nieuw album Ols Songd. De muziek, en manier waarop ze die brengen, ligt bij beide artiesten enorm in dezelfde lijn. Een gedroomde samenwerking dus. Wij legden het split album Black Oak onder de loep.
De EP bevat eerst drie nummers gebracht door The Black Atlantic, gevolgd door nog eens drie van I Am Oak. Alle zes de nummers zouden zowel van de ene, als van de andere artiest kunnen zijn geweest. De korte songs zijn alle zes gebracht in een weemoedige, gevoelige sfeer waarin de vocale aspecten, hoe kan het anders, de rode draad zijn doorheen het geheel. Net doordat ze niet te langdradig klinken, blijft de aandacht dan ook vastgehouden.
De fragiele opbouw, de zalvende stem van Geert, een twinkelende gitaar. Meer hebben we niet nodig om ons even tot rust te laten komen. Fracture is een diepzinnige mooie song, die je hart raakt. Nergens worden harde noten gekraakt, of komen luide drumpartijen de rust verstoren. Op deze hartverwarmende weg wordt eigenlijk de volledige plaat verder gegaan.
Rove, is een song die de artiesten samen brengen. De track klinkt daardoor veel complexer, en nog warmer. De stemmen van Geert en Thijs vloeien heel mooi in elkaar. Het is zowaar een iets meer uptempo song, net doordat zowel The Black Atlantic als I Am Oak hier samen spelen. Alle talenten en aspecten van beiden samengebundeld in een song: het zorgt zowaar voor een nog meer magisch moment, om niet te zeggen de beste song op deze plaat. Of toch de meest intense, tussen al dat natuurschoon.
Folk invloeden, en een streepje Bon Iver, om maar een voorbeeld te geven blijft , zoals we al aangaven, zowat de rode draad doorheen het album. Dat is ook te horen op de nummers gebracht door I Am Oak. Vocalen die je bij het nekvel grijpen met een intieme intensiteit. How Long, Thaw, Reverence For Fallen Trees zijn de wapenfeiten van deze laatste. Thijs steekt zijn adoratie voor de natuur op zich niet onder stoelen of banken, hadden we ergens gelezen. Dat laatste straalt de muziek van I AmOak dan ook uit. En ondanks dat er puur muzikaal weinig verschillen merkbaar zijn, is dit wellicht eveneens het enige onderscheid tussen I Am Oak en The Black Atlantic.
Ook Thaw is trouwens een nummer dat de bands samen brengen, en een tweede hoogtepunt op deze plaat. Zonder afbreuk te doen aan de rest van de songs uiteraard. Maar deze twee nummers, waar je alle aspecten van beide bands ziet samenvloeien, kunnen ons het meest bekoren.
Alle zes de songs op Black Oak liggen een beetje in diezelfde lijn, en dit kunnen we bezwaarlijk zien als een minpunt. Doordat ze allemaal niet te lang uitgesponnen zijn, en elk ervan je hart verwarmt tot je een diepe gloed krijgt vanbinnen, stoort dit ook niet. Wat wel jammer kan genoemd worden, is dat het plaatje maar zes nummers bevat. Het is uiteraard duidelijk een EP, maar dit smaakt naar meer. We hopen ook dat beide bands nog eens samenwerken voor een full album, want om het in concert termen uit te drukken.. we want more!
Het album is trouwens te beluisteren, en verkrijgbaar, via deze link : http://www.snowstar.nl/release/i-am-oak-the-black-atlantic-black-oak/
Tracklist :
Fracture (The Black Atlantic)
Rove (The Black Atlantic feat. I Am Oak)
Curt (The Black Atlantic)
How Long (I Am Oak)
Thaw (I Am Oak feat. The Black Atlantic)
Reverence For Fallen Trees (I Am Oak)
