Als de vrijdag op Dour een voetbalonderonsje was geweest tussen België en Nederland dan hadden wij, Tous Ensemble, met een volledige straatlengte de maat genomen van onze noorderburen. Zo bezochten we zes Belgische bands: Resistance, Fugu Mango, Psycho44, DiabloBlvd, ChannelZero en IntergalacticLovers en twee Nederlandse acts: Bakermat en WithinTemptation. Het waren vooral Psycho44 en ChannelZero waar we het warm van kregen en van Intergalactic Lovers werd het publiek zelfs ronduit heet, zangeres LaraChedraoui incluis. De hitte die Intergalactic Lovers naar La petite maison dans le prairie brachten, maakt van deze band de duidelijke overwinnaar van het duel tussen België en Nederland. De enige echte winnaar van de Dour Wereldbeker als het ware, of dan toch op vrijdag.
Resistance (BE)
Een hardcoreband kunnen gebruiken als wake up call is altijd handig, daarom besloten we om als eerste band Resistance te gaan bekijken. Deze band bracht het gedurende het hele concert snoeiharde hardcore die er echt wel mag wezen. De festivalweide was nog maar een paar uur open en toch was het al snikheet in de tent. Het werd snel duidelijk dat het vandaag de warmste dag van Dour zou worden. Niet alleen voor het podium hadden er mensen last van de warmte, ook de bands zelf hadden het hard te verduren. Bij Resistance was het vooral de drummer die de dupe was, bij een hardcoreband speelt deze voortdurend in sneltempo waardoor Jonas Sanders vandaag letterlijk een dag in het vagevuur mocht beleven.
Fugu Mango (BE)
Deze band speelde recht tegenover Resistance in de Dance Hall op exact hetzelfde moment. Om duidelijk te maken dat in dour het muziekspectrum enorm breed is, zijn we naar beide bands gaan kijken. De ene speelde hardcore en de andere presenteerde zweverige wereldmuziek aan de wei. Het zangduo bracht een stemkleur naar voren met een hoge toonaard en in combinatie met rammelaars, percusie-elementen en een drumstel werd dit samen gegoten in een heerlijke wereldschotel. Fugu Mango viel echt wel in de smaak van het publiek in de Dance Hall, zoals Resistance in de smaak viel van de aanwezigen aan de Cannibal Stage. Je krijgt soms vermengingen qua volk, maar vaak staat gewoon elke scene op zijn vaste stek waardoor het volk verspreid wordt en het overal aangenaam vertoeven is. Dat is de sterkte van Dour!
Diabolo Blvd (BE)
"Il a chaud, Il fait chaud, bla bla bla! In het Engels is goed zeker, Vlamingen spreken toch meer talen." Dit waren enkele van de zinsneden die tijdens het concert van Diablo Blvd de revue passeerden. Het maakt vooral duidelijk dat, ondanks dat hij tijdelijk gestopt is als comedian, Alex Agnew het grappen en grollen nog niet verleerd heeft. Dan over naar het muzikale luik van het optreden op Dour. Het was beter dan op Graspop Metal Meeting, omdat de belevenis op zich intiemer was. De muziek van Diablo Blvd past nu eenmaal beter in een tent dan op de Mainstage van Graspop. Het nieuwe album werd, behalve door Humo, zeer positief onthaald. En dat bleek tijdens het concert volledig terecht. Zo was mijns inziens het nummer Follow The Deadlights, de titelsong van hun nieuwe plaat, het hoogtepunt van het concert. Het is een song dat rustige zangstukken combineert met snedig gitaarwerk en dat zijn de metalsongs die bij mij het meest in de smaak vallen. Het was meer dan een degelijk concert en zeker voor herhaling vatbaar in de Shelter op Pukkelpop.
Psycho 44 (BE)
De vierde Belgische band op rij vandaag en we gaan nog wel even door op dit elan. Het is al België dat de klok slaat vandaag en daardoor wordt het ook op Dour nog maar eens duidelijk dat we bijzonder veel sterk Belgische bands hebben. Psycho 44 is een band zoals je er in Gent velen hebt rondlopen. Ze maken muziek die veel weg heeft van een blend tussen Anti-Flag en QOTSA, twee bands die ze in hun beginperiode waarschijnlijk coverde, een mengelmoes die best wel te pruimen valt. Het optreden op zich was dus niet zo super spectaculair te noemen, maar wel clean op muzikaal vlak. Het gebruik van een megafoon als verlengstuk van de zangstem en de outro Dance, Dance Motherfuckers Dance! waren waarschijnlijk de enige opflakkeringen van uitzinnigheid tijdens een voor de rest vrij vlak concert.
Intergalactic Lovers (BE)
De band die een heuse stap vooruit heeft gezet na het uitbrengen van hun nieuwe plaat Heavy Little Burdens, gaf op Dour het best van zichzelf. Tijdens het interview zeiden ze nog dat ze het meest hadden uitgekeken naar Cactusfestival en Dour. En dat zal het publiek duidelijk gemerkt hebben. De spelvreugde straalde ervan af, Lara Chedraoui danste er lustig op los terwijl haar weelderig haardos deze moves probeerde te volgen en het publiek volgde zonder morren haar voorbeeld. Er was redelijk wat volk in de tent en we hebben maar weinig mensen gezien in La petite maison dans le prarie die niet danste en vrolijk werd van dit optreden. Puik werk, en hopelijk gaan ze verder op dit elan, want als het niveau van de live-optredens bij elke nieuwe plaat gaat blijven stijgen lacht Intergalactic Lovers een mooie toekomst tegemoet.
Sidilarsen (FR)
Fransen die precies uit een gekkenhuis zijn ontsnapt die een aardig streepje muziek kunnen spelen, dat is hoe je Sidilarsen het best kan omschrijven. Naast dat er van die mannen zelf een hoek af is, zo sprong de zanger met graagte in het publiek, is dat ook het geval bij de muziek die ze produceren. Eigenlijk kun je Sidilarsen nog het best omschrijven als het Franse voorprogramma van Atari Teenage Riot. Een band die dus elektronisch en industrial beats, vooral dubstep tunes, probeert samen te vloeien met hardcore en metaltunes en daar ook nog eens wonderwel in slaagt ook. Op het scherm projecteren ze een ronddraaiende blinde kaart van Frankrijk en verschillende andere video's waar sporadisch een boodschap inzat, wat een ideale meerwaarde was op de instrumentale sterkte van de band. Het was dus een sterke show zowel op muzikaal vlak alsook qua licht en projecties.
Whitin Temptation (NL)
De nieuwe plaat Hydra heeft de band duidelijk goed gedaan, want het was de eerste keer dat ze mij ook live konden overtuigen. Geruchten gaan echter de ronde dat ze een deel van de show playbackte, wat de sterkte van het concert zou kunnen verklaren, maar we geven haar met graagte de voordeel van de twijfel. Wat de show het meeste kleur gaf waren de nieuwe songs die de setlist waren ingeslopen. We waren geheel onder de indruk van de kracht van nummers zoals And We Run, een track waarvoor ze samenwerkte met Xzibit, en Let Us Burn. Daarnaast was er uiteraard ook de podiuminkleding, twee vuurspuwende draken, verschillende soorten tierlantijntjes en twee trappen die naar een verhoogd podium leiden. Podiumsettings kunnen vaak het concert opkrikken qua niveau en dat was bij Within Temptation, zoals bij veel bands in de metalscene, zeker het geval. Overtuigd ben ik echter nog altijd niet, aangezien de vorige concerten van de band een pak zwakker waren, maar misschien brengt de plaat Hydra soelaas en blijft hun niveau daardoor deze keer wel op punt staan.
Channel Zero (BE)
De Belgische metalband met het meeste allure op een podium blijft nog altijd Channel Zero. Hoe Franky en zijn kornuiten het enthousiasme keer op keer aan de dag blijven leggen is echt uniek om te zien. Daarnaast is het ook bijzonder mooi om te zien hoe dankbaar ze hun publiek zijn, zo werd het publiek na elk nummer uitgebreid bedankt door frontman en was de liefde voor de aanwezigen altijd voelbaar. Deze liefde werd nog maar eens tentoongespreid tijdens hun laatste nummer Black Fuel. Toen bestormden zo'n 50-tal enthousiastelingen het publiek terwijl Franky doodleuk toertjes ging lopen in de tent en rustig de song afwerkte, ookal is dit een wederkerend ritueel tijdens hun shows het blijft echt geniaal om te zien. Die spelvreugde, die schwung, die Belgische metal mag voor mij eeuwig op de festivalaffiches prijken.
De tweede dag op Dour werd nog niet helemaal afgesloten, zo bezochten we nog Bakermat, waar we een interview mee afnamen voor de set, en gingen we gaan luisteren naar de beats van Paul Kalkbrenner met als hoogtepunt Sky And Sand. Een ideaal zweverig danseinde van een dag vol Belgische en Nederlandse muziekwonderen op de mooiste festivalweide van Wallonië. Hopelijk morgen meer van dat!
