De eerste dag van Miner Fest, was er meteen één in mineur. Niet minder dan 5 bands moesten hun optreden op Miner Fest cancelen. Onder andere de headliner van de dag, More Than Life. Dit ligt vanzelfsprekend buiten de macht van de organisatie, en deze deden er dan ook alles aan om het de bezoekers toch waar voor hun geld te geven, wat voor de meesten ook wel lukte.Moest je er niet bij geweest zijn, hier volgt een samenvatting van wat je gemist hebt!
Suasion
Wat meteen opviel, was dat er al heel wat mensen waren afgezakt naar het festivalterrein, en dit ondanks dat de camping toch een hele afstand van het terrein verwijderd was. De laatste keer dat ik de kans kreeg om deze Brusselse band aan het werk te zien heb ik ze moeten missen, en hier kreeg ik, vanaf dat ze begonnen met spelen, al meteen spijt van. We wisten dan ook meteen waarom er al zoveel mensen aanwezig waren. Ze speelden erg strak, en kregen hierdoor dan ook het hele publiek zonder al te veel moeite te moeten doen in beweging. Toen ik hoorde dat deze band nog geen jaar bestond was ik helemaal onder de indruk, en ik was zeker niet de enige!
Port Noir
Een van mijn persoonlijke hoogtepunten van deze dag was deze Zweedse band. Op Facebook beschrijven ze hun genre als 'music', dit omdat ze een volledig eigen genre gecreëerd hebben. Het klonk dan ook heel emotioneel en dramatisch, net zoals ze wensten. Door de zang leek het soms of we in een operastuk beland waren, maar dit was net vernieuwend en fris. Natuurlijk moest je wel voor hun muziek zijn, en dit was niet bij iedereen het geval. Hierdoor lag de commentaar hierop erg ver uit elkaar. Maar voor mij persoonlijk waren ze zeker de moeite waard!
No Turning Back
Velen verwachtten het niet, maar opeens begon No Turning Back op de kleinere Macbeth-club stage te spelen. Eerst vonden we dit nadelig, maar al snel hadden we door dat dit was waar deze band hoorde te spelen. De hele zaal stond vol, en niemand kon nog stil blijven staan. Dit was exact wat we van onze noorderburen gewend waren, al vonden we het een beetje vreemd dat ze niet de laatste act van de dag waren.
Deze plek was alreeds weggelegd voor Nasty
We wisten het al uit vorige ervaringen, het dak zou er af gaan! En dit was dan ook zeker het geval. Na No Turning Back was er geen twijfel meer, de zaal zou, figuurlijk dan, kapot gaan! Er ontstond een enorme chaos in het publiek, net zoals verwacht. Al vond ik het ergens wel jammer dat ze op de Main stage speelden, en niet op de kleinere Macbeth-club stage. Dit omdat ik ze ook al eens gezien had in een kleinere zaal, en daardoor was het publiek toen meer betrokken dan hier. Toch was het een erg mooie afsluiter van deze dag, en kon iedereen toch met een voldaan gevoel de weide verlaten.
Jammer genoeg heb ik deze dag niet zo veel bands gezien, dit mede omdat de meeste bands waarvoor ik kwam gecanceld hadden. Toch hoorde ik van anderen dat er waardige vervang-bands voorzien waren, en dat dit zeker de moeite waard was, ik heb dus wat gemist!
Niet alleen op de weide, maar ook op de camping was er enorm veel sfeer. Dit omdat de camping dan ook georganiseerd werd, als ik me niet vergis, door de lokale scouts. 's Nacht was er ook een kampvuur voorzien, waar – zoals het hoort bij de scouts – vrolijk rond gezongen en gedronken werd. Gezellige bedoening!
