Ja, hier is het coveralbum van The Cure. De zoveelste hoor ik heel wat mensen zeggen. Deze keer zijn het allemaal artiesten uit de A. Matrix stal die hun best doen.
De eerste track die ik moet aanhoren is een electro versie van The Lovecats door Junksista en helaas klinkt het bij momenten teveel als te futloos kattengejank! Lovelorn Dolls doen het dan weer stukken beter met hun electro versie van de klassieker Just Like Heaven, om van bij te smelten. Ik voel gewoon dat dit de perfect vrouwelijke Robert Smith versie is: alles zit gewoon boenk erop om het met een beetje dialect te zeggen. De stem, de muziek, de mix van dit alles: er is niets wat nog beter kan. Kant Kino feat. Mari Kattman mag Charlottes Sometimes aanpakken. Het origineel is bijzonder bitter en melancholisch, hier krijg ik eerder een poppy VNV Nation gevoel. Mari’s zit dan weer barstensvol melancholie en dat maakt het dan weer beter. Absoluut niet aan te horen is het techno achtige Anniversary van Aesthethische.
Ik vraag me gewoon af wat het hier staat te doen. Ik heb al veel beter mogen aanhoren van Aesthetische. Avarice in Audio pakt Disintegration aan: in het begin is het serieus aanpassen en goed kijken over welke track het hier gaat. Dit heet dus een complete work over! Het samengaan van de twee stemmen is best aangenaam. Aiboforcen Feat Mondträume met A Strange Day klinkt alsof Depeche Mode een oude cover demo uit de kast haalden. Wie Mondträume kent weet natuurlijk dat dit hun ding is, edoch. Klinkt al bij al niet slecht, al mis ik de pathetiek uit het origineel een beetje. De treurnis is er wel, maar minder sterk dan in het origineel. Op deze versie kan je echter wel dansen, dus dat is dan weer een pluspunt. Star Industry heeft een nieuwe EP uit en met deze cover komen al een eerste keer piepen. Hun vorige cover Kids was ook al een schot in de roos en deze mag er ook wel zijn!
Eveneens een feest schijf! Je moet er wel een snuifje Sisters of Mercy erbij gieten, kwestie van het cachet volledig te maken. Goed gedaan! Cynical Existence Lullaby, wel deze groep kon me in het verleden niet meteen overtuigen, deze poging is er eentje waarbij ik eerder uitkijk naar andere dingen en aldus bij voorkeur de volgende track. Essence of MindBurn is één van die bands die me al een hele tijd weet te boeien. Deze versie klinkt alvast haast sacraal en schept een heel speciale sfeer. Op sommige momenten moet ik wel aan Duran Duran denken (luister naar de zanglijnen). Sebastian Komor mag dan weer zijn ding doen met Lovesong één van mijn favoriete tracks! De muziek is nog te doen, maar de stem haalt gewoon elke romantische noot uit dit prachtnummer. Het geheel klinkt ook niet melodieus en lijkt alsof iemand hier héél hard zijn best gedaan heeft om het om zeep te helpen. Teveel chaos en te weinig melodie, een zonde. Alien Vampires weerklinkt enorm retro met In Your House, maar ook hier verbreekt het vocaal gedeelte de ban: het lijkt alsof Dirk Ivens even achter de micro is gaan staan (en past absoluut niet in deze context). Skippen dus!
Prayers for rain klinkt muzikaal vrij dicht bij het origineel, de stem mag er wezen. Halo in Reverse vergeet echter de hoge tonen ofwel is het van niet durven of niet kunnen (en die hoge tonen mis ik wel). Diffuzion Pictures of You klinkt aardig. Ik hoor een poppy sound, met een zachte drum’n bass achtergrond en een leuke dame achter de microfoon. Het is de eerste keer dat ik met hen in contact komen en misschien niet de laatste keer. Metrolandclose to me is zoals te verwachten een Kraftwerk-achtige versie, met zelfs een Gary Numan achtige stem (tussen al die andere stemmen). Het klinkt als een totaal nieuw nummer, best geestig en een mooie poging om er iets helemaal nieuws van te maken. Knap knip en plak werk, dit moet veel tijd hebben gekost (haast elk woord of zin is door iemand anders gedaan). Aiboforcen mag met All cats are grey de eerste schijf afsluiten. Om eerlijk te zijn klinkt het niet slecht, maar een geeuw is moeilijk te onderdrukken.
Op naar de 2de CD met I:ScintillaFight: een prachtige piano versie met een klok van een stem, die dan weer plots in een soort van Nine Inch Nails-achtige Industrial noize ontploft. Het eerste gedeelte spreekt me veel meer aan dan het tweede gedeelte (de stemmen lijken ook niet goed in de mix te zitten: te ver af van de muziek en geen cohesie)! Helalyn Flowers brengen opnieuw een versie van Burn, deze keer een versie die dichter bij het origineel ligt met leuke vocals. Er is iets meer elektronica te bespeuren, maar de dramatiek die ik kan terugvinden in het origineel is hier rechtop blijven staan. Een lichtpunt! Kant KinoJumping someone else’s train is niet slecht: poppy met wat effecten op de stem.De robotstem had er gerust uit gemogen, maar voor de rest iets om van te genieten. Deze mag ook een kans krijgen op de dansvloer! Cosmic ArmchairFriday I’m in love: hier hou ik mijn hart vast, gezien wat in het verleden mocht aanhoren en krijg helaas gelijk: de stem is niet om aan te horen terwijl de techno beats gaaf klinken. Kan dit duo misschien splitten en op zoek gaan naar een andere zangeres, want hiervan doen mijn orden echt wel pijn?
Mari Chrome brengt met A Forest een opzwepende versie die echt top is (een beetje meer Electro-achtig) ! Bijzonder knap en het vermelden waard! Scharzblut brengt een slaapverwekkende Electro/Kraftwerk-achtige versie van The Figurehead. Zombie GirlFascination Street is een geniale versie die aan je lijf blijf klitten! Opnieuw een mooie mix tussen retro en nieuwe Electro, met een vrouwelijke stem. Technoir The Drowning Man is gewoonweg saai, er is geen enkele toegevoegde waarde. Iets beter vergaat het Regenerator met Prayers for Rain: een knappe up-tempo Electro versie. De vocals konden een beetje beter, maar Patrice heeft haar best gedaan. Mondträume mag nog is terugkeren met Lament en doet dat op een zeer dansbare wijze, met amper nog een verwijzing naar het origineel. Dit klinkt als een klassieke Europop track! Armageddon Dildos vs. Bezirk02 feat. Denise KankaThe baby screams komt absoluut goed tot zijn recht. Sta je al niet op en neer te wippen tijdens het beluisteren van deze remake? Lekker shaken! Mooie mix tussen oud en nieuwe met vrouwelijke vocals!
Plastic Noise ExperienceWhy can't i be you is één van die tracks die ik absoluut wou beluisteren en ik moet zeggen dat Claus echt flink zijn best gedaan heeft om er iets nieuws en aantrekkelijks van te maken en terwijl zijn eigen cachet aan het nummer te geven! Dit wil ik wel eens live horen! Topversie! XMHA night like this is nog zo een hebbeding! Stevige beats zoals we van XMH gewend zijn, tevens interessant om te zien hoe een aggrotech bands als XMH de wave muziek van The Cure aanpakt. Op vocaal vlak is het alvast wennen. NEIKKA RPMSleep when i'm dead sleept zich met enige moeite voort en weet me niet te boeien: het origineel is gewoon duizend keer sterkerder! Totem Obscura Cold: klinkt als een machine die veel te traag op gang komt. Er zit een vleugje Suicide Commando in, maar waarom vraag ik me af, terwijl de vrouwelijke vocals haast in het ijle verdwijnen. Toegegeven: er blijft niet veel over van het origineel, dus zover zijn ze wel gegaan! Acylum Trust is het laatste wat ik moet aanhoren en ook hier lijkt Suicide Commando niet ver weg, dit nummer trekt zich ook traag op gang: als een log industrial/Electro monster met hier een daar een snuifje cello. Misschien dat de twee laatst genoemde bands zich inderdaad beter werpen op onze Belgische trots om daar eens een tribute voor te maken …
Voor mij (en ik ben een vurige The Cure Fan) had de helft nooit het daglicht gezien. Ik weet het: ik ben streng, maar als het crisis is moeten de mensen waar voor hun geld hebben en daar knelt het schoentje bij dit soort compilaties te vaak. De pareltjes versleep ik vroeg of laat wel is naar mijn i-pod, de rest gaat de versnipperaar in …
