Kevin Strauwen is geen onbekende meer in het elektrowereldje en heeft ondertussen al heel wat watertjes doorzwommen. Neem nu zijn eenmansproject True Zebra. Het titelloze debuut in 2012 kon ons bekoren, de ongebreitelde samensmelting van experimentele uitspattingen waren een streling voor het oor. Nu kwam er een nieuwe plaat op de markt: Adoremotion. Wij gaven deze plaat enkele luisterbeurten en vielen weer van onze stoel van verbazing. Gelukkig zonder pijnlijke gevolgen.
Het leuke aan deze plaat van True Zebra is dan ook weer de variatie en de verschillende kanten waar Kevin lijkt naar uit te gaan in zijn muzikale uitspattingen. De knipoog naar de jaren '80 is bovendien niet ver weg, maar toch is zijn muziek geen kopie van die jaren, wel integendeel.
De ene keer krijgen we zachtmoedige, zelfs intimistische klanken zoals bij Feel, waar de zalvende vocalen in haast fluisterende toon je tot volstrekte rust brengen, om later je onder te dompelen in een wat duister badje, bij een vaak dreigende ondertoon, zoals bij Forget in zekere mate het geval is. De verschillende muzikale invloeden die zelfs in deze songs voorkomen, gaan zonder verpinken over van EBM naar pure synthpop.
Om nog een ander voorbeeld te geven van dat uitgebreid pallet van muzikale stromingen waarvan Kevin gebruikmaakt: Happen klinkt heel dansbaar en toegankelijk, ook al is hier die dreigende ondertoon weer enigszins aanwezig, door wederom de vocale aankleding. Maar zonder enige waarschuwing worden dan plots weer andere wegen ingeslagen. Lose bijvoorbeeld bevat zelfs Glam rock invloeden, en zo zijn we weer gekomen bij een heel andere wending in de sound van True Zebra. En het experimenteren blijft maar doorgaan. Transition lijkt dan weer een knipoog naar bijvoorbeeld Kraftwerk, of althans toch een knipoog naar de typische jaren '80 Electro.
Elk van de songs zijn met een duurtijd van gemiddeld vier minuten bovendien vrij kort te noemen. Daardoor zit je heel snel door een eerste luisterbeurt heen en voel je prompt de neiging die plaat nog eens te beluisteren, en nog eens... en nog eens, m.a.w. we krijgen er nooit genoeg van! Al is dit meteen ook ons enige puntje van kritiek. Door de korte duurtijd blijven we een beetje verweesd achter, hopende op een bisronde. Maar laat dit nu net een gegeven zijn waar we niet teveel over willen zeuren.
Conclusie: Net het schipperen tussen dreigende klanken en zelfs een wat pop aanvoelende sound en aankleding doen ons denken dat True Zebra met deze plaat Adoremotion een heel ruim publiek van elektrofans kan aanspreken. Binnen de brede waaier van genres die we daar te horen en te zien krijgen, is dit een heel goed voorteken lijkt het ons. Hierdoor durven we bovendien ook stellen dat Kevin zich als een muzikale kameleon gedraagt in het elektronische muzieklandschap. Door de vreemde wendingen en verrassende experimentele uitspattingen is Adoremotion trouwens een plaat geworden die je dan ook niet in een hokje kan en mag plaatsen. Integendeel zelfs. We krijgen het gevoel dat dit project nog alle kanten uit kan gaan en zien dan ook hoopvol uit naar wat voor moois we in de toekomst nog zullen voorgeschoteld krijgen.
Tracklist:
