Megaherz omschrijven als 'Rammstein na-apers' lijkt ons nu niet echt respectvol, maar het dient gezegd: de militaristische houding en teksten van Megaherz doen ons vermoeden dat ze aan deze band schatplichtig zijn. Met Zombieland brengen ze hun achtste studio album uit, deze keer via Napalm Records. Bovenop een demo album in 1995, brengt dat de teller eigenlijk op negen. Laten we echter beginnen met een beetje geschiedenis. Megaherz werd opgericht in 1993 en heeft sedertdien meerdere muzikale stromingen aangehangen. In het begin hoorde hun werk eerder in het zogenaamde Dark Alternative Metal genre thuis, zoals bijvoorbeeld Faith No More.
In een later stadium kwamen er inderdaad invloeden van Oomph! en Rammstein meespelen, en nog later was er de ommezwaai naar Industrial Metal, mede doordat Noel Pix zijn intrede deed als Keyboard speler. Deze laatste verliet de band in 2003, toen zanger Alexx Wesselsky zijn eigen band oprichtte en Noel met zich mee nam. Het komen en gaan van zangers -en de personeelswissels in het algemeen-, lijken bij Megaherz bovendien een opvallend gegeven. Toch is deze band altijd blijven bestaan, zijn de platen blijven komen en volgde de ene tournee de andere op. Het siert hen.
Tot zover de achtergrondinformatie, over naar het nieuwe album. Eerst het goede nieuws: het meezinggehalte ligt vrij hoog op dit album. 'Zombieland' en 'Himmelsturmer' zetten wat dat betreft de toon al. Verder blijft Megaherz een beetje uit datzelfde vaatje tappen, en doorgaans stoort dat niet, maar het ontbreekt hen hier toch ietwat aan inspiratie en variatie om ons te blijven bekoren. Althans bij een eerste luisterbeurt.
Omdat we platen en bands de nodige kansen willen geven, onderwierpen we Zombieland aan meerdere luisterbeurten dan gewoonlijk, wat nodig was om ons een genuanceerder beeld te kunnen vormen. Want de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat er toch redelijk wat pareltjes van songs tussen zitten die het verschil maken. 'Under Storm', 'Hurra Wir Leben Noch' en 'Frei' klinken bijvoorbeeld best beklijvend, en laten onze eerder negatieve ingesteldheid tegenover dit album toch een beetje naar de andere kant omslaan.
We komen dan, na wat wikken en wegen, tot de volgende conclusie: door het eerder genoemde meezinggehalte blijft er wel iets hangen en de invloeden van o.a. Rammstein zijn duidelijk merkbaar. Waar deze laatste met hun sound echter angstaanjagend kunnen klinken, is dit bij Megaherz en hun zombies niet het geval. Waar we wel zeker van zijn is dat, als ze deze muziek in een show met bijpassende visuele effecten kunnen steken, dat zeker garant zal staan voor een denderend feestje op en voor het podium.
En daarmee zijn we aan het einde gekomen van ons positief relaas over 'Zombieland'. Deze muziek leent zich gewoon om live gespeeld te worden, maar op plaat klinkt het ons, we wikken alweer onze woorden, net iets te platvloers en 'been there, done that' om ons echt over de streep te trekken. Jammer, want met hun jaren dienst en ervaring heeft Megaherz reeds bewezen veel in hun mars te hebben. Laat deze wat minder positieve feedback je niet tegenhouden om het album aan te schaffen. Het, zoals we al aangaven, hoog meezinggehalte zorgt ervoor dat een ruim publiek kan worden aangetrokken. Fans van eerder genoemde inspiratiebronnen en de globale Industrial Metal zullen in 'Zombieland' zeker en vast hun gading vinden.
Tracklist:
Zombieland
Himmelstürmer
Für Immer
Roter Mond
Wir Könnten Götter Sein
Lieblingsfeind
Fanatisch
Schwarzer Engel
Under Strom
Gegen Den Wind
Hurra Wir Leben Noch
Frei
