Evil Invaders - Pulses of Pleasure

De thrash metal band Evil Invaders bestaan al sinds 2009. Doorheen de jaren bouwde Evil Invaders een heel sterke live reputatie op. Menig jeugdhuis, festivalweides en club moesten er ondertussen al aan geloven. Ook wij hebben ze enkele keren aan het werk gezien en waren telkens opnieuw onder de indruk van de brok energie die op ons afkwam. Na al die jaren zwoegen, kwam begin 2013 een eerste EP op de markt.

Vooral de typische chaos, zo eigen aan het genre, viel ons op. De band kreeg gelukkig snel erkenning voor hun noeste werk. Ze sleepten een platencontract in de wacht bij het label Napalm Records. Het resulteerde nu in een debuut Cd Pulses of Pleasure, die de band integraal zal voorstellen op 28 februari, Biebob te Vosselaar. Wij kregen de gelegenheid dit album al eens stevig onder de loep te nemen. Na enkele luisterbeurten kwamen we tot de volgende bevindingen.

Het eerste wat echt opvalt, is dat de chaos zo goed als achterwege is gebleven, en eerder technisch thrash metal wordt gebracht. Op zich wil dat zeggen dat Evil Invaders is geëvolueerd in de manier waarop ze hun muziek brengen. De jaren lange ervaring en vele optredens hebben ook op dat vlak hun vruchten afgeworpen. Zo blijkt.

Fast, Loud 'n' Rude, de eerste song op deze plaat, verteld ons alvast waar het om gaat bij Evil Invaders. Snel en luid is het in elk geval. De stevige aanpak, waarmee deze jongens groot zijn geworden, is nog steeds aanwezig. Al snijden de gitaren net iets dieper dan vroeger, zoals we al aangaven meer in de richting van technische thrash Metal.

Meer nog, eigenlijk geeft Pulses of Pleasure aan dat deze heren zich niet meer wensen vast te pinnen op één genre. Binnen de songs zijn ook invloeden merkbaar van pure heavy Metal. Stairway to Insanity doet me bijvoorbeeld vaag denken aan Iron Maiden on speed. De typische ingrediënten van zowel heavy als thrash is hier enorm merkbaar. Luister maar naar die prachtige, verdomt sterke gitaar solo midden in de song. De poorten van de hel lijkt wel open te splijten, het vuur komt zelfs tot aan onze lippen. Deze lang uitgesponnen, quasi instrumentale parel, bewijst nog maar eens dat Evil Invaders op weg is heel groot te worden.

Uiteraard blijven de heren ook hun roots trouw, elk van de songs ligt in verlengde van die eerste EP. Het grote verschil ligt hem echter in dat de ervaring die ze ondertussen hebben opgedaan, ook merkbaar zijn in het totaalgeluid anno 2015. Bovendien krijgen we weinig tot geen pauzes tussen elk van de songs, waardoor deze plaat eigenlijk in één geheel dient te worden beluisterd. Dit zorgt voor misschien het enige minpuntje op deze plaat. Alles lijkt diezelfde lijn op te gaan, veel verschillen zijn er niet merkbaar tussen elk van de songs.

Shot To Paradise sluit gewoon mooi aan op Stairway to Insanity , alsof het nog steeds diezelfde song is. Maar echt storen doet dit allerminst. Als luisteraar kom je in een wervelstorm terecht, waar snoeiharde gitaren je hersenpan verpulveren. Daarbovenop verdrijven de drumpartijen en krijsende vocalen, elk beetje twijfel die we ook maar zouden kunnen hebben.

Dat er dus ook andere muziekstijlen aanwezig zijn binnen het geluid van Evil Invaders anno 2015, bewijst Venom. Hier krijgen we een gevoel alsof we naar Motörhead aan het luisteren zijn, alleen ook weer on speed.

Het twee minuten durende Blinded (intro) lijkt zelfs een rustpunt te zijn geworden. Meer nog, alles gaat de meer intieme stijl uit. Je kunt als luisteraar even tot rust komen, maar echter niet voor lang. Afsluiter Master of Illusion , de kers op de taart, begint weer met zo een verduiveld diep snoeiende intro. Nog één keer onze strot dicht knijpen, tot we badend in het zweet uit deze mooie droom ontwaken.

Conclusie: Met Pulses Of Pleasure levert Evil Invaders een debuut af waarmee ze bewijzen van alle markten thuis te zijn. Niet alleen gaat het meer naar technische thrash metal uit, maar zijn er vooral veel invloeden merkbaar van andere muziekstijlen. Vooral dan Heavy Metal. De jongens zijn gelukkig hun roots wel trouw gebleven. Bovendien dient de luisteraar deze plaat te beluisteren als het kijken naar een spannende film.

Bij de intro krijgen we al een angstaanval, het lijkt wel een aanloop tot een spannende thriller. Als een sneltrein tenderen de songs de ene na de andere over ons heen, er zitten bitter weinig pauzes tussen. Badende in het zweet snakken we als luisteraar naar een beetje rust, die krijgen we pas naar het einde toe. Waarna een laatste mokerslag ons de keel volledig dichtknijpt.

Nee, veel medelijden hoeven we niet te verwachten. Nu, zo hoort het ook gewoon. Evil Invaders levert vooral een technisch hoogstaand debuut af, in verlengde van de titel van de eerste song op deze plaat. Snel, Luid en vooral zonder enig medelijden. Dat alles diezelfde lijn lijkt op te gaan? Het stoort ons allerminst. We kunnen iedereen dan ook aanraden, onderga deze trip van begin tot einde. Het loont de moeite!

Tracklist: