We zijn nog niet volledig bekomen van 3 dagen feesten op Paaspop, maar dat zal de band die vanavond in de AB speelt waarschijnlijk ook niet zijn. Na een middelmatige prestatie in Schijndel is het aan de Noord-Ieren om er vanavond wat meer sfeer in te brengen. Ze komen voor de 9e keer naar de AB, geladen met een nieuw album Disquiet en – hopelijk- een brok energie.
Bij opener King Hiss was er alleszins geen gebrek aan energie. De Torhoutse band met frontleider Jan Coudron bewees deze keer weer waarom ze de plek op Graspop zeker waard zijn. Opener La Haine zette meteen de sfeer voor het gehele concert. De groovy gitaar- en baslijnen in combinatie met de high vocals schudden het publiek onmiddellijk wakker. Verschillende andere nummers uit het debuutalbum Sadlands kwamen ook aan bod. We hoorden bijvoorbeeld het gelijknamige nummer Sadlands, Bite The Bait en knaller Snakeskin. Coudron zijn excentrieke dansmoves zijn zeker ook het vermelden waard. Een menigte dansers op cocaïne zijn er niets bij.
Ruim een halfuur na de laatste noten van King Hiss hun afsluiter Wounds of Flaesh beginnen de mannen van Therapy aan hun tijdloze set. Met een nummer uit bijna elke cd brachten ze bij menige fans hun innerlijke gorilla naar boven. Buiten de grote hits zoals Diane, Teethgrinder en Insecurity werden ook songs van hun nieuwe cd Disquiet - die op 23 maart 2015 is uitgekomen -voorgesteld.
Ondanks het soms overweldigende rookgordijn was de enthousiaste reactie van zowel Andy als Michael op het uitbundige publiek meer dan zichtbaar. Andy’s stem liet soms wat aan de wensen over en zong meer dan een paar valse noten, maar daar leek het publiek zich absoluut niet aan te storen. Feesten en dansen was de boodschap.
Naarmate de avond vorderde werden de fans bijna extatisch en begonnen als gekken op het publiek te crowdsurfen. Het doet deugd om te zien dat vele dertigers en veertigers hun tweede jeugd beleven in Brussel. Gelukkig voor hen stonden er in de pit twee sterke mannen om hen veilig met de twee voeten terug op de grond te brengen. Stories en de cover Diane (in een ander jasje dan de radio versie nota bene) zorgen elk voor leuke meezingmomenten doorheen de set.
Iets na tien verdwijnen de mannen even van het podium, om zich klaar te maken voor de gebruikelijke bis ronde. Maar liefst vijf nummers vonden hun weg in het encore. Knives en Skinning Pit zorgden nog eens voor een hoop op elkaar gezwierde lichamen in het midden van de zaal, en ook Long Distance en Potato Junkie zorgden voor een uitbundig enthousiasme van het publiek. Afsluiter de uiterst goed meezingbare Nowhere zorgde voor een laatste stuiptrekking.
De AB was maar half gevuld, maar dat zorgde niet voor een mindere sfeer. Integendeel. Therapy? is dan misschien meer in hun hoogdagen en de stem laat soms de wensen over, maar het bewees toch dat sfeer een meer belangrijke factor is dan de kwaliteit van de muziek. Het beste optreden van het jaar was het niet, maar aangenaam gelukkig wel.
Of Mice & Men
Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015
