Het vermengen van de alles verpulverende Post Metal, met subtiele Postrock. Het is ondertussen niet bijster uniek meer, en al zoveel voorgedaan. Maar medio 2004 leek Russian Circles daardoor toch te zorgen voor een mijlpaal, binnen het genre. Ondertussen brachten ze ook klassieke platen op de markt. Zoals daar zijn: Geneva (2009), Empros (2011) en Memorial (2012). Ondanks hun status zijn Russian Circles echter binnen dit alternatieve genre, zelf eigenlijk ook altijd heel alternatief gebleven. En toch bouwden ze ondertussen een soort cult status op, met een grote ban schare vurige fans tot gevolg. We hebben dit enkele jaren geleden zelf mogen ondervinden op Dour Festival. Daar viel vooral op dat Russian Circles heel uiteenlopende variaties wisten tentoon te spreiden.
Bij de ingetogen momenten kon je een speld horen vallen, tot een spervuur van gitaren , oorverdovend hard, de luisteraars uit hun dromen wisten te halen. Helaas gingen die stille momenten wat verloren door het geroezemoes in de tent. In Ancienne Belgique werd geopteerd voor een Box opstelling, waardoor circa 800 fans konden genieten van dit intieme aantreden.
Er leek op het eerste gezicht niet veel volk te zullen afkomen op dit evenement. Maar toen Helms Alee aan hun set begon sijpelde het publiek met mondjesmaat toch binnen. Meer nog, de zaal stond al redelijk goed gevuld voor het voorprogramma. Opvallend aan Helms Alee is vooral de inbreng van de drums. Elk van de drie artiesten gooien echter ook hun unieke vocale aankleding in de strijd. Hoewel op dat vlak de inbreng van gitarist Ben Verellen, die in het verleden deel uit maakte van de band Harkonen, ons nog het meest kon bekoren. Uiteraard willen we ook een lans breken voor de jankende gitaren die zowel Ben als bas gitarist Dana James naar voor brachten. Maar de meeste aandacht ging toch naar de knappe drumpartijen van Hozoji Margullis. Het leek wel of de duivels werden ontbonden toen deze bevallige dame de drumsnaren bespeelde. Vaak nam de drumklank zelfs de bovenhand, en leek de gitaar een beetje naar de achtergrond verdrongen. Naderhand zou blijken dat dit euvel ook merkbaar was bij Russian Circles. Waardoor we kunnen stellen dat de gitaren iets te zacht waren afgesteld, tegenover de drums, gedurende de gehele avond. Die indruk hadden we in elk geval. Dit neemt niet weg dat Helms Alee hier een beklijvende set neer heeft gezet, met oog voor detail. En vooral de nodige variatie zowel instrumentaal, als vocaal, tentoon wist te spreiden. We hebben al slechtere voorprogramma's meegemaakt.
En plots stond de AB Box toch goed gevuld, tot ver naar achter. Dit bewijst nog maar eens dat Russian Circles binnen het genre, een sterk gewaardeerde band is gebleven. Vanaf de eerste noten werd de lat heel hoog gelegd. Na een heel intimistische start, waarbij je ook in AB Box een speld kon horen vallen, haalden snoeiharde gitaren ons plots uit die zachte droom. Je kan het gerust vergelijken met de overgang van zonnige weer, waar je de vogeltjes hoort fluiten in de lucht, naar helse bliksem en donderwolken. Het is dan ook een een gegeven dat typisch is aan de muziek van Russian Circles. Dat alles de gehele avond wat diezelfde richting uitgaat, het stoort allerminst. Net door de impact die elk van de songs op de luisteraar heeft. Het ene moment voelde je een intensieve rust over je heen komen, de andere keer bevonden we ons in een wervelstorm van gitaargeweld. Ook hier echter bleek, zoals we aangaven, die drums echter de gitaarklank vaak te overtreffen. Of er iets mis was met de afstelling van het geluid? Vroegen we ons luidop af.
Nu, ondanks dit kleine euvel , slaagde Russian Circles er weer in verschillende uiteenlopende emoties naar boven te brengen. Van het beeldschone 309 over het kippenvelmoment bezorgende Geneva. Telkens kregen we datzelfde intensief gevoel vanbinnen. Hoewel elk van die nummers wat diezelfde richting lijkt uit te gaan, zoals we eerder aangaven, is de impact telkens zo immens groot dat dit geen storende invloed heeft. Integendeel. Dit komt mede door de variatie binnen elk van die songs. Vaak krijgen we heel verrassende mokerslagen, tot plots een heel verstilde sfeer, om daarna ons weer murw te slaan. Het voelt aan als het vertoeven op een roetsjbaan. Waar je het ene moment geniet van de omgeving, om dan plots in rotvaart naar beneden te tuimelen, die diepe afgrond in. Daardoor slaagde Russian Circles erin onze aandacht levendig te houden, de gehele set door. Er werd zowaar zelfs een bisnummer toegevoegd aan die set. Youngblood was dan ook die ultieme kers op de taart. Waardoor je als luisteraar met een stralende glimlach en twinkelende ogen van geluk, de zaal kon verlaten.
Zonder enige interactie naar het publiek toe, en met puur hun instrumenten voor zich te laten spreken , en dat 1u30 lang, slaagde Russian Circles er weer eens in ons onder te dompelen in een bad van ultieme intensiviteit. Meer hadden niet nodig om de komende werkweek met volle moed aan te vatten.
Setlist:
Deficit// Carpe// 309// Harper Lewis// Geneva// 1777// Station// Mlàdek//Death Rides a Horse//Encore: //Youngblood
