Quantum Fantay is, en daar ben ik heel trots op, afkomstig uit mijn geboortestad Lokeren. Pieter Van den Broeck (a.k.a. Pete Mush) en Wouter De Geest (a.k.a. Jaro) richtten de groep op. Ondertussen heeft Quantum Fantay diens sporen ruimschoots verdiend binnen het Spacerock/experimentele muziekgebeuren. Met als gevolg klasseplaten als Agapanthusterra (2005), Ugisiunsi (2007),Kaleidothrope (2009), Bridges Of Kukuriky (2010) en Terragaia (2014). Dit laatste album nemen we verder in dit artikel onder de loep. Bovendien wisten ze ondertussen een heel sterke live reputatie uit te bouwen, de heel psychedelisch aanvoelende muziek gecombineerd met speciale effecten op het podium deed ons in het verleden meermaals in een deugddoende trance belanden.
Trance, dat is inderdaad de rode draad doorheen de muziek op Terragaia. Elk van de songs laten je in een soort roes belanden, waaruit je niet meer wil ontwaken. Dat bedwelmende, rustgevende gevoel van een warm bad na een lange werkdag, bijvoorbeeld. Daarmee zou je de muziek o.a. kunnen vergelijken.
Vanaf de eerste song Journey To Earth , waar beklijvende en ook wat bevreemdende soundscapes je tegemoet komen, voelen we ons zacht wegglijden. Tot hogere sferen worden we als het ware gedreven bij Azu Kéné Dékké Leppé tot Desert Rush en Aargh. Ik meen ergens zelfs een streepje Jethro Tull te herkennen. Vooral bij de fluit klanken dan. Maar eerlijk is eerlijk de muziek van Quantum Fantay is met geen enkele band of artiest te vergelijken. Dit is net de grote sterkte van deze band, en de plaat. Eigenlijk van alle platen die ze tot op heden hebben gemaakt.
Die experimentele aanpak, soundscapes die alle kanten uitgaan zonder geluidsmuren te doorbreken. Bevreemdende klanken waardoor je als mens in een zwevende roes beland, het is met geen woorden te omschrijven. Dit alles zorgt er ook voor dat ze een heel unieke stempel drukken binnen het gloabel muziekgebeuren. Elk van de songs lijken misschien rondom datzelfde elan te zijn opgebouwd. Maar toch liggen ze niet op dezelfde lijn, er zitten zoveel subtiele veranderingen binnen elk van de songs dat je van de ene naar de andere aangename wending wordt doorverwezen.
We hadden het al over de fluitklanken. Maar ook het 'vocale', althans je hoort iets dat wat gelijkt op stemmen op de achtergrond, en subtiele percusssie zijn heel knappe meerwaarden aan het geheel. Luister maar naar het magisch mooie Instant Karma waar zachte percussie wordt gecombineerd met knappe piano tot keyboard klanken. Maar allemaal zonder hard uit te halen, de rustgevende uitwerking die we ook bij bijvoorbeeld Ambient kennen, merken we hier ook op. Ook hier nemen we die wonderbaarlijk mooie fluitklanken weer. Ruim tien minuten lang lijkt Instant Karma alle aspecten van deze plaat samen te voegen in één song.
Telkens we denken, dat is het dan, krijgen we weer zo een song over ons heen die je tot absolute gemoedsrust weet te brengen. Chopsticks and Gongs bijvoorbeeld. De subtiele percussie lijkt de bovenhand te willen gaan nemen, en vloeit knap samen met de andere instrumenten. Ook hier blijven we verder vertoeven in die hogere sferen. Bovendien blijven verrassende wendingen binnen de song ervoor zorgen dat de aandacht levendig wordt gehouden.
Elk van de songs hebben trouwens een duurtijd van gemiddeld zes tot tien minuten. Dan moeten ze al uit het goede hout gesneden zijn om de luisteraar geen geeuw van verveling te doen onderdrukken. Maar , en dat is een extra pluim op hun hoed, we luisteren deze plaat in één ruk af zonder een seconde te vervelen. Om hem daarna op repeat te zetten. Want eerlijk is eerlijk, die rustgevende trip waarmee onze ziel even tot rust kwam. Ons opgejaagd hart even kon herademen, en onze geest alle gedachten even op 'nul' kon zetten? Dat willen we wel de hele dag, tot week verder beleven. De grote sterkte van Terragaia is dus , zoals we in het begin reeds hebben aangegeven, vooral dat je als luisteraar in een diepe roes terecht komt.
Kortom Quantum Fantay heeft weer zo'n plaat op de markt gebracht, die en bedwelmende uitwerking op ons heeft, waardoor we als mens de jachtigheid van het bestaan weer beter aankunnen. Na de kwalitatief hoogstaande platen die ze in het verleden hebben gemaakt, leek het ons bijna onmogelijk beter te doen. Maar wederom krijgen we dus een grensverleggende, aangename trip aangeboden die ons met een brede glimlach doet achterblijven.
Tracklist:
01. Journey To Earth
02. Azu Kéné Dékké Leppé
03. Desert Rush
04. Aargh
05. Instant Karma
06. Chopsticks And Gongs
07. Indigofera
08. Yah Roste Fooroap
09. Cowdians
10. Journey From Earth
