Met deze 23e editie van het festival moest afscheid genomen worden van het terrein waar Jera on Air al jaar en dag gehouden wordt. Vooralsnog is er geen nieuwe locatie gevonden, maar dit mocht de pret niet drukken. Dat bovendien ditzelfde weekend ook Graspop, Best Kept Secret en We Are Electric gehouden werden mocht de Jera-bezoeker niet deren: zij waren immers op hét festival voor de punk-, rock- en metalliefhebber!
Ook deze editie kende weer sterke headliners: niemand minder dan A Day To Remember, Enter Shikari en All Time Low beklommen de Main Stage. Twee dagen duurde dit feestje, met niet alleen gevestigde namen op de grote stages als ook DJ-sets vanaf The Bird’s Nest en showcases van nieuw talent verzorgd door El Topo, Mad Addiction Bookings en Doomstar Bookings.
De eerste showcase-band die mag aantreden in de Punk Brockbar zijn de jonge poppunkers van Alive Again. Dat maar liefst twee leden van deze band shirts van The Story So Far dragen is geen toeval; overeenkomsten zijn zeker terug te horen in de catchy songs met gedreven vocals van Marijn te Flierhaar. Compleet onbekend is de groep niet bij de aanwezigen:track "Roadtrips and Campfires" mag al rekenen op een kleine sing-along. Wat vooral opvalt is hoezeer zowel publiek als de jongens op het podium het naar hun zin hebben. Zeker een mooi begin van deze avond. Op de Large Rockhand Stage is het inmiddels aan Polar om de eerste festivaldag echt af te trappen. De slechts een half uur durende set wordt gekenmerkt door het vlotte tempo, waarbij nummer na nummer elkaar opvolgt. De verzoeken tot moshpits zijn weinig effectief in deze nog niet voor een kwart gevulde tent, maar er wordt een solide set neergezet door het Britse vijftal. Dat het er hard aan toe gaat bij Polar mag duidelijk zijn: het eerste slachtoffer wordt al direct op brancard weggedragen. Welkom op Jera!
Chunk! No Captain Chunk! treedt vervolgens aan op de Impericon Main Stage. Er wordt een combinatie van oud en nieuw werk gespeeld, waarbij vooral nummers van hun album ‘Pardon My French’ uit 2013 er lekker in lijken te gaan bij het publiek. Echt los komt deze set pas als cover “All Star”, oorspronkelijk van Smash Mouth, gespeeld wordt en de tent in één groot feest verandert. Wat echter zeer afdoet aan het geheel is dat het geluid, zoals bij veel bands op de Main Stage, oncomfortabel hard staat, waardoor de zang verdwijnt in het verdere muzikale geweld. Midday Committee, evengoed onderdeel van de Mad Addiction Bookings Showcase, zorgt voor lekkere punkrock in de Punk Brockbar. Vooral opvallend aan deze tent is de gemoedelijke huiskamersfeer die er hangt, zo ook bij dit optreden. Menig biertje wordt genuttigd op de lekkere recht-toe-recht-aan nummertjes van het viertal, dat hier zelf duidelijk ook veel lol aan beleefd. Op de Main Stage heeft ook Chelsea Grin te kampen met een slechte afstelling van het geluid. Zelfs buiten de tent zijn oordoppen geen overdreven luxe, hoewel genieten van het vele festivalvoedsel hier present met de deathcore van deze groep op de achtergrond zeker geen straf is.
Headliner op de Impericon Main Stage vandaag is niemand minder dan A Day To Remember, het vrolijke vijftal dat in 2013 Jera ook al aandeed. De tent is aardig gevuld, maar laat genoeg ruimte voor pits en crowdsurfers. Het moge duidelijk zijn dat deze band haar plek op de Main Stage heeft verdiend: met hun strakke riffs, makkelijk meezingbare refreinen en een positieve vibe weten ze iedereen mee te slepen in hun enthousiasme. Hits als “I’m Made of Wax, Larry, What Are You Made Of?” en “All I Want” gaan er goed in, en om een cover van Oasis’ “Champagne Supernova” kan enkel gelachen worden. Entertainers, dat zijn frontman Jeremy McKinnon en de rest van A Day To Remember zeker. Voor fans van het zwaardere geschut is er echter Terror, die op Jera in wel zeer bijzondere formatie aantreden. Wegens een rugblessure is Scott Vogel niet in staat deze tour te doen, en diens plek als vocalist wordt tijdelijk ingenomen door Terror-bassist en Down To Nothing-zanger David Wood. Het valt niet anders te concluderen dan dat de rol van frontman hem op het lijf geschreven is. Alsof het niets is spreid hij enorme vocale kwaliteiten ten toon terwijl hij ook genoeg ruimte inbouwt voor publieksinteractie. Enorme complimenten!
