Er zijn ook in de herfst nog zekerheden in het leven. Net als het vallen van de bladeren gaat, naar goede gewoonte, ook in de herfstperiode het festival Autumn Falls door. In verschillende zalen en clubs in ons land organiseren zij heel optredens van bands en artiesten die vooral grasduinen doorheen het aanbod van alternatieve muziek. En dan nog het meest in de richting van: 'intensief en hartverscheurend mooie soundscapes'. Een overzicht van het aanbod voor de volgende weken vinden jullie via de volgende link: http://www.autumnfalls.be/2015/ProgramAutumn Falls heeft nog plaats tot en met 18 december, check het programma, het loont de moeite. Wij zakten op dinsdag 10 november af naar AB Club voor een gezellige, intieme avond met twee Belgische talentvolle bands.
Zowel Kiss the Anus of A Black Cat als The Black Heart Rebellion zijn volop bezig met het promoten van hun nieuwste schijf. Wij namen de meest recente worp van deze laatste, People when you see the Smoke, Do not think it is Fields they're burning, onder de loep en schreven daarover. We pinken menig traantje weg en laten ons meedrijven in deze zweverige, donkere sferen. Hoewel op deze plaat niet echt een absolute favoriete song tussen zit, ze klinken allemaal hemels mooi. Willen we toch een lans breken voor de inbreng van de tweede stem van Annelies Van Dinter. Bij het geweldig mooie Near to Fire for Bricks en Violent Love zorgt haar inbreng ervoor dat het niveau zowaar naar een nog hoger niveau wordt opgetild. De kruisbestuiving tussen beide stemmen zorgt voor een soort magie, die we haast onaards zouden durven noemen. Kippenvelmoment, is zelfs een understatement want het gevoel dat we vanbinnen krijgen gaat veel verder en dieper dan dat. Bovendien zijn er die beeldschone instrumentele uitspattingen, die het midden houden tussen donker en dreigend tot weemoedig en zalvend. Van het licht naar de duisternis worden we telkens opnieuw gedreven op deze plaat. Hierbij worden wellicht geen geluidsmuren afgebroken, maar ook worden we totaal niet in slaap gewiegd. Er komen elementen in hun muziek voor die we bijvoorbeeld ook terugvinden bij bands als Swans. Diezelfde intensiviteit brengen Black Heart Rebellion ook naar voor op People when you see the Smoke, Do not think it is Fields they're burning.
De AB club was aardig vol gelopen deze avond, dat is gezien de status van beide bands uiteraard niet verwonderlijk. The Black Heart Rebellion legde de lat alvast hoog, heel hoog. Met een performance waarvan de haren op onze armen van begin tot einde omhoog kwamen te staan. Dit niet alleen door de subtiele, hartverwarmende muzikale aankleding want binnen het geheel vielen vooral de hartverscheurende mooie vocalen op. Net als op plaat pinkten we ook nu mening traantje weg. We zagen koppels in trance elkaar innig omarmen, en mensen voor zich staan staren diep in gedachten verzonken. Wat The Black Heart Rebellion doet met een mens, is die in een soort hypnose brengen. Waardoor je de wereld rondom jou compleet vergeet. De vaak heel doordringende spotlights, verhogen die sfeer alleen maar. Bovendien is er de stem, nog steeds het meest integrerende instrument dat er bestaat, die het geheel naar een ongekende hoogte weet te stuwen.
En dat is niet alleen de verdienste van zanger en frontman Pieter Uyttenhove. Zijn unieke stem geeft je wel degelijk rillingen tot de bot, maar we kunnen niet voorbij aan de inbreng van Alex Maekelberg, die niet alleen een heel gedreven gitarist blijkt te zijn maar wiens tweede stem er zelfs voor zorgt dat het concert naar een onaards mooi hoogtepunt wordt gedreven. Als klap op de vuurpijl krijgen we tot twee keer toe een hemelse kruisbestuiving te verwerken tussen de stem van Pieter met de zachte, ingetogen stem van Annelies Van Dinter (Echo Beatty). Om maar te zeggen, naast het maken van grensverleggende platen blijkt The Black Heart Rebellion er ook op het podium in te slagen ons hart te verschrompelen, onze ziel te verwarmen en diepe gensters daarin te slaan. Vooral in deze intieme sfeer in de AB Club zorgde dit voor een hartverwarmd mooi concert, dat ons nog lang zal verheugen.
Moeilijk om beter te doen? Kiss The Anus of A Black Cat hebben echter ook een heel sterke live reputatie. Maar brengen ook platen uit die tot de verbeelding spreken. Op hun facebookpagina lezen we bij de omschrijving het volgende: "As if Virgin Prunes and Throbbing Gristle jointly put together a Fad Gadget song!" Nu, dat spreekt sowieso tot de verbeelding, toch? Ook Kiss the Anus of A Black Cat brachten recent een nieuwe plaat op de markt: To Live Vicariously. Daarover meer in een toekomstig artikel.
In Ancienne Belgique viel ons inderdaad op dat deze band heel goed heeft geluisterd naar de muziek van artiesten als Fad Gadget tot Virgin Prunes. Een combinatie tussen postpunk met heel doordringende noise rock effecten, vooral zo voelden we dit optreden eigenlijk aan. Daar waar hun voorgangers vooral hartverscheurend ons hart beroerden, wat het bij Kiss the Anus of A Black Cat vooral de bedoeling heftig de dansspieren aan te spreken, want hierop stil staan was inderdaad onmogelijk. Bovendien beschikt deze band over een heel begenadigde frontman, die een zekere charismatische uitstraling bezit waardoor hij het publiek zonder enig probleem uit zijn hand kan doen eten.
Maar binnen het instrumentale kader viel vooral de beklijvende drumpartijen het meest op. Van hard de trommelvliezen doen barsten, ging het vaak over tot heel subtiel mokerslagen uitdelen. Die eerder streelden dan pijn deden. Daarbovenop kregen we, of toch zo voelde het aan, noise effecten waardoor onze oren vaak gingen suizen. Maar vooral kregen we een set voorgeschoteld waarbij niet alleen die haren op onze armen weer recht kwamen staan, maar we ook stevig aan het headbangen en als in een trance ons lieten meedrijven op de aanstekelijke tonen.
Maar het meest integrerende aan Kiss the Anus of A Black Cat is dat ze met hun muziek ook op het podium verschillende uiteenlopende emoties blijken te kunnen aanspreken. De ene keer krijg je een waar kippenvelmoment te verwerken waarbij weer de tranen in de ogen staan. De andere keer heb je de neiging om zelfs over te gaan naar een stevige moshpit. Het sleutelwoord is dan ook 'Variatie'. Inderdaad etaleren deze heren een heel gevarieerde set, waarbij u zich als aanhoorder geen moment verveelt.
Kortom in deze AB club kregen we twee Belgische, talentvolle bands te zien, die het gegeven 'intensiviteit' naar een ongekende hoogte wisten te stuwen. Onder de indruk. Voor wie dit concert heeft moeten missen? Beide bands treden ter gelegenheid van Atumn Falls nog eens op Nijdrop (Opwijk) 25 november. Een sterke aanrader! http://www.autumnfalls.be/2015/Program/The_Black_Heart_Rebellion_-_2511
