De laatste avond Les Nuits Botanique betekend ons nog één keer laten onderdompelen in de gemoedelijke sferen die heersen rondom de pittoreske zalen van Botanique. We kijken daarom ook even terug op een heel interessante tot beklijvende week genieten van wat de alternatieve muziekbusiness, medio 2016, te bieden heeft. En stelden vooral vast dat diepe drones, tot oorverdovende of intensieve trips, ons het best konden bekoren. Maar ook dat er meer dan genoeg talentvolle bands en artiesten rondlopen in ons landje, die bovendien wat meer feedback zouden mogen krijgen naar een ruim publiek toe. Meer nog, sommige onder hen zouden spelen voor overvolle zalen in het buitenland, iets dat in ons land dus niet lijkt te lukken. Jammer. Als klap op de vuurpijl deden we ook verrassende ontdekkingen binnen de Franstalige muziekwereld. Frankrijk heeft naast Franse Chansons tot lekker eten en wijn, dus ook een ware 'dance scene' die hoge toppen scheert. Op deze laatste avond zakten we af naar Orangerie, om weer eens een psychedelische trip mee te maken met SUUNS. De zaal was tot de nok gevuld, en genoot met volle teugen van deze oorverdovende harde set. Ons verslag:
Moest de groepsnaam Duane Serah wat onbekend in de oren klinken? We citeren even de introductie op de website van Botanique : Deze ietwat mystieke groepsnaam is niets minder dan een dekmantel waaronder Hugues Daro (The Scrap Dealers) zich verstopt. De introspectieve composities ontstonden in z'n Luikse tweekamerflat, waarin hij zich in het voorjaar van 2015 opsloot. In oktober vorig jaar bracht hij het resultaat uit op Sick Fuzz Records in de vorm van een titelloos debuut. De set stond bol van enigszins bevreemdende drones en andere psychedelische klanken. Die perfect aansluiten bij wat nog moest komen. We lieten ons dan ook gewillig meedrijven doorheen een donker, intensief landschap dat Duane Serah ons pleegt aan te bieden. Ook al leek het allemaal wat diezelfde kant op te gaan. Door het feit dat de songs je als het ware hypnotiseren, komen we in een heel diepe trance terecht. Drijvende boven de wolken voelen we een gelukzaligheid over ons neerdalen, die moeilijk is te omschrijven. Gemakkelijk maakt Duane Serah het de aanhoorder van die schouwspel inderdaad niet, maar met de ogen gesloten en in diepe gedachten verzonken voelen we onze ziel als het ware uit ons lichaam treden, en ons hart sneller en sneller slaan tot, binnen een aangeboden climax, onze adem lijkt te worden afgesneden.
Maar vooral, het is muziek die je moet ondergaan. Zonder meer paste deze band , zoals we aangaven, dan ook perfect in het aangeboden plaatje, en waren de beste opwarmer die SUUNS zich kon dromen. Het aanwezige publiek genoot met volle, intensieve, teugen van dit duister aanvoelende tripje. Overweldigende schoonheid, moeilijk te vatten, maar hartverwarmend tot magisch mooi gebracht. We hebben al slechtere voorprogramma's meegemaakt. Het vorig jaar uitgebrachte debuut is, om bovenstaande reden, een aanrader. Ook te beluisteren en aan te kopen via bandcamp. : https://duaneserah.bandcamp.com/releases
SUUNS deden daar, gedurende een dik uur en half, nog een schepje bovenop. Deze Canadese band ontstond in 2007 en zijn als het ware uitgegroeid tot één van de meest legendarische acts binnen het dat aanbod van, laat ons maar zeggen, psychedelische krautrock. Hoewel SUUNS in een hokje duwen, hen tekort doen is, maakten wij ons op voor een oorverdovende maar deugddoende trip. Zo één die je bedwelmd, murw slaat, maar ook in weer eens in een diepe trance brengt. Oordopjes waren bovendien geen overbodige luxe, want de trommelvliezen werden vanaf het begin tot einde aangevallen. De grote sterkte van een band als SUUNS is dat zij de perfect kruisbestuiving aanbieden van hartverscheurende instrumentale klanken, met vocalen die je tot waanzin lijken te drijven. De overvolle Orangerie liet zich wederom gewillig meedrijven doorheen deze trip. Waar drones aanvoelden als vuurballen die onze hersens dreigden te doen barsten. We voelden ons hart heel snel slaan bij elke mokerslag. Waarna de doordrongen vocalen ons die ultieme doodsteek leken toe te dienen, telkens opnieuw.
SUUNS vergelijken met andere bands is ook moeilijk. We menen een vleugje Pink Floyd te herkenen bij sommige rustige songs, als die er al waren. Maar evengoed kan je ze vergelijken met wat SWANS doen met een mens. Echter is SUUNS vooral dus weer eens muziek die je moet ondergaan, letterlijk dan. Want nee, wederom wordt er geen gemakkelijk in het gehoor liggende trip aangeboden. Maar vooral dus een snoeiharde, oorverdovende trip, die aanvoelt als - laat ons maar zeggen - alsof de Apocalyps is ingezet. Binnen de duistere wereld van SUUNS is geen plaats voor sprookjesachtige taferelen. Eerder voelt het aan als een trip naar de donkere kant van onze ziel, waarbij de psychedelische klanken ons weer totaal hypnotiseren.
Maar vooral blijkt het aantreden van SUUNS een totaalbeleving waarbij je als mens uit jezelf kan treden, naar een andere en wellicht betere wereld. Omgeven door totale duisternis, voelen we ons meer dan een uur wegdrijven tot ongekende hoogtes. Maar daar waar intensiviteit vaak komt door intieme, rustgevende aankledingen. Worden bij SUUNS demonen ontbonden die je hart uitrukken, je tot flarden scheuren en uiteindelijk totaal verweesd en potdoof achter laten.
Zowaar was die optreden een grensverleggende hypnotiserende belevenis die we niet gauw zullen vergeten. Nee, er werd niet gedanst of gesprongen, mensen bleven gewoon totaal verweesd voor zich uit te staren naar wat daar op het podium aan het gebeuren was. Pas op het einde van de set komt dan de totale ontlading, met een daverend applaus. Met het angstzweet op de lippen, en nog steeds natrillende, verlieten we uiteindelijk de zaal. Niet goed wetende wat net was gebeurd. Ook dat is SUUNS , hun muziek en optredens hebben tijd nodig om tot jou door te dringen. Pas de volgende ochtend voelden we een diepe innerlijke gelukzaligheid over ons neerdalen die met geen woorden is te omschrijven.
