Punk is dead - Punk is NOT dead. De discussie lijkt wel oneindig. Wat we uit ondervinding wel weten is dat er geregeld nog punkrock of aanverwante parels verschijnen. Zowel op plaat als live zijn we als muziekliefhebber en punk fan van het eerste uur al verschillende keren omver geblazen. Om ons te overtuigen moet je wel uit het heel goede hout gesneden zijn, sceptische zielen dat wij zijn. In Australië, dat is de andere kant van de aardbol vanuit ons Belgische standpunt uit bekeken, bloeit er toch ook wat hebben we de indruk. Neem nu de jonge band Blossom die heel recent hun debuut op de markt brachten. Het bijzondere aan deze punkband is dat de vocalen worden waargenomen door een zangeres met een attitude waar menig mannelijke collega iets kan uit leren. Onze bevindingen over dit debuut.
Believe is zo een typische song die je zou kunnen toeschrijven aan eender welke punkrock band. Met een uitstraling waarbij heilige huisjes worden omver gegooid en de luisteraar een spiegel wordt voorgehouden, knallen de heren en dame er lustig op los. Daarbij zijn er die knetterende gitaar en drum uitspattingen, en de geweldige stem van zangeres Sarah Buckley, die de lat prompt heel hoog legt. Blossom laat er geen gras over groeien. Ze pakken de luisteraar direct stevig bij het nekvel, en rammelt hem eens goed dooreen. Zo hebben we hem graag, onze punk!
Dat Punk niet altijd chaotisch hoeft te zijn bewijst Ever Since waarbij de heel melodieuze gitaarriffs onze een ware adrenalinestoot lijken te bezorgen. Zonder meer wordt er met deze aanpak reeds een grens verlegd, maar het is vooral de knappe kruisbestuiving tussen de riffs van Kerrod Williams en de knallende uithalen van drummer John Buckley, mooi afgewerkt met de gitaar en bas lijnen van respectievelijk Nick Laurie en Keanu McCormick, die ons over de streep trekt. Bijzonder opvallend daarbij is dat, voor een debuut, hier op een technisch heel hoogstaand manier punkmuziek wordt gebracht. We merken een zekere perfectie op, die de spontaniteit gelukkig niet in de weg staat.
Dat Blossom vooral mensen wil aanzetten tot actie, en zich niet laat doen door brutaliteiten en bullebakken, bewijst het volgende filmpje:
Hero is dan ook een aanklacht tegen pesterijen. Of toch een boodschap, om nooit op te geven en terug te vechten. Punk met een boodschap? Waar zijn we dat nog al tegen gekomen? Telkens slaagt de band erin je diep te raken, soms door snoeihard uit te halen, maar ook subtiel, met een pakkende song. Luister maar naar het intimistisch gebrachte La Di Da waarbij we een traan wegpinken, en de stem van Sarah een heel andere wending aanneemt. Hierbij is bovendien het bewijs geleverd dat Blossom omschrijven als pure 'punk band ' hen eigenlijk tekort doen is. Met deze ene song bewijzen deze jongeren dat ze veel meer potentieel hebben.
En daarmee zijn we aan het meest positieve gekomen van dit meesterlijke debuut album. Variatie, tempowisselingen, pakkende teksten en uithalen. Luister naar Us Against the World, Who Am I?, The Last Time. Een voor één parels van songs die ons verweesd achterlaten. Onze conclusie is dan ook vrij duidelijk. Blossom weet met dit debuut de gevoelige snaar raken maar ook de luisteraar compleet murw te slaan. Met een combinatie van perfectie - technisch hoogstaande instrumentale aankleding - en pure 'punk ingesteldheid', hebben we met deze Australische parel aan het muziekfirmament een ware ontdekking gedaan. Omarm ze met veel liefde en ga maar stevig in de moshpit, met de vuist in de lucht. Punk is not Dead yet! Blossom bewijst het nog maar weer eens.
Setlist:
1.Believe
2.Ever Since
3.Hero
4.La Di Da
5.Unregretable
6.How Do You Like Me Now?
7.Light Us Up
8.The Last Time
