Er zijn bands die een blijvende indruk op een mens achterlaten, en dat zelfs na meerdere keren blijven doen. Net als AmenRa is ook Oathbreaker een ervaring die je niet zomaar verweesd achterlaat. Zo zagen we de heren en dame nog op Les Nuits Botanique, mei 2016 en schreven over dat optreden: Bij Oathbreaker is het vooral de frêle jongedame op het podium, die tot de verbeelding spreekt. Vanaf dat de frontvrouw van Oathbreaker dat podium betreedt lijken er demonen te worden ontsponnen, die met hun ijzeren klauwen elk moment het publiek zullen vermorzelen. Zoals een wervelwind, binnen een donkere en grauwe omkadering, zo loeien de gitaren, drums en vooral vocalen over de hoofden heen. Knetterende harde uithalen, maar vooral een stem die klinkt als komende uit de diepste kelders van de hel. Dat is Oathbreaker in een notendop. Maar ook op gebied van platenwerk hebben Oathbreaker grensverleggende albums uitgebracht. Zoals Maelstrom (2011) en het alles om zich heen verpulverende, Eros/Anteros (2013). Eerder dit jaar kwam de derde plaat van Oathbreaker op de markt. Rheia is niet alleen een bevestiging van wat we al wisten, maar het blijkt dat een gloednieuwe ontwikkeling in de maak is wat sound en aankleding betreft. Onze bevindingen:
10:56, Second son of R., Being Able to Feel Nothing. Het zijn één voor één songs die je, letterlijk, bij het nekvel grijpen. Oathbreaker weet daarbij een perfecte balans te vinden tussen zalven en slaan. Alhoewel het de krijsende stem van Caro Tanghe is die ons daarbij telkens angstaanvallen bezorgt, kunnen de indrukwekkende gitaar riffs ons eveneens bekoren. Ingetogen riffs wisselen de gitaristen zonder moeite af, met niet meer dan als een wervelwind aanvoelende huzarenstukken. Stukken die de haren op onze armen doen rechtkomen. Bovendien zijn Oathbreaker de experimentele kant van de zaak niet uit het oog verloren, en horen we subtiel zelfs enkele verrassende wendingen.
Needles in Your Skin is een mooi voorbeeld. Je hoort dat de band andere wendingen wil aannemen. Door de luisteraar op een eerder dromerige, maar daarom niet minder dreigende ondertoon, heel diep te raken. We voelen ons zelfs even wegzweven boven wolken van diepe intensiteit. Waarna snerpende, hartverscheurende vocalen en instrumentale huzarenstukken, plots je ziel doormidden scheuren binnen een wervelstorm van al even indrukwekkende soundscapes. Dit is eigenlijk hoe deze complete plaat in elkaar steekt.
Wij lieten ons echter gewillig meevaren, tot er een hoogtepunt was bereikt. Waarbij we, tot bloedens toe geslagen, de strijd opgaven en onze ziel verkochten aan de duivelin op het podium. Die ons hart zonder medelijden uit ons lichaam leek te rukken, met haar alles vernietigende stemgeluid. Onze ziel verpulverend, gerugsteund door een oorverdovende tot hartverscheurende instrumentale omkadering. Ook dit schreven we over het laatste optreden van de band op Les Nuits Botanique. Datzelfde intensieve tot immens gevoel van pure waanzin, weten Oathbreaker ook op plaat aan te wakkeren. De spanningen zijn vanaf begin tot einde te snijden, en er wordt je geen seconde rust gegund. Ook niet bij die eerder genoemde kalmere tussenstukken, waarbij je toch een zekere - eerder venoemde - waanzin voelt ontstaan, zowel instrumentaal als vocaal.
We kunnen dan ook besluiten: Oathbreaker is ondertussen vooral geëvolueerd. De balans die deze band heeft tussen harde black metal en shoegaze- of post-rock-invloeden is op Rheia zijn nog steeds aanwezig. Maar zowel vocaal als instrumentaal, bieden de heren en dame een groter pallet aan variaties aan. Meestal van ingetogen, over snoeihard uithalen, naar zalvend je hart raken. Om daarna in een wervelende finale je de ultieme doodsteek te geven. Rheia is dan ook een plaat van een band die nog steeds aan het groeien is. Waar het gaan eindigen? Geen idee, maar de weg die ze nu aan het afleggen zijn de laatste jaren? Het doet ons hoopvol uitzien naar een grauwe, intensieve en duistere toekomst.
Tracklist:
10:56 (2:11)
Second Son of R. (5:55)
Being Able to Feel Nothing (7:08)
Stay Here / Accroche-Moi (5:12)
Needles in Your Skin (7:14)
Immortals (8:52)
I'm Sorry, This Is (4:14)
Where I Live (7:01)
Where I Leave (8:52)B
Begeerte (6:43)
