Fen – Winter (Aural Music)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Jens Deklerck    15 juni 2017

In België hebben we ondertussen al een aantal zomerse dagen achter de rug, maar toch nemen we even de tijd om een album genaamd “Winter” onder de loep te nemen. “Winter” is het ondertussen vijfde studioalbum van de Engelse progressieve black metal band Fen, een band die zijn naam ontleent aan de Engelse regio ‘The Fens’. Deze mistige moerasstreek is vanzelfsprekend een inspiratiebron voor het huidige drietal bestaande uit de heren Grungyn (bas en vocals), The Watcher (gitaar en vocals) en Havenless (drums).


Met hun debuutplaat “The Malediction Fields” maakte Fen al meteen naam in het genre waar lang uitgesponnen en sfeervolle tracks de dienst uitmaken en de gemiddelde lengte van de songs zou in de loop van hun carrière enkel groeien. Op “Winter” staan slechts 6 tracks, maar zo goed als elke track haalt moeiteloos de kaap van de 10 minuten. Enkel het laatste nummer blijft een ademstoot onder deze magische kaap. De openingstrack slokt op zijn eentje zelfs 17 minuten albumtijd op.

Deze lange track genaamd I (Pathway) dient met zijn lengte als een blauwdruk voor de veelzijdigheid van dit album: atmosferische riffs uit de black metal, techniciteit, opzwepende passages, rustmomenten uit de post-rock, gevarieerde vocals en steeds nieuwe climaxen wisselen mekaar op een weldoordachte en progressieve manier af waardoor verveling geen kans krijgt om toe te slaan.

Het tweede opvallende nummer is II (Penance). Dit nummer borduurt verder op het afwisselende karakter van het voorgaande, al heeft Fen voor dit nummer duidelijk de mosterd gehaald bij Agalloch. Zowel de gitaarpartijen, de opbouw van de track en de growls kunnen op gelijke hoogte van de ter ziele gegane meester zelve gezet worden. Dit nummer kon met zijn klassevolle mystiek en met enige zin voor overdrijving zonder problemen op een “Marrow Of The Spirits” gestaan hebben.

Doorheen de volgende nummers blijft Fen een verscheidenheid aan elementen combineren. Tijdens III (Fear) leidt een lange opbouw op de post-rock-leest tot een heerlijke climax, terwijl IV (Interment) opvalt vanwege de combinatie van harde en zuivere vocals op de altijd aanwezige hypnotizerende laag atmosferische black metal. Ondanks deze ingrepen is "Winter" geen hapklare brok.  Enerzijds is er de totale lengte van 75 minuten waarbij de tracks naadloos in elkaar overgaan.  Hierdoor lijken de basisriffs die de mistige sfeer bepalen nogal vaak op elkaar met als gevolg dat de begin- en eindpunten van de tracks soms moeilijk te onderscheiden zijn.  De soms lang uitgesponnen opbouw naar een beloning of climax is soms ook wat van het goede te veel. Vooral naar het einde toe dreigt de aandacht toch af en toe te verslappen, waardoor er slechts na enkele luisterbeurten een volledig beeld van deze uiteindelijk schitterende totaalervaring kan worden geschapen. 

 

TRACKLIST:
1. I (Pathway) 17:07
2. II (Penance) 10:02
3. III (Fear) 10:35
4. IV (Interment) 14:51
5. V (Death) 12:40
6. VI (Sight) 9:43