Starman Records heft een neus voor groepen en projecten die vaak tot hun release onder de radar blijven of door de media niet worden opgepikt, om welke reden ook: vandaag krijgen we zo de titelloze CD van het Leuvense duo Annelies Tanghe (Iza, Zeester) en Sam Pieter Janssens (a.k.a. Klankman) op ons bord onder de naam And Then Came The Fall.
Dat deze CD ons aanspreekt heeft ook te maken met de mensen die hun steunden in de studio: Koen Gisen (An Pierlé, Bony King, …), Steven Van Gelder (Lady Linn, Tout Van Bien, …) en Jasper Hautekiet (The Rhythm Junks, Admiral Freebee, …). Pieter Van Dessel (Marble Sounds) en An Pierlé verleenden eveneens hun vocale steun.
Op muzikaal vlak klinkt het vrij dromerig, bluesy, zweverig, zacht, zeemzoet en toch een beetje melancholisch. Het is rustige muziek die lekker op de achtergrond kan draaien, tot je af en toe naar de teksten gaat luisteren en dan kan je ofwel een traantje wegpinken ofwel gezellig proberen mee te zingen. Ze beginnen met And Then Came Fall: het gekraak van vinyl, een engelenstem en een gitaar die de blues en melancholie in de leefkamer brengt. Je kan het ook omschrijven als een droevig kampvuur nummer. Mirror klinkt dan weer iets warmer en iets luider, waarbij de tekst keer op keer zichzelf tegenspreekt en net daardoor lekker blijft hangen: het geeft een catchy hook. Wij zien dit nummer als één van de pijlers van dit album en voelen aan onze knoesels dat dit nummer ook live vele harten zal veroveren. De stem van Annelies heeft daar zeker ook nog iets mee te maken: klinkt als een klok. Disqualified klinkt al bij al vrij opgewekt, ondanks de tekst. Het geheel is zeer melodieus en blijft plakken. Wij horen hier een stevige radio hit in (is niet voor niets een singel), maar wie zijn wij om daarover te oordelen?
Homeless klinkt haast Amerikaans, een beetje country & western genre Cowboy Junkies en kenners weten dat dit een groot compliment is! Annelies laat haar stem zowel zeemzoet als hoog en laag klinken, waarbij ze ons weet mee te sleuren in haar persoonlijke ellende. Een nummer die je bij de keel grijpt en langzaam aan je hart doodknijpt al naargelang waar we zijn in het verhaal van deze prachtige song. Pleng alvast een traantje weg. Black and White krijgt de steun van een paar sirenen die je betoveren, waardoor je nog meer van dit nummer gaat houden. De bluesy gitaar brengt je nog dieper in de persoonlijke ellende die we met de tekst mogen aanhoren. Al bij al een lekker nummer! Over and Gone knijpt je hart helemaal plat: liefdesverdriet en melancholie verkloten het helemaal voor je. Het is een ongelooflijk sterk staaltje van hun kunnen en doet ons een beetje denken aan An Pierlé met liefdesverdriet. Bitter en toch blijft het plakken aan je lijf.
Gambler is één van de singels en hier is duidelijk te horen waarom: springerig en zaligmakend: als een vlinder die van het ene bloemetje naar het andere weet te fladderen zonder dat er enig gevaar om de hoek loert. Zomers en prettig: het geeft je ook vlinders in de buik en zin om aan het dansen te slaan! Zal men dit op de radio horen? Hangt af van andere factoren dan de kwaliteit van dit nummer, maar misschien kunnen wij dit een duwtje in de rug geven en wie weet wat er zal gebeuren, we kunne het alleen maar proberen. Take Us heeft zelfs een zeker Aretha Franklin gehalte en dan weet u ook meteen hoe het nummer klinkt. Hierop mogen we ook An Pierlé verwelkomen, wat het nummer dat ietsje extra geeft. Wij hopen dat we hiervan ooit een live versie mogen aanhoren, met beide dames! Carved klinkt lekker zeemzoet, zwevend, dromerig en toch ook een beetje melancholisch. De piano en de gitaar doen hun best om ons helemaal in te pakken, net zoals haar schitterende stem (maar dat wist u reeds).
Forget About Me is een echt kampvuur nummer, waarbij je af en toe het vuur hoort sprankelen en sissen, terwijl een knappe deerne je toezingt dat je haar moet vergeten. We moeten toegeven dat we het niet gemakkelijk krijgen. Pieter Van Dessel maakt er een duet van, waardoor het duidelijk is dat ze het mekaar toewensen. Naar het einde krijg je dan weer de muzikale uitbarsting die dan weer aangeeft dat het menens is om dan weer terug te keren naar het fragiele en uiterst breekbare. Ook hier kunnen we alleen maar buigen voor zovele magische vocalen! Wauw! Pure magie, zij het met een tragisch einde. Op Biggest Enemy mag An Pierlé een laatste keer opdraven: wederom een gouden ei! Haar fans zullen hiervan smullen! Catchy, dromerig, pakkend, opwekkend, krachtig en toch breekbaar! Naar het einde toe krijgen we zowaar een wall of sound: een auditieve explosie! Met Wailing Wall sluiten we deze eersteling rustig af met een goed gevoel. De akoestische gitaar en de drums houden het rustig, terwijl Annelies haar stem een soulvolle tint geeft.
Het mag gezegd worden: dit is een warme aanrader! We hopen dat jullie ook de smaak te pakken krijgen en hen live aan het werk willen zien! Talent van eigen bodem die je weet te betoveren!
