Grimgotts is een band die haar start te danken heeft aan het mooie concept van de parodie. Ze omschreven zich in 2015 nog als de "best Harry Potter themed symphonic power metal band from West Sussex". Dat klinkt weinig veelbelovend, en hun eerste echte single was dan ook geen groot succes. Oprichter Andy Barton moest dus bijsturen maar wou toch niet teveel compromissen sluiten dus het werd niet erg verrassend symfonische metal die zich in de fantasy wereld af speelt. Op 17 mei komt hun tweede plaat Dragons Of The Ages uit via Stormspell Records. Blijft hun poging tot wereldfaam fantasie of wordt hun droom werkelijkheid?
Dat hangt heel hard van de derde plaat af lijkt me. Op Dragons Of The Ages horen we kant-en-klare power metal met uptempo en positieve riffs waar de spelvreugde duidelijk merkbaar is. Positief is hun bijna naïeve inspanning om verfrissend te klinken binnen het genre. Als je de muziek hoort moet je niet erg veel moeite meer doen om je voor te kunnen stellen dat ze het live brengen in elfenpakjes (niet dat ze dat doen, voor alle duidelijkheid). Maar het zou zomaar kunnen. Je kan dit het best vergelijken met standaard power metal maar met het plezier en attitude van Alestorm. Helaas heeft Grimgotts wat problemen in de vocale regionen. De gedeelde zang is net wat beter dan de middelmaat (zowel de mannelijke als de vrouwelijke) maar het zorgt er wel voor dat de plaat in één keer uit luisteren een opdracht wordt. Maar geef het zeker niet op na het eerste nummer!
Het eerste nummer "War's Come To Our Shores" slaat de plank volledig mis ondanks een prima catchy start. Dat heeft alles te maken met de monotone vloek die over het nummer neerdaalt zodra de intro uitgewerkt is. Dat ligt zeker niet aan de manier waarop het nummer gecomponeerd is maar eerder het geluid van de opname en de mix die er geen kracht aan lijkt te geven. Het zou live wel eens veel beter kunnen overkomen dan op plaat. Jammer genoeg drukt dat meteen een stempel op het algemene gevoel die je bij de opener krijgt, hoewel geluid een subjectief gegeven blijft en anderen er misschien minder aanstoot aan nemen. Het is een mid-tempo power metal song die tracht om via het refrein in je hoofd te blijven plakken. Iets dat helaas lijkt te lukken.
De band herpakt zich echter snel. Op "The Last Dragon Warriors" hoor je ze handig ontsnappen aan het probleem van de opener. Er is meer gevoel en variatie in te vinden door de tempowisselingen. De keyboards klinken hier veelbelovend en weten je in het midden van de song positief te verrassen, terwijl de solo's duidelijk laten horen dat dit geen middelmatige muzikanten zijn. Dit is zeker zo'n nummer dat live de nodige ambiance zal weten te creëren. De muzikale lijn wordt doorgetrokken op "Ancient Waters" waarop ze een poging wagen om iets episch te creëren, enkel gehinderd door de barrière van de vocalen. Desondanks leveren hun inspanningen wel een goed gevoel op. Op "War At Dawn" openen ze sterk en melodieus en horen we zelfs enkele grunts. Het nummer gaat daarna in crescendo door tot het einde.
Gezelliger wordt het wanneer "The King Under The Sea" wordt ingezet met een accordeon-achtig geluid. Het meest Alestorm nummer op Dragons Of The Ages moet zorgen voor de twist in het midden van de plaat. Het is gek, maar het tempo van de muziek doet de zang hier beter tot haar recht komen, en één van hen waagt zich aan de hogere regionen en brengt het er zelfs goed van af. De standaard Power Metal op "The Long Road" heeft weinig toegevoegde waarde en is wat mij betreft een vullertje. Het trompetgeluid waarmee het zevende nummer "Turning The Tide" opent doet vermoeden dat er weer een leuke song volgt maar ondanks de herhaling van de intro tijdens het nummer boeit het net niet genoeg. Een mooi refrein dat live door de fans kan worden meegezongen is het enige hoogtepunt op "Take To The Sea".
Save the best for last: het epische "The Great Shadow" laat een mooie samenzang horen waar de hogere regionen probleemloos worden bereikt in een song die bulkt van positieve vibes die doen denken aan een troep zelfzekere strijders die richting slachtveld galopperen. Fight For The Glory! Afsluiter "Here Be Dragonlords" klinkt als een overwinning die reeds werd behaald en dus moet worden gevierd met het nodige eerbetoon in de vorm van een lied voor het nageslacht. Gitaar en keyboard komen hier tezamen het best tot hun recht.
Op Dragon Of The Ages horen we een ervaren band die toch moeite zal hebben om boven te blijven drijven in de gigantische waterplas van de power metal, maar ook een band die het genre niet tracht te parodiëren; ze zijn serieuzer geworden. Qua muzikale structuren kennen ze het klappen van de zweep zeer goed. De riffs, de solo's, de keyboards en de fun die accordeon en trompet aan bepaalde songs weten toe te voegen bewijzen dit. Het is echter de zang die nog net wat beter uit de verf moet komen om een bredere basis te bereiken, net als de productie die op sommige momenten ofwel monotoon ofwel rommelig klinkt. Een ideale plaat voor in de auto tijdens een lange, relaxte rit of tijdens een feestje met veel drank.
Tracks :
Grimgotts is:
Andy Barton – Vocals
Keys – Fabio Garau
Guitars – David Hills
Bass – Nelson Moreira
Drums – Mo Abdelgadir
Production: Alex Loader (Ethereal Sound Studio)
Meer info : bandcamp // facebook // youtube
