In het oogpunt van Alcatraz Club Concerten was er op zondagavond , 19 april, een optreden van de legendarische band Prong gepland. Vorig jaar zagen we deze heren nog op Wacken Open Air in Duitsland en schreven over dit optreden: De snedige, krachtdadige aanpak waarmee ze hun songs brengen, doen ons in één ruk wakker schieten. Meer had Prong ook niet nodig om ons te overtuigen van hun kunnen en waarom topbands hen als invloed zien. Leuke start van de dag, zonder meer. Dat was dan in de vroege ochtend op een festivalweide, benieuwd hoe het zou overkomen in een intieme zaal als de gezellige De Kreun. Ook stonden twee heel sterke voorprogramma's op de affiche: H.A.R.K. en Steak Number Eight. Ons verslag:
We wisten niet dat er een kermis aan de gang was in de buurt van De Kreun. Daardoor was het ook langer zoeken naar een parking. Met als gevolg, amper twee nummers gezien van H.A.R.K. Iets te weinig om er echt een oordeel over te geven. Volgens sommige omstaanders lag alles wat op dezelfde lijn. Ons viel vooral de heel strakke instrumentale aankleding op. De vocale inbreng was best ok, maar beetje naar de achtergrond verdrongen. Kortom, we zullen deze band in de toekomst eens een nieuwe kans moeten geven.
De grote sterkte van Steak Number Eight is dat ze perfect weten te balanceren tussen de 'opbouw naar climax' zo typisch aan het postrock genre, en de snoeiharde aanpak van post metal. We hebben hen al meermaals aan het werk gezien - dit was de negende keer - , telkens werden we omver geblazen door de intensiviteit waarmee ze hun songs brengen. Niet alleen de instrumentale aankleding, ook de stem van Brent ging telkens door merg en been. Bovendien spelen deze heren een thuismatch. Waren onze verwachtingen wat hoog gespannen? Geen idee, maar in Kortrijk waren we voor het eerst in al die keren, lichtjes ontgoocheld. Steak Number Eight kreeg ook maar een beperkte tijd om echt hun ding te doen, en blijkbaar werden de nummers wat ingekort? Die indruk hadden we althans. Daardoor ging de 'opbouw naar een climax' enigszins verloren. Uiteraard was de wall of sound aanwezig, ook werden we door de instrumentale aankleding tegen de muur gegooid. De stem van Brent ging ook deze keer door merg en been. Maar de ultieme intensiteit die we van hen gewoon zijn, ging door het vrij snel brengen van hun songs, deze keer helaas wat verloren. Toch bleef er iets hangen, dankzij de snoeiharde aanpak, en mokerslagen die we te verwerken kregen. Het is dus niet zo dat we hier een slecht concert te zien en te horen kregen. De chaotische, snelle aanpak zal wellicht ook een deel van het publiek hebben kunnen bekoren. Ook wij waren best tevreden, maar net iets minder dan anders dus. Helaas.
Het was ook opvallend dat iedereen eigenlijk kwam voor Prong. Kon je bij de eerste twee bands op het gemak vooraan geraken. Dan stond bij Prong de zaal vol tot achteraan de toog. Vanaf de eerste noten legde Prong de lat heel hoog. Met hun eerder technische thrash metal, de invloeden zijn toch merkbaar, slaagden ze erin de temperaturen naar een kookpunt te doen stijgen. Uiteraard slepen deze heren jarenlang ervaring met zich mee, wat ook in hun voordeel speelt. De energieke aanpak, waarmee ze ons op Wacken Open Air op het vroege uur wakker schudden, was in de kreun zelfs in nog grotere mate aanwezig. Vanaf de eerste tot de laatste noot vlogen gensters rond en sneden de snoeiharde gitaren ons de keel af. Daarbovenop werden de drumpartijen tot een hoogtepunt gedreven, en ontpopte de klasse zanger zich bovendien tot een ware entertainer. Het publiek werd wild en begon prompt aan een hele reeks moshpits, tot voorbij de PA. Geen enkel moment van rust werd ons gegund, het dak moest en zou er gewoon afgaan.
Prong speelde trouwens een set van circa 1u45! Dat was veel meer dan voorzien, maar dat leek zo voorbij te zijn gevlogen. Zowel de band zelf, als het wild om zich heen slaande publiek, kreeg er maar geen genoeg van. Naast de klassiekers, en gekende kleppers, werd er bovendien ook voldoende songs gebracht uit het meest recente album Songs from the Black Hole. Hiervan kunnen jullie de recensie hier nog even lezen: http://www.snoozecontrol.be/reviews/3394/
Het meest opvallende was dat die nieuwe songs niet moeten onderdoen voor het oudere werk van Prong. Ook op het podium bleek dat het geval te zijn. Zonder meer zette Prong hier een gedenkwaardig concert neer, iedere aanwezige zal dit zeker beamen. Vanaf vooraan het podium, tot helemaal achteraan, stonden mensen te headbangen en te moshen. Dat kom je niet elke dag tegen. Grote klasse wat deze heren ons brachten. Daar waar bands, die na vele jaren een reünie doen, vaak nog maar een flauw afkooksel zijn van ooit. Bleek Prong nog steeds te staan als een huis. Pure klasse wat deze heren tentoon spreiden in De Kreun , Kortrijk.
