Herinneren jullie je dat bandje nog dat Humo's Rock Rally won in 2010? School is Cool bracht kort daarop een schitterend en overal op goede recensies ontvangen album uit : Entropology. Ondertussen traden ze zowat overal op: kleine zalen, grote zalen en festivals, in ons land en daarbuiten. School is Cool is uitgegroeid tot een begrip in België, maar had ook af te rekenen met problemen binnen de band. Het vertrek van Nele Paelinck, die haar heil ging zoeken in Argentinië , werd ondervangen door de inzet van twee nieuwe dames: Hanne Torfs en Justine Bourgeus. In 2014 kwam niet alleen de aankondiging van een nieuw album, maar ook het vertrek van boegbeeld en grappige drummer op het podium, Andrew van Ostade. Dit laatste leken de fans minder te appreciëren. De nieuwe plaat Nature Fear werd vorige zondag, 23 maart, voorgesteld in Anncienne Belgique. Wij maakten van de gelegenheid gebruik om dit album ook onder de loep te nemen.
De Morgen schreef het al: 'Het speelkwartier voorbij'. We hielden van de speelse, wulpse aankleding van Entropology. Het was dan ook even schrikken bij die eerste song op Nature Fear, Black dog Painting, toen dat er een beetje uit bleek te zijn. Een meer volwassen sound, zelfs iets meer donker zouden we haast zeggen. Uiteraard blijft het uptempo sfeertje van toen bewaard, maar we horen een sterker gepolijste inbreng.
De grote kracht op het vorige album was naar onze mening de drums, die krijgen ook op Nature Fear een belangrijke plaats. Ze geven net als toen een meerwaarde aan het totaalbeeld. Op dat vlak is er niet veel veranderd.
Wat wel is veranderd is dat de productie nog meer tot de puntjes is uitgewerkt, dat er ook plaats is voor een wat eerder gevoelsmatige, of haast duistere aanpak soms. Een voorbeeld, het aangrijpend mooie Golden Grey is een waar kippenvelmoment geworden, met een meeslepend mooie keyboard/gitaar waar Johannes Genard zich als het ware ontpopt tot een getrainde crooner. Dit bewijst nog maar de opwaartse evolutie die School is Cool doormaakt.
Daarmee zijn we aan het grootste pluspunt gekomen van Nature Fear. Voldoende tempowisselingen, durven experimenteren maar toch je roots trouw blijven en vooral variaties binnen de nummers. Een voorbeeldje is The Sooting Sound of Breaking Bones. Met een uptempo intro , waar de keyboard een belangrijke rol lijkt te spelen, is het in eerste instantie een terugkeer naar het oude geluid. Prompt wordt de gevoelige kant weer boven gehaald, om te eindigen in een climax. Je hoort het al, nieuw en oude vermengen is zowat de rode draad doorheen Nature Fear. Datzelfde gevoel krijgen we bij het daarop volgende Hollow Hill dat in diezelfde lijn ligt als zijn voorganger.
Concluise: School is Cool lijkt klaar om de schoolbanken te verlaten en definitief toe te treden tot het volwassen wereldje. Nature Fear blijft het verleden trouw, maar klinkt ook heel vernieuwend en vaak verrassend . De heren en dames lijken klaar voor het grote werk: inderdaad, het speelkwartier lijkt nu wel volledig voorbij. Klasse plaat, die zowel de oudere fans zal kunnen bekoren, als nieuwe zieltjes zal kunnen winnen. School is Cool is nu meer dan ooit klaar om de wereld te veroveren.
De tracklist:
1. Black Dog Panting
2. Wide-Eyed & Wild-Eyed
3. Envelop Me
4. Tryst
5. Golden Grey
6. The Soothing Sound Of Breaking Bones
7. Hollow Hill
8. Your Body And Me
9. Blue Jeans
10. Tusks
11. Cursing, Let Me In
