The Peacocks are back. And we will know it! De band brengt na bijna 2 jaar stilte opnieuw een album uit genaamd “After All”. De plaat duurt zo’n luttele 40 minuten waarin luchtigheid en humorologie centraal staan. Dit album kan ik eigenlijk in 1 zin volledig beschrijven: luchtige punkrock met enorm veelrockabilly, diverse genre invloeden en magistrale samenhang.
Maar omdat een review toch een beetje meer inhoud dan het album in 1 zin beschrijven volgt hieronder een iets meer gedifferentieerdere review. The Peacocks hebben de kennis en de kracht om in hun liederen enorm veel herhalende en leuke ritmes te steken. Hierdoor kan er zowel op geswingd, op gedronken als op gezongen worden. Het enige verschil tussen The Peacocks en talloze andere punkbands is dat de band zingt over de zaligheid des leven. Hoe mooi het leven wel niet is.
In diverse reviews ga ik de muziek vergelijken met het dagdagelijkse leven. Ook ditmaal zal ik dit doen. Stel, je wordt wakker ’s ochtends op een Spaanse camping. De zon komt op en de dauw begint te verdwijnen. Je ogen zijn nog niet volledig open maar wel genoeg om de radio aan te leggen. The Peacocks spelen! Je veert recht uit je tent en hebt onmiddellijk zin om te gaan swingen. De slaap wordt als het ware uit je lijf geswingd. De meest foute danspassen kunnen je geen barst schelen, als je maar kan bewegen denk je … en gelijk heb je!
Pantserige, luchtige, verdeelde punkrock in combinatie met honderd en één genres. The Peacocks hebben krachtig weg een album neergepompt van jewelste die een hit kan worden éénmaal de zomer doorbreekt.
Tracklist:
