Afkomstig van Zwitserland en de naam dragend ‘Scream Your Name’. Gelukkig kwamen ze niet van Duitsland met die naam of de dictator was in het land. De band brengt ons metalcore op de ritmes van Papa Roach, Bring Me The Horizon en Death By Stereo. Het klinkt misschien hoog gegrepen als ik voorgenoemde bands aan het opsommen was maar niets is minder waar. De band weet precies een goed evenwicht te vinden tussen de diverse genres. Waar op het ene moment de clean vocals een belangrijke imput hebben voelen we ons op het andere moment sterk onderdaan door de grunts.
De mix van metalrock gitaargeweld en electro variatie doet ons vermoeden dat de heren vooral sterk geneigd waren richting BMTH toen ze aan de productie van dit album begonnen. Eveneens de invoeging van hen scream en melodieuze vocals tonen goed aan welke richting de groep wil opgaan. Beoordelen op 1 genre is moeilijk want de mix dat hierin verwerkt zit durven we zelfs geen metalcore meer noemen. Wij noemen het eerder een ideale festivalband voor de komend winter …
Track 4 trekt over alle tracks mijn grootste aandacht. De titel ‘Me vs. Myself’ doet vermoeden dat het om zeer donker lied gaat. Één waar ik mezelf zal gaan ontdekken maar vooral één waar ik gigantisch hard kan op loos gaan. Als puntje bij paaltje komt blijkt dat waarheid te worden. Geweldig! Ik herken mezelf niet meer, mijn haren los, headbangend door half Vlaanderen en voor ik het weet ben ik 2 gemeenten verder hangend aan de toog aan het kijken naar deze verdomd goede band. WAW!
Voor wie wat uitblazen na dit alles kan terecht bij ‘Last Words’. Een bijna volledig instrumentale track die ons doet weergalmen van jewelste. Telkens op het moment dat je vermoed dat er tekst zal komen ben je er glad naast. Pas na een goeie minuut schreeuwt de band zijn laatste woorden uit naar ons. Geweldig toch als een band op die manier durft af te sluiten? Voor mij is elke euro dit album waard.
