Sirakh is een Finse band die naar eigen zeggen 'dark alternative' speelt; De promotekst vermeldt daarentegen ook dat ze vaandeldragers van de 'fenno-goth movement' uit de vroege jaren 2000 zijn. Waarmee volgens mij gerefereerd wordt naar Finse gothic rock en -metal bands als HIM en The 69 Eyes.
Sirakh komt uit het koude Oulu, een stadje dat vooral bekend is om zijn actieve death/thrash metal scene. Sirakh kiest er echter voor om hard rock en heavy metal te mengen met post-punk/goth rock vibes. Ze noemen hun stijl dark alternative, omdat ze menen, dat ze voor rock fans veel te zwaar klinken, dat heavy metal fans hun muziek pussymusic vindt en goths niets zouden accepteren dat na 1985 gemaakt is.
Yours For The Breaking is een lekker in het oor liggend nummer in een stijl die zich halfweg tussen HIM en Mono Inc. Bevindt. Zangeres Marina Trench heeft een aangename stem, De mannelijke stem van Padre Mortis vind ik iets minder. Maar dat schijnt hij live goed te maken door zijn persoonlijkheid. Tear Me To Shreds begint met een poppunk ritme en kent een zeer mooi refrein. Heart Of Fire charmeert met zijn hardrock gitaarriffs. Padre Mortis' stem komt hier beter tot zijn recht maar het is toch vooral Marina's stem die op dit prachtig hardrocknummer bijblijft. Daarna volgt een zeer degelijke cover van Love Like Blood van Killing Joke. Wat een prachtig nummer is dat toch! Downfall volgt het klassieke 'schone en het beest' stramien, dat vroeger schering en inslag was bij gothic metal bands.
Het prachtige Grown Apart doet me (weeral) aan een vrouwelijke versie van HIM denken, een band die ik overigens ten zeerste apprecieer. Het door Marina prima ingezongen Mirrors is de ballade die eerst de 80ies softrock toer opgaat met vooral bas,synthesizer en voorzichtig gedrum, maar naar het einde toe is er ook plaats voor wijdbeens gitaarwerk met invloeden van Bon Jovi en Guns 'n' Roses. New Black vermengt op geslaagde wijze hardrock met gothic rock. Naarmate het album vordert, wordt ook Padre Mortis' stem beter. Ook Violet Dawn is een heerlijke hybride van hardrock en gothic rock. Intussen is het ook wel tijd om de rest van de band in de bloemetjes te zetten. Ik vermoed dat de bandleden allemaal moeilijk uitspreekbare Finse namen hebben en daarom kiezen voor een alias. Zo heb je de 2 gitaristen: Nikki Angelus. en Julius Seizure (LOL), Zachary T. op bas en drummer Dimitry Bonefield. Het album eindigt met The Devil's Mark dat een harder gothic metal sound à la Mister Misery koppelt aan een traditioneel female fronted gothrock geluid dat we kennen van bijvoorbeeld Inkubus Sukkubus , Helemaal op het einde breit men er nog een progressive getinte outro aan.
Facebook / Bandcamp / Soundcloud / Spotify
