In navolging van zijn vorige werken presenteert hij nu “Thronal”, een andere diepgaande en betoverende reis en een ander betekenisvol hoofdstuk in Kammarheit's ondefinieerbare verhaal, van een echte meester van zijn vak. "Ik nam de kroon en de troon fungeerde als een magneet en trok de aandacht van verre sterren ...". Dit klinkt als wartaal, maar als je goed naar dit album luistert, komt het toch niet gek over.

Het album begint met Iron Bloodstream, een duister onheilspellende track, die me ook wat aan de kosmos doet denken. Donker, mysterieus en met lichtgevende speldekoppen van sterren en planeten. Before It Was Known As Sleep wiegt je in slaap maar kondigt ook aan dat deze met nachtmerries gevuld zal zijn. Carving The Coordinates blijkt nog zo’n ijzingwekkende en tegelijkertijd erg mooie soundscape. The Two Houses klinkt alsof een ruimteschip bemand door een onbekend ras langzaam maar zeker nadert vanuit de diepe onbekende ruimte. Now Golden, Now Dark brengt melancholische bedrukkende geluiden die je lijken mee te lokken naar onderaardse werelden. In The Dreamer’s Field wiegt je langzaam in slaap. Het gevaar is wel dat je tijdens de volgende tracks niet meer wakker wordt. Abandonment And Connection zou niet misstaan bij een artistiek videoprojectie met beelden van bijvoorbeeld een donkere woelige zee, een stil sneeuwwit winterlandschap of een vikingbegrafenis. The Magnetic Throne evoceert een magnetisch geluidsveld van een uit een meteoriet gehouwen troon.