Feest In Het Park was afgelopen weekend weer een voltreffer in de roos. Op donderdag 21 augustus ging het festival van start en met de daaraan gekoppelde bands en dj’s was het voor de vele jeugdige bezoekers een voltreffer.
FI:HP staat bij velen bekend als het allereerste festival dat ze doen en is voor sommigen zelfs de zomerafsluiter geworden. Voor ons daarentegen blijft het eerder een gezellig festival met een open sfeer, veel ruimte, gezellige crew en alternatieve genres. Daar waar vorig jaar nog Flogging Molly mocht aantreden werd het volledige terrein omgegooid in een nieuwe dimensie. De Grand Mix werd dichter bij de ingang geplaatst en de Red Bull Elektropedia kwam op de plaats waar vroeger de Grand Mix vertoefde. Voor ons geen groot bezwaar want aan al dat elektronisch gedoe zijn we niet zo. Geef ons maar echte snijdende gitaren of bonkende drums.
Snoozecontrol was aanwezig van vrijdag tot en met zondag en zag op de laatste festivaldag dat het goed was.
Donderdag openen we ons festivalweekend met Kenji Minogue. Voorstellen moeten we waarschijnlijk niet meer doen nadat de groep met hen hit-cd ‘De Groetjes’ op de proppen kwam. De vroeg geprogrammeerde band kwam geen publiek te kort en menige mensen dansten integer mee tijdens dit gebeuren. Een staande ovatie kon de groep zoals op Pukkelpop echter niet verwachten van dit staande volk maar dat menig liefhebber zichzelf ten strijde gaf was wel meer dan duidelijk.
Toppers werden er langzamerhand doorgeblazen alsof ‘kendjeminog aka Kenji Minogue’ alleen maar hits op hen palmares hadden staan. Een scheefgetrokken smoel, promotie voor Dr. Oetker op de lichaamsdelen van deze dames en vervormde stemmen sierden heel even de Grand Mix.
Vervolgens was het de beurt aan Ostyn, de frontman van Absynthe Minded die een solo-projectje uit de grond stampte. We zien het tegenwoordig meer en meer maar we waren er niet rouwig om. Bert Ostyn legt met zijn project de klemntoon op groove en texturen waarbij het muzikale een grote voorsprong kreeg op het vocale. Hoewel het voor de aanwezige fotografen niet zo’n aangenaam moment was werd het publiek bedolven onder donkerblauwe lichten met een guur rookgordijn erachter. Van het New Wave genre ging de artiest zonder moeite over naar groovy textures.
De heer Ostyn bracht tijdens zijn passage op Fi:HP muziek met zich mee die welige liefhebbers zullen doen kronkelen in de strengste wortels van hun bestaan. Syntpop, postpunk, rock en psychedelische shizzle passeerden langzaam de set.
Admiral Freebee, onze Belgische trots die de voorbije zomer al menige locaties deed verkleuren mocht ook vandaag zijn gading doen op FI:HP 2014. Bij navraag aan de jeugdige bezoekers zorgden we waarschijnlijk voor een vergroeningsproces want amper 25% van de ondervraagden wist wie de heer in kwestie eigenlijk was. Tot we enkele van zijn hits op een zo’n muzikale manier probeerden te onteerden door ze te verschralen doorheen onze stembanden. Al gaven we achteraf wel toe dat het live stukken beter klonk. En bij het zingen van ‘Always On The Run’ door één van onze reporters bleek die 25% plots te stijgen naar 75%.
Maar goed, ook live klonk Admiral Freebee alweer fantastisch. Voor deze schrijver alreeds de derde keer dat hij hem live aan het werk zag maar daarom werd zijn show niet minder interessant. De mascotte van dienst, een vogel op een houten stok was opnieuw aanwezig en zonder meer begon Tom aan zijn setlist. Hits als Einstein Brain, Oh Darkness, Nothings Else To Do, … passeerden de passage zonder moeite en werden zelfs meegezongen (of hoe we zingen kunnen verwarren met schreeuwen) door de jongste bezoekers onder ons. De ietwat onbekende nummers lieten de criticasters weer uit hun schulp kruipen over hoe zijn show beter kon maar wij waren het er unaniem over eens. Het derde geslaagde optreden van de dag was een feit.
Matisyahu stond geprogrammeerd voor The Opposites die min of meer, voor Magnus, kon gezien worden als headliner van het festival. De heer brengt een gezonde mix van Reggae, HipHop en Rock. Een mix die lijkt af te stammen uit grootmoeders tijd maar de artiest verwerkt het op een moderne humorologische manier dat het lijkt alsof hij een nieuw concept heeft uitgevonden.
De vocale ondersteuning van de zanger bracht op sommige momenten in bekoring, ik werd verlost van het kwade en de atmosferische uitspattingen van de Donkvijver, de wit-rode lampen, het reuzenrad en veel meer zorgen ervoor dat dit één van de meest sfeervolle optredens van afgelopen zomer werd. Het volk was er, de koude werd verwrongen in een conceptstrijd tussen zomer en winter en de artiest … ach die stond er als een blok! Krachtig en uitspatterig zoals we hem het liefst hebben. Een geslaagd optreden.
Voor ons was het einde aangebroken, The Opposites traden aan omstreeks middernacht en zoals we van hen gewend zijn brengen ze keer op keer op een feestje met zich mee. De teksten kenden we intussen vanbuiten en meerdere hits werden luidkeels meegezongen. Sukkel voor de liefde, Licht uit, enzovoort werden luidkeels meegezongen door het aanwezige publiek. Puber, volwassen of oud-volwassene … iedereen deed mee en dat was het mooie van die avond aan het publiek. Het doe er niet toe hoe oud je bent, of je al grijze haren hebt dwarrelen rond je zwarte krullen of dat je met krukken loopt. Een open gemeenschap, het gezelligste festival van Vlaanderen zoals ze zichzelf noemen deed zich op deze vrijdag alle eer aan.
